141 Ang matanda ay leproso

sugatan na`y parang lumpo.

halos gumapang sa damo`t
kung dumaing . . .! Diyos ko!

142 Pagkakita kay Don Juan,
ang matanda`y nanambitan
sa malaking kaawaan
ay madaling nilapitan.

143 Anang matandang may dusa;
'Maginoo, maawa ka,
kung may baon kayong dala
ako po ay limusan na.

144 'Parang habag na ng Diyos
magdalita sa may-lunos
kung sa sakit ko`y matubos
ako nama`y maglilingkod.

145 Sagot nitong si Don Juan :
'Ako nga po ay may taglay,
natirang isang tinapay
na baon sa paglalakbay.

146 Sa lalagya`y dinukot na
yaong tinapay na dala,
iniabot nang maligaya
sa matandang nagdurusa.
147 Gaano ang katuwaan
ng matanda kay Don Juan,
ito`y halos niyang hagkan
sa ganda ng kalooban.

148 Muli`t muling pasalamat
ang masayang binibigkas,
at sa nais makabayad
sa Prinsipe`y nagpahayag.

149 'Huwag maging di paggalang
ano po ang inyong pakay,
ako po ay pagtapata`t
baka kayo`y matulungan?

150 'Kung gayon po ay salamat,
hari na ngang maging dapat,
ang dito po`y aking hanap
sa ama ko ay panlunas.

151 'Ama ako po`y nakaratay
sa malubhang karamdaman,
ibong Adarna nga lamang
ang mabisang kagamutan.

152 'Bukod dito`y may isa pa,
ngayon po`y tatlong taon na,
ang kapatid kong dalawa`y
nawawala`t di makita.
153 Sa aba ko, oh, Don Juan,
sa matandang katugunan,
'malaki pang kahirapan
ang iyong pagdaraanan.

154'Kaya, ngayon ang bilin ko
ay itanim sa puso mo;
mag-ingat kang totoo
at nang di ka maging bato.

155'Sa pook na natatanaw
ay may kahoy kang daratnan,
dikit ay di ano lamang
kawili-wiling titigan.

156Doo`y huwag kang titigil
at sa ganda`y mahumaling,
sapagka`t ang mararating
ang buhay mo ay magmaliw.

157'Sa ibaba`y tumanaw ka`t
may bahay na makikita,
ng naroong tao`y siyang
magtuturo sa Adarna.

158'Itong limos mong tinapay
dalhin mo na, o Don Juan,
nang mabaon mo sa daa`t
malayo ang parurunan.

159Ang prinsipe`y di kumibo
ngunit nasaktan ang puso,
ang matanda`y hinuhulong
baka siya`y binibiro.

160Pagkukuwan ay nagbadya
'Maginoo, bakit po ba`t
iya`y isasauli mo pa
gayong naibigay ko na?

161'Ugali ko pagkabata
na maglimos sa kawawa,
ang naipagkawanggawa,
bawiin pa`y di magawa.

162Pinipilit ding ibigay
ang limos niyang tinapay,
sa pagtanggi ni Don Juan
ang matanda ay nilisan.

163Tinulinan ang paglakad
parang ibong lumilipad,
kaya`t ang malayong agwat
narrating din niya agad.

164Natambad sa kanyang mata
ang tahanan ng Adarna,
punong pagkaganda-ganda
sa mundo`y siya nang una.
165Mga daho`y malalabay
pati usbong, kumikinang
maging sanga`y gintong lantay
yamang dagat pagtakhan.

166Sa paghangang di-masukat
para siyang natiyanak,
gising nama`y nangangarap
pakatao`y di mahagap.

167Marahil sa awa na rin
ng Inang Mahal na Birhen
nagliwanag ang paningin
pati diwang nangulimlim.

168Saka pa lang nagunita
ang bilin niyong matanda,
tumanaw na sa ibaba`t
nakita ang isang dampa.

169Humayo na si Don Juan
sa dampang kanyang natanaw
pagtao po ay dinungaw
ng Ermitanyong may-bahay.

170Iinaanyayahang pumanhik,
sa itaas na nagniig,
Ermitanyo ay mabait
kay Don Jua`y may pag-ibig.
171Mga payo at parangal
ng ama sa bunsong mahal
ang aliw na ibinigay
sa Prinsipeng namamanglaw.

172At naghanda ng pagkain
nagsalo silang magiliw,
sa harap ng mga hain
tila sa langit nanggaling.

173Nguni`t higit sa lahat nang
sa Prinsipeng nagtataka,
tinapay na binigay niya
ano`t diib ay nakita?

174Kaya nga ba at nawika
sa kanyang buong paghanga;
'Itoy isang talinghagang
kay hirap na maunawa!

175'Yaong aking nilimusa`y
isang matandang sugatan,
saka dito`y iba nama`t
Ermitanyo ang may alay?

176'Hindi kaya baga ito
ay sa Diyos na secreto?
Anki`y si Jesucristo
ang banal na Ermitanyo!

177At nang sila`y makakain
Ermitanyo ay nagturing :
'Don Juan, iyong sabihin
ang layon mo`t nang maligning.

178'Marangal na Ermitanyo,
ituring nang anak ako
na ngayon po`y naparito
nagsasabi ng totoo.

179'Matagal na pong di-hamak
ang aking paglalagalag,
walang bundok, mga gubat
na di ko yata nalakad.

180'Dumanas ng kahirapan :
pagod, puyat, gutom, uhaw,
sa hirap ng mga daan
palad ko ang di namatay.

181'Lahat na po ay binata
nang dahilan sa Adarna
ibong matamis kakanta
na lunas sa aking ama.

182'Ama ko po ay may sakit
katawa`y datay sa banig
siya kong itinatangis
mula nang ako`y umalis.

183'Malabis kong alaalang
baka ipanaw ni ama
kung hindi ko madadala
ibong ditto makukuha.

184'Don Juan, iyang hanap mo`y
paghihirapan mong totoo,
ang Adarna`y may engkanto
na wala pang tumatalo.

185'Kung tunay po ang pahayag,
titiisin ko ang lahat,
maging hangga man ng palad
tutupdin ko yaring hangad.

186'Sa Diyos dapat manawagan
ang lahat ng nilalang,
ang sa mundo ay pumanaw,
tadhana ng kapalaran.

187'Don Jua`y masusubok ko
katibayan ng loob mo,
kung talaga ngang totoo
ako`y tutulong sa iyo,

188'Punungkahoy na makinang
na iyo nang naraanan,
ay doon nga namamahay
ang Adarnang iyong pakay.

189'Ibong ito kung dumating
hatinggabi nang malalim
ang pagkantang malambing
katahimikan kung gawin.

190'Pitong awit na maganda
pito rin at iba`t iba
sa balahibong itsurang
ilalabas ng Adarna.