50 POETAS DE MSTERDAM

Antologa bilinge

Elosa cartonera 2013

~1~

Este libro fue publicado con el apoyo del Fondo neerlands para las Letras.

~2~

Prlogo

Buenos Aires recibe este ao a una invitada muy especial: msterdam desembarca en la ciudad para participar como invitada de honor de la Feria del Libro 2013. Es la primera vez que una ciudad tiene un espacio propio dentro de la feria: Caf msterdam. En este lugar de encuentro se darn cita destacados autores, artistas, traductores, para entablar un dilogo con los lectores y escritores de este lado del mundo. El objetivo de este intercambio es entablar lazos ms fluidos entre la cultura holandesa y la argentina, y dar a conocer a argentinos y latinoamericanos riqueza y diversidad que ofrece la literatura de los Pases Bajos. Este libro surge como una contribucin a este dilogo. A travs de cincuenta poemas de cincuenta escritores holandeses queremos acercarle al lector hispanohablante un lbum o cuaderno de recortes en el que algunos de los poetas holandeses ms destacados ofrecer sus voces en una suerte de retrato de la produccin literaria de msterdam y los Pases Bajos.

~3~

La eleccin de autores y textos fue muy difcil, y cada autor incluido signific dejar afuera a varios, y somos conscientes de que, como todo recorte, ste tambin es injusto e incompleto, pero a la vez necesario para poder ofrecer un panorama de determinada produccin literaria. Hemos optado en este caso por un criterio cronolgico, para poder dar cuenta de las principales manifestaciones poticas del siglo XX y comienzos del XIX, abarcando un periodo que va desde los autores nacidos en la dcada de 1920 hasta los ms jvenes poetas que estn dando los primeros pasos de su carrera literaria en la actualidad. Decidimos asimismo incluir los textos originales junto a sus traducciones, para permitir un mayor acercamiento a la lengua y la literatura holandesas. El lector se encontrar en cada caso con el texto original en neerlands, dos poemas en frisn -una lengua minoritaria pero reconocida oficialmente en los Pases Bajos- y un poema escrito en ingls por un autor holands. Con eso no slo damos cuenta del paisaje literario sino tambin de la compleja realidad lingstica y cultural de este pas, en la que convive el afn de la inclusin de las lenguas y culturas minoritarias y la omnipresencia del ingls como fenmeno globalizador. Esperamos que antologa signifique un primer acercamiento a un nuevo mundo de posibles lecturas e intercambios entre Argentina y Holanda, y permita estrechar los vnculos entre ambas culturas.

50 poetas de msterdam

~5~

Gerrit Kouwenaar (1923)

Roerloos Terwijl men het vuur opstookt zet de herfst zich vast in het huis, voor twijfel moet men naar buiten, daar is het nog tijd jaren later is dit, een vandaag, dun goud van vergeefsheid, het bladdert, dit gaat over jeugd, het uiterste afscheid, men ziet het eind van de tuin altijd het roerloze staan op het steen in de wind die voorbijgaat, altijd het vruchteloos fruit rond de krijtwitte vijver wat beklijft van de doorreis? waar versuikert de honing? wat bezonk in de kolven? niemand waar men zich nalaat, zich aflegt in latere woorden om hier te staan nog, een afschrift, terwijl geen ander zicht dan een voorhang, verte van letters, niets is daarachter

Inmvil Mientras se atiza el fuego, el otoo se asienta en la casa, ante la duda hay que salir afuera, all an existe el tiempo aos ms tarde ser esto, un hoy, fino oro de futilidad, descascarillado, hablo de la juventud, la despedida suprema, ya se ve el final del jardn siempre el estar inmvil sobre la piedra al viento que pasa, siempre la fruta sin fruto junto al estanque blanco como la tiza qu queda del trnsito? dnde sacarifica la miel? qu precipit en las retortas? nadie en donde uno se perpete, se amortaje con palabras postreras para seguir an aqu, una copia, mientras no se ve sino un teln, lejana de letras, nada hay detrs

~7~

Hans Lodeizen (1924-1950)

je hebt me alleen gelaten... je hebt me alleen gelaten maar ik heb het je al vergeven want ik weet dat je nog ergens bent vannacht nog, toen ik door de stad dwaalde, zag ik je silhouet in het glas van een badkamer en gisteren hoorde ik je in het bos lachen zie je, ik weet dat je er nog bent laatst reed je me voorbij met vier andere mensen in een oude auto en ofschoon jij de enige was die niet omkeek, wist ik toch dat jij de enige was die mij herkende de enige die zonder mij niet kan leven en ik heb geglimlacht ik was zeker dat je me niet verlaten zou morgen misschien zul je terugkomen of anders overmorgen of wie weet wel nooit maar je kunt me niet verlaten

me dejaste solo me dejaste solo pero ya te perdon porque s que an ests en algn lugar anoche mismo, cuando vagaba por la ciudad, vi tu silueta en el cristal de un cuarto de bao y ayer te o rer en el bosque ya ves, s que todava ests ah hace poco te vi pasar con otras cuatro personas en un auto viejo y pese a que fuiste la nica que no se volvi, supe que habas sido la nica que me reconoci la nica que no puede vivir sin m y sonre estaba seguro de que no me abandonaras maana quiz vuelvas o si no pasado maana o quin sabe nunca pero abandonarme no puedes

~9~

Lucebert (1924-1994)
mieren eten mieren moet men eten en schoonheid dienen met gestaalde edele delen steden bestoken het klinkt goed maar doet de oren pijn wel miljoenen mieren rukken op over vallend puin de gewonde steden verlaten zij met vlag en wimpel doe dus verder geen moeite drek valt vanzelf esthetisch verantwoord tussen het knoeiwerk woeste natuur dat wat uit het s dichters kwinkslag doordringend opklinkt als het jammeren van miljarden mieren die wonen op de maan van de maag dichten en bezweren is dan ook hardnekkig zingen met een pruillip zo ontstaat de hele mens laag voor laag hij die martelend miert steden kan bedwingen van alle hemelen een engel of slachter van alle lammeren hij die het eigen monster melkt voor elk drinkgelag

10

comer hormigas hay que comer hormigas y servir a la belleza templar bien las partes nobles y hostigar las ciudades suena muy bien pero hace dao a los odos mientras millones de hormigas avanzan sobre los escombros abandonan airosas las ciudades heridas por tanto no te esfuerces las heces caen por su propio peso por su coherencia esttica entre la chapuza naturaleza salvaje aquella que de la ocurrencia del poeta resuena penetrante como el lamento de miles de millones de hormigas que viven en la luna del estmago escribir versos y conjurar es tambin cantar obstinadamente con un mohn as nace el ser humano entero capa a capa aquel que incordia hasta el suplicio puede someter ciudades de todos los cielos un ngel o matarife de todos los corderos aquel que ordea el propio monstruo para cada bacanal

~ 11 ~

Remco Campert (1929)

Brieven Die moet ik nog schrijven, en die dat ik gezond ben dat ik gisteren dronken was in een grieks caf daarna in een turks caf, in een noors dat ik me instel op een hoge zeer hoge gasrekening en andere dingen aan anderen grasduinen in een steeds onverklaarbaarder wereld dat iemand zei: gij hollanders, ge zijt allemaal hetzelfde terwijl ik toch had betaald en een franse bril op had en een duitse gedichtenbundel op zak en thuis op mijn tafel Anne Sextons onovertrefbare gedicht wanting to die en luister hoe ik de stoppen vernieuwde en het licht opeens weer brandde en zij op de bank lag te slapen onder de blauwe deken Aan deze en gene moet ik schrijven dat ik het niet doe dat ik weiger dat ik ga procederen

12

dat de dagen hier in regen verslijten en de wereld nooit groter is dan een stad dan ik in die stad mijn voeten op die stenen en wat ik zie als ik knipper met mijn ogen en ik moet vragen hoe het gaat of het huis al gebouwd is het stuk goed vertaald of de kinderen voorspoedig groeien en de vrouwen niet al te ongelukkig zijn

~ 13 ~

Cartas A ste an tengo que escribirle, y a aqul que de salud estoy bien que ayer me emborrach en una taberna griega despus en una turca, y en una noruega que me espera una abultada abultadsima factura del gas y a otros otras cosas hurgar en un mundo cada vez ms inexplicable que un flamenco me dijo: ustedes los holandeses son todos iguales y eso que haba pagado y que llevaba puestos anteojos franceses y un poemario alemn en el bolsillo y que en casa encima de la mesa tena el insuperable poema de Anne Sexton wanting to die y escuchen cmo cambi los tapones y de repente volvi la luz y ella dorma en el sof bajo la frazada azul A uno y a otro tengo que escribirles que no lo hago que me niego que voy a juicio

14

que aqu los das se desgastan bajo la lluvia y que el mundo nunca es ms grande que una ciudad que yo en esa ciudad mis pies sobre esas piedras y lo que veo al parpadear y tengo que preguntarles cmo les va si ya est terminada la casa bien traducida la obra si los chicos crecen sanos y felices y sus mujeres no son muy desdichadas

~ 15 ~

Armando (1929)
Breekbaar Gedachten verlaten het wrede onderdeel, vlak langs de wandeling naar andermans gebied. Wat er bedacht, wat er verworpen wordt. Het denken herkent de hoeken van het verstand, de randen van de gestalten. Gedachten zijn behept en behekst, genadeloos en onomwonden. Gedachten willen dringend berichten Dat ze voortdurend breekbaar zijn.

16

Fragilidad Los pensamientos abandonan la zona cruel bordeando el paseo a territorio ajeno. Lo que se piensa, lo que queda descartado. El pensamiento reconoce los rincones de la razn, los contornos de las figuras. Los pensamientos, constreidos y conjurados, sin piedad y sin rodeos. Los pensamientos sienten la urgencia de anunciar su permanente fragilidad.

~ 17 ~

Hans Faverey (1933-1990)

Waar stil toen de abrikozenboom stond Waar stil toen de abrikozeboom stond, sta nu ik stil. Tussen de gladiolen weet ik de plek waar zij toen stond: zij wierp mij de abrikoos toe - toen. Nu, terwijl herinnering met zich doet wat zij wil, beginnen wij opnieuw met bijten, haast tegelijk, tussen de masplanten: zij in haar abrikoos, ik in mijn abrikoos; terwijl de kleine vossen nog door de wijngaard sluipen, en de zee, fluisterend: bij mij is zij niet; nee, hier vind je het niet; in mij is zij niet.

18

All donde entonces, quieto, se alzaba el damasquero All donde entonces, quieto, se alzaba el damasquero, me detengo ahora yo. Entre los gladiolos recuerdo el sitio donde se encontraba ella: me lanz el damasco en ese entonces. Ahora, mientras la memoria hace consigo lo que quiere, empezamos de nuevo a morder, casi al mismo tiempo, en medio del maizal: ella su damasco, yo mi damasco; mientras los pequeos zorros an recorren los viedos, y el mar, murmurando: conmigo ella no est; no, aqu no lo encontrars; en m ella no est.

~ 19 ~

Cees Nooteboom (1933)

Zonder beeld Zonder beeld verschijnt een gedicht, vorm die nog moet ontstaan uit het domein van de woorden, gerfd van wie ik nooit kende. Taal, geslepen in dromen, op kansels, gekneed in bedden, eenzame kamers, te gebruiken bij leven en dood, wapen in de strijd tegen het toeval, de list van het lot. Wie we waren, onze gang door het raadsel, het staat in woorden geschreven, schrift als een dochter van spreken, gefluister, gejammer, de merg van gedachten, testament van verdwenen ontroering, toon van decreten voor later als de menigte weg raakt vertrokken naar haar sprakeloos huis.

20

Sin imagen Sin imagen aparece el poema, forma que an ha de surgir del mbito de las palabras, heredadas de quien nunca conoc. Lengua, tallada en sueos, en plpitos, amasada en lechos, cuartos solitarios, til en vida y muerte, arma en la lucha contra el azar, el ardid del destino. Quienes fuimos, nuestro paso por el enigma, est escrito en palabras, escritura como hija del habla, susurros, lamentos, la mdula de los pensamientos, testamento de una emocin desaparecida, tono de decretos para un futuro, cuando la muchedumbre se pierda hacia su mudo hogar.

~ 21 ~

Rutger Kopland (1934-2012)

Tijd Tijd het is vreemd, het is vreemd mooi ook nooit te zullen weten wat het is en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt naar iets in zichzelf, iets ziet daar wat het meekreeg zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat een verte voorbij onze ogen het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken dat ooit niemand meer zal weten dat we hebben geleefd te bedenken hoe nu we leven, hoe hier maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder de echos van de onbekende diepten in ons hoofd niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik buiten onze gedachten is geen tijd we stonden deze zomer op de rand van een dal om ons heen alleen wind

22

Tiempo El tiempo es extrao, extraamente bello nunca llegar a saber lo que es y no obstante cunto de lo que vive en nosotros es ms viejo que nosotros, cunto nos sobrevivir? como mira un recin nacido, como si contemplara algo dentro de s mismo, viera algo all que ha heredado como mira Rembrandt en sus ltimos autorretratos como si pudiera ver a dnde se dirige una lejana ms all de nuestros ojos es extrao pero tambin extraamente bello pensar que algn da nadie sabr ya que hemos vivido pensar lo hoy, lo aqu que vivimos, pero tambin lo nada que sera nuestra vida sin los ecos de las honduras desconocidas de nuestro cerebro no es el tiempo lo que pasa, sino t, y yo fuera de nuestros pensamientos no hay tiempo este verano estuvimos en el linde de un valle a nuestro alrededor tan solo viento

~ 23 ~

Judith Herzberg (1934)

Beroepskeuze En toen ze vroegen wat ze later wilde worden zei ze: graag invalide en zag zich al, benen onbewegelijk in bruin-geruite plaid door toegewijde man en bleke zonen voortgeduwd, geen zegel zelf te plakken, geen brief te schrijven, geen reis te maken. Dan zou ze eindelijk echt vrij zijn zo treurig kijken als ze wou, in winkels voor haar beurt gaan, bij optochten vooraan staan, geen mooie kleren aan en elke avond zachtjes snikkend zou ze zeggen: heus niet om mij maar om die last voor jou. En beide zonen zouden altijd bij haar blijven, hun leven aan haar wijden en nooit zou haar iets overkomen, nooit, nooit zou ze slijten.

24

Vocacin Y cuando preguntaron qu quera ser de grande dijo: discapacitada y ya se vea, piernas inmviles envueltas en una manta a cuadros marrones empujada por marido abnegado e hijos plidos, no tener que pegar estampillas, ni escribir cartas, ni hacer viajes. Por fin sera libre de verdad, tendra la mirada tan triste como quisiera, en los comercios me salteara el turno, presenciara los desfiles adelante, no usara ropa bonita y todas las noches sollozando por lo bajo dira: de verdad, no es por m sino por la carga que supone para vos. Y sus dos hijos se quedaran siempre con ella, le consagraran sus vidas y a ella nunca le pasara nada, nunca, nunca se desgastara.

~ 25 ~

K. Schippers (1936)
Algemene taal na klap Geef een Fransman, een Engelsman een klap met een houten hamer en luister of geluid nog met landstaal in verband gebracht kan worden Indien klap hard daarna vergelijken: het geluid van een slapende Fransman het geluid van een slapende Engelsman Universele grammatica en fonetiek van slaapgeluiden zonder woorden

26

Lingstica con palada Dar a un francs, a un ingls un golpe con una pala y escuchar si el sonido guarda alguna relacin con el idioma del pas. En caso de palada fuerte luego comparar: el sonido del sueo de un francs el sonido del sueo de un ingls Gramtica y fontica universales de los sonidos del sueo sin palabras

~ 27 ~

Bernlef (1937-2012)
Geluk In takken groeperen zich groene zinnen popelend om alle kanten uit te lopen Op stoeptegels een kindertekening door regenschrift al half gewist Achter een dakkapel begint een merel te zingen houdt dan midden in zijn herinnering op In mijn hoofd vertwijgt zich zijn lied niemand ziet iets aankomen, dat is ons geluk.

28

Dicha En ramas se agrupan verdes frases ansiosas de brotar por todos lados En las baldosas un dibujo infantil medio borrado ya con letra de lluvia Tras un tragaluz comienza a cantar un mirlo y se para a mitad de su recuerdo En mi mente se ramifica su cancin nadie advierte nada, he ah nuestra dicha.

~ 29 ~

H.H. ter Balkt (1938)

Zang van de hoefijzers van Desiderius Erasmus paarden De gedragene die vederlicht geselt dragen wij naar de zwepen, stilliggende zwepen van de horizon, de aardappelbovisten van de grote stadscentra springen open onder onze hoef, in de wolkjes stof, wolkjes stuifregen; zijn knorrige jas is bruin; vaak dommelt hij in slaap geregend door de droppels van onze klop op aardes deuren; herbergen, hoven rijzen op waar de ring de muur aanklampt, vuur brandt voor de broze meester en stro klatert voor de briesende; daar houdt het spoor van onze omegas in de sneeuw of de zandweg halt; daar stokt onze monotone ode aan de bergen de driehoekige sparren, t rode plein; aan de fonteinen, het sappige gras en de christussen in de kapellen, vliegende

30

stemmen van de vogels, alle kelen die spreken en drinken bij aardes deuren, smaragdgroen stromende van de Rijn en de Seine, de zanderige van NoordFrankrijk en Itali; wij zingen; hij, de grauwe vogelveer in t zadel, schrijft dat de domheid als een ham te roken hangt in de luide oorlogzuchtige herberg; wij dragen hem naar de zwepen, lichtjes gekrulde of uitgestrekt luierende van verre eeuwen die niet luisteren naar de zang van de hoefijzers, niet naar hem

~ 31 ~

Canto de las herraduras de los caballos de Desiderio Erasmo Al portado que flagela con ligereza de pluma lo portamos hacia los ltigos, los inmviles ltigos del horizonte, los bejines de los grandes centros urbanos se abren bajo nuestros cascos, en las nubecillas de polvo, nubecillas de llovizna; su abrigo grun es de color caf; a menudo duerme arrullado por las gotas llovidas de nuestra llamada a las puertas de la Tierra; posadas, cortes se elevan all donde la anilla se aferra al muro, arde el fuego para el frgil amo y gorgotea el heno para el iracundo; all, en la nieve o el camino de arena, se detiene la huella de nuestras omegas; all se interrumpe nuestra oda montona a las montaas los abetos triangulares, la plaza roja; a las fuentes, la jugosa hierba y los cristos en las capillas, voces voladoras de los pjaros, todas las gargantas que hablan y beben en las puertas de la Tierra,

32

las fluyentes verde esmeralda del Rin y del Sena, las arenosas del norte de Francia e Italia; cantamos; l, la pluma parda en la montura, escribe que la estupidez est colgada como un jamn ahumndose en la posada ruidosa y vida de guerra; lo portamos hacia los ltigos, ligeramente enrollados u holgazanamente extendidos de siglos remotos que no atienden al canto de las herraduras, ni a l

~ 33 ~

Hans Verhagen (1939)

Human Being 1 Nieuw land. In 1 seconde ontstaan levensvormen : bandensporen. Een mens urbaniseert zo mogelijk nog sneller. 2 Hectare voor ha. verkavelt hij zijn gevoelsgrond. Liever geen bloemen. Kijk : We hebben al een wasmachine! vol bloemen! 3 Realiseert zich in een oogwenk, daglicht en elektrisch licht. Krijgt een naam en een nummer, een vlag en een vlaggenparade. Niet meer emoties dan nodig in een stadion. 4 Hier is het leven zeer geconcentreerd : ijskast. Televisie. Hoe kleiner zijn circuit, hoe beter : daarbinnen is alles.

34

5 Human being, in een uniform als het maar een uniform is. Nu een nieuwe landkaart.

~ 35 ~

Ser humano 1 Tierra nueva. En 1 segundo surgen nuevas formas de vida: huellas de ruedas. El ser humano, si cabe, urbaniza an ms rpido. 2 Hectrea tras ha. fracciona su suelo sentimental. Se ruega no enviar flores. Miren: Ya tenemos lavarropas! lleno de flores! 3 Se percata en un abrir y cerrar de ojos, luz del da y luz elctrica. Le dan un nombre y un nmero, una bandera y un desfile con banderas. No ms emociones de lo necesario en un estadio. 4 Aqu la vida est muy concentrada : heladera. Televisor. Cuanto ms pequeo el circuito, mejor : adentro est todo.

36

5 Ser humano, de uniforme con tal de que el uniforme sea bonito. Ahora un mapa nuevo.

~ 37 ~

Toon Tellegen (1941)

Mijn vriend Mijn vriend, hij staat aan de rand van een afgrond, maar hij wankelt niet, zij die beweren dat hij wankelt weten niet wat wankelen is, het lijkt op wankelen, het lijkt zelfs op vallen, op ergens zich nog aan vast willen klampen, maar het is het niet, het is ook geen schreeuwen wat hij doet, geen terugdeinzen, geen aarzelen, geen omkijken, het is iets nieuws, iets anders, iets wat niemand kan mijn vriend, zijn blauwe hemel, zijn slechtvalken ongeduld, zijn grauwe winters zuivere onsterfelijkheid, hij wankelt niet.

38

Mi amigo Mi amigo est de pie al borde de un precipicio, pero no vacila, quienes afirman que vacila no saben lo que es vacilar, parece una vacilacin, parece inclusive una cada, un querer aferrarse an a algo, pero no lo es, tampoco es gritar lo que hace, ni retroceder, ni dudar, ni mirar hacia atrs, es algo nuevo, algo diferente, algo que nadie ms sabe hacer mi amigo, su cielo azul, su impaciencia de halcn peregrino, su inmortalidad de una pureza gris invernal, no vacila.

~ 39 ~

Gerrit Komrij (1944-2012)

Zwerversbede Ik moet een huis om nergens thuis te zijn. Ik moet een dak voor mijn zigeunerschap. Geen einde komt er anders aan de pijn Waarop ik mij als dakloze betrap Dat ginds iets zou bestaan als een domein Met luie stoel en klok en dakkapel En keukenkast met eigen porselein En olifant. Verlangen is een hel. Ik moet meteen een huis om te ontsnappen. Ik moet een kamer om niet in te blijven, Een bed dat niets wil weten van de slaap, Ik moet een kachel aan de verste kaap, Een huisgenoot om tegenaan te trappen, Een tafel om niet aan te hoeven schrijven.

40

Plegaria de un vagabundo Quiero un hogar, mas no sentirme en casa. Y mi alma de gitano quiere un lecho. De lo contrario, s que no se pasa ese extrao dolor de hombre sin techo; que exista ah una suerte de dominio con sillones, reloj, jardn de invierno, alacenas, porcelana, triclinio y dems. Anhelar es un infierno. Quiero ahora un hogar para escaparme. Quiero una pieza donde no quedarme, una cama que no se preste al sueo, una estufa que no caliente al dueo, alguien con quien llevarme a las patadas, mi mesa donde nunca escribir nada.

~ 41 ~

Anna Enquist (1945)

Ontsnappen In de kooi van dag en nacht, de kooi van boodschappen, blikjes bier, de betere baan. In de kooi van het fotoalbum, van de liefde. In de kunstkooi, in de kooi van het weten: Sta op, grijp de tralies, haal de diepste adem en scheur je hart uiteen.

42

Escapar En la jaula del da y de la noche, la jaula de las compras cotidianas, latas de cerveza, ascenso laboral. En la jaula del lbum de fotos, en la del amor. En la jaula del arte, en la jaula del saber: Ponte de pie, afrrate a los barrotes respira desde lo ms profundo y desgrrate el corazn

~ 43 ~

Robert Anker (1946)

Alles gefilmd Dit zijn de schoenen van een man die als je zegt hier zijn je schoenen zegt daar zijn mijn schoenen. Denkt: mijn bloemen, mijn bloeien in de wereld. Hij reist op sokken voor zijn huis heen en weer. Hij komt weer binnen en verplaatst zijn schoenen. Is hij die lieve man die met de kinderen praat. Kan deze nieuwe wijk een nest tegen de wereld. Hij zwemt zijn grenzeloze ogen in en uit. Op een ochtend als de wereld overloopt, dat hij dan de ramen openzet, hij neemt zijn buks en schiet alle bloemen bij de buren alle dood. De mensen praten, wijzen, lopen door elkaar. Alles is gefilmd door de media. De bloemen, de emoties in de buurt, kijk, zijn schoenen.

44

Todo filmado Estos son los zapatos de un hombre que cuando le dicen aqu estn tus zapatos dice ah estn mis zapatos. Piensa: mis flores, mi florecer en el mundo. Viaja en soquetes delante de su casa, de ac para all. Vuelve a entrar y cambia los zapatos de lugar. Es se el hombre afable que habla con los nios. Puede este nuevo barrio un nido contra el mundo. Entra y sale a nado de sus ojos sin fronteras. Una maana en que el mundo rebosa, abre las ventanas, agarra la escopeta y mata todas las flores de los vecinos todas. La gente habla, seala con el dedo, se arremolina. Todo lo han filmado los medios. Las flores, las emociones en el barrio, miren, sus zapatos.

~ 45 ~

Eva Gerlach (1948)

De dorpelen en de gesloten vensters Want dat ik van je heb gehouden, dat staat vast. De rest niet of je bestond en als, wat dan voor kleur ogen, de ene keer groen, dan weer grijs, eens schoot er een zwerm zwaluwen uit omhoog. Wat voor. Van die snelle, die niet kunnen lopen, vrijen gebeurt in de lucht. Hoe ging het. Je werd ziek of zo, meegenomen, er was veel te doen, ik kreeg geloof ik een nieuw kind en vergat je tot ik je hoorde vannacht, onmogelijk uur, kom het is tijd. Laat alles achter, kom buiten, ik wacht op je bij het hek. Maar toen ik daar stond, de grendel was los, het sloeg in de wind tegen de balk en ik maakte het vast en liep terug, denkend aan je, dat je daar godweet echt had gestaan, het hek losgedaan, dat ik van je gehouden heb en dat het hout niet goed in de scharnieren zat.

46

Los umbrales y las ventanas cerradas Porque si de algo no hay duda es de que te quise. De lo dems s si existas y en tal caso, de qu color tenas los ojos, ahora verdes y luego grises, cierta vez una nube de golondrinas se escap volando de ellos. De qu clase. De esas veloces que no saben caminar y se aman en el aire. Cmo fue. Enfermaste o algo as, te llevaron, haba mucho que hacer, yo tuve otro hijo, creo, y te olvid hasta que anoche te o, a una hora imposible, ven, es la hora. Djalo todo y sal, te espero junto a la verja. Pero cuando llegu all, el pasador no estaba echado, el viento golpeaba la verja contra la valla y yo la cerr y me volv, pensando en ti, en que sabe dios si de veras habas estado all, abierto la verja, en que te quise y en que las bisagras estaban algo sueltas.

~ 47 ~

Anneke Brassinga (1948)

Envoi Ik wil u aan mijn voeten leggen. Knielende kameel met zachte mond uw droefenis besnuffelend kom berg u in mijn zand. Des werelds wildernis wil ik verzoenen, lippen drenkende kameel vol bulten zijn, wonden en builen dragend van de reis door brem en kuilen. Reikt het tot zwerk, dit zacht oog dat sap weent van dorst? Rijst er een horizon als ik u mijzelf reik, versmachtend? Fata morgana, dorst naar ons.

48

Dedicatoria Quiero tenderlo a mis pies. Camello arrodillado que olfatea con blanda boca su afliccin: venga, resgurdese en mi arena. Los eriales del mundo quiero reconciliar, ser camello abrevador de labios colmado de jorobas, portador de llagas y bultos del viaje por pozos y retamas. Llega al firmamento este ojo blando que llora jugo de sed? Emerger un horizonte si a usted me tiendo, lnguida? Fata morgana, sed de nosotros.

~ 49 ~

Tsjbbe Hettinga (1949-2013)

De krk Hy dronk, wylst syn eagen de strakblauwe eagen fan De fiskersfrou yn it swart troffen en betizen, by De boarne, yn it soel middeisskaad fan ferlegen Seders, rook fan fisk en hars, sicht oer see en sloepen, leech. Stil stie sy, wylst har fersonken eagen syn drinken Seagen yn e nacht fan smoarde lden, leafdes toarst en De goederjouske krk op har no skrokken skouder, Neist in ezel, blau en stil; troch it blank ear fan har earm De see, om har heupen de branning, tusken beiden, Ferstomme troch it stoarmjen fan in eagenblik stilte: Sy hienen dronken, en sjoen hoet de fiskers yn har Lytse sloepen stadich lytser waarden, de fan nthjit Drippende netten fan e stjerren strakker, foller, Twa heale moannen de griene haven yn dreauwen, mei It slt fan e see fyn yn e wyn oer it brutsen Iis yn e glzen op in terras mei swarte slangen, Wite amers; en it paad nei har hutte (ni har Heuvel-op, de gloppen troch, fanwegen fiskersmessen) Hie se tlein, fielend dat er komme soe, en hy Wie har heuvel beklommen, hie him lave oan har krk.

50

El cntaro Beba junto a la fuente en la trrida sombra de medioda de unos cedros timoratos, olor a pescado y resina, vista al mar y a las barcas, vaco, y sus ojos se cruzaron con los ojos azules intensos de la mujer de un pescador vestida de negro, aturdindolos. Ella se detuvo, al tiempo que sus ojos hundidos lo vean beber en la noche de gemidos sofocados, sed de amor y el generoso cntaro en su hombro ahora asustado, junto a una mula azul impvida; a travs del asa blanca de su brazo, el mar, la rompiente bordeando sus caderas, entre ambos, acallado por las rachas de un momento de silencio: haban bebido, viendo cmo los pescadores en sus pequeas barcas se hacan ms pequeos, las promisorias redes chorreantes de las estrellas, ms rgidas, ms llenas, y dos medias lunas que entraron flotando en el puerto verde, la sal marina finamente dispersada por el viento sobre el hielo picado en los vasos de una terraza con culebras negras, baldes blancos; y ella le explic el camino a su morada (tras la subida al monte, por las callejuelas, debido a los cuchillos de los pescadores), presintiendo que l vendra, y l escal su monte, saci la sed en su cntaro.

~ 51 ~

Martin Reints (1950)

Wandeling Het kan zijn dat ik deze wandeling vannacht ook al heb gemaakt het kan zijn dat deze omgeving al vaker in mijn geheugen is geweest kortstondig of langdurig maar het spoor dat mijn voeten maken lijkt niet op het spoor dat mijn voeten volgen de vogels in de lucht zijn dronken van gistende bessen.

52

Paseo Puede ser que este paseo lo haya dado ya esta noche puede ser que este paisaje ya otras veces haya estado en mi memoria un instante o mucho tiempo pero el rastro que mis pies dejan no se parece al rastro que mis pies secundan los pjaros en el aire estn ebrios de grosellas fermentadas.

~ 53 ~

Tonnus Oosterhoff (1953)

Aan alles zit een achterkant... Aan alles zit een achterkant en aan alles voel je de achterkant, je kunt je hand altijd overal achterlangs halen. Je kunt om alles een touwtje doen en dat strak aantrekken zodat het geen adem krijgt. Verlaten kun je iedereen, iedereen kan verlaten worden, in iedereen is genoeg dat verdient in de steek gelaten te worden. Zesenvijftig. Iemand merkt bij het ontwaken dat hij zich niet bewegen kan, roept poes, bel 112, hoort niet dat gewauwel uit zijn bek komt. Poes snapt het, (snapt het, snapt het. En die poes die snapte het!) loopt de tuin in waar hij een tak weet in de vorm van een telefoonhoorn, mauwt. In de alarmcentrale wordt het bericht verwerkt, en uit de hemel vliegt alsof het al gebeurd is, een houten ambulance aan. Zesenvijftig. Ploeteren, falen. Thuiskomen met een houweel in je voorhoofd. Ploeteren. Falen. Thuiskomen met een staaf dynamiet in je voorhoofd. Papa! Zoals je naar me kijkt is het net twee zonnen, de zon van gisteren de zon van morgen.
54

Todo tiene una parte trasera Todo tiene una parte trasera y a todo le palpamos esa parte, uno siempre puede pasarle la mano por detrs a todo. A todo le podemos atar un hilo alrededor y tirar bien fuerte de l para que le falte el aire. Abandonar se puede a todo el mundo, a todo el mundo pueden abandonarlo, en todo el mundo hay lo bastante que merece ser dejado en la estacada. Cincuenta y seis. Alguien se da cuenta al despertar de que no puede moverse; dice michi, llam al 112, no oye que su boca emite un parloteo. Michi entiende, (entiende, entiende. Y michi lo entendi!) sale al jardn, donde sabe de una rama con forma de tubo de telfono, malla. En la central de alarmas tramitan el mensaje y del cielo baja como si ya hubiese ocurrido una ambulancia de madera. Cincuenta y seis. Ajetrearse, fallar. Llegar a casa con un pico clavado en la frente. Ajetrearse. Fallar. Llegar a casa con una barra de dinamita incrustada en la frente. Pap! Tu manera de mirarme es como si fueran dos soles, el sol de ayer el sol de maana.
~ 55 ~

Jan Baeke (1956)

De honden, nr. 8 Woorden als koffie, zon en auto slijten minder door gebruik dan schoonheid, onrust en slaap. Onder invloed van koffie en slaap in het bijzijn van uit de nacht meegespoelde gedachten krijgt de stad de vereiste diepte. Alleen al uit het raam zonder acht te slaan op de zon, op het glunderen dat het gezicht van de autobezitter tekent zie ik de ernst en de tragedie van iedere gang naar de kiosk, naar de bakker van het schudden van handen een afscheid dat de n een kantoorgebouw instuurt en de ander een kant uit doet lopen die deze ochtend erger maakt erger zoals verder weg van wat ik heb geschreven verder zoals klaar met spreken en toe aan het eerste glas wijn.

56

Los perros no 8 Palabras como caf, sol y coche se desgastan menos por el uso que belleza, inquietud y sueo. Bajo la influencia del caf y el sueo junto a pensamientos arrastrados con la noche adquiere la ciudad la profundidad requerida. Ya desde la ventana sin atender al sol, al jbilo que el rostro del conductor del coche dibuja veo la gravedad y la tragedia de cada ida al quiosco, a la panadera, del apretn de manos en una despedida que enva a uno a la oficina y encamina al otro al lado opuesto haciendo an peor la maana peor an que alejarme de lo que he escrito alejarme como acabar de hablar y necesitar ya la primera copa de vino.

~ 57 ~

Arjen Duinker (1956)

Customs Minneapolis Airport Good morning sir, what brought you here? Good morning, well, I was invited to do two poetry readings, one at the University of Minnesota, and another one at the Twin Cities Book Festival coming saturday. So you are a poet sir? Yes I am. What kind of poetry do you write? The very best sir. I like that. Would you kindly take a chair over there and wait till we get back to you? Schiphol Airport Goede morgen, meneer, zei de veiligheidsman, mag ik u vragen naar uw bestemming? Ik zei: goede morgen, ik heb twee vluchten vandaag, van Amsterdam naar Atlanta, daarna van Atlanta naar Managua. Managua, zei de man, wat is dat? Ik zei: dat is de hoofdstad van Nicaragua. Oh, zei de man, en waar ligt Nicaragua precies? Ik zei: niet erg ver van de Zuidpool. Dat bleek het goede antwoord.

58

Aduana del aeropuerto de Minneapolis, EE.UU. Buenos das, caballero. El motivo de su viaje? Buenos das. Bueno, me invitaron a participar en dos recitales de poesa: uno en la Universidad de Minnesota y otro en el Festival del Libro Twin Cities este sbado. As que el caballero es poeta? As es. Y qu clase de poesa escribe? De la mejor! Suena muy bien. Molstese por ac, tome asiento y espere hasta que lo llamemos. Aeropuerto de Schiphol, msterdam Buenos das, caballero, dijo el de seguridad. Podra indicarme el destino de su viaje? Le dije: Buenos das, hoy tengo dos vuelos, de msterdam a Atlanta y luego de Atlanta a Managua. Managua, dijo el hombre. Eso qu es? Le dije: Es la capital de Nicaragua. Ah, dijo el hombre. Y dnde exactamente queda Nicariaguia? Le dije: No muy lejos del Polo Sur. Result ser la respuesta correcta.

~ 59 ~

K. Michel (1958)
Morgen win ik de staatsloterij... Morgen win ik de staatsloterij. Iedereen belt me op. Vrienden, collegas, speelkameraden klasgenoten, ooms, oude liefdes. We spreken af in De Klok. Het feest duurt tot de morgen. Ik betaal alle schulden. Ik geef een geheim aantal blanco cheques weg. Ik koop een theater voor Karin een planetarium voor Niek en een tuin voor Ivo. Mijn moeder krijgt een serie kleinkinderen mijn vader een tropische republiek. Dan ga ik een hectare in de bergen kopen en een hotel in Combra. Daar schrijf ik met Arjen AapNoot Vuur. Ik schenk de staat mijn geboorteplaats het stedelijk museum mijn zegen. Ik steun de bescherming van de Yeti en het instituut voor schaamte-bestrijding. Dag en nacht rijden autos door de straten met luidsprekers op het dak.

60

Sparen is zonde! Laat de rijken de crisis betalen! Dus: Winkeliers, dichters en werklozen. Wanhoopt niet! Wanhoopt niet! De Maecenas komt!

~ 61 ~

Maana me saco el gordo Todos me llamarn por telfono. Amigos, colegas, compaeros de juego y de colegio, tos, amores viejos. Nos daremos cita en El Reloj. La fiesta durar hasta las tantas. Pagar todas las deudas. Distribuir un nmero confidencial de cheques en blanco. Le comprar un teatro a Karin un planetario a Nick y a Ivo un jardn. A mi madre le dar unos cuantos nietos y a mi padre una repblica tropical. Despus me comprar una hectrea en las montaas y un hotel en Coimbra. All escribir con Arjen el abezetario. Legar al Estado mi lugar de origen, dar al museo municipal mi bendicin. Donar para la proteccin del yeti y al instituto de lucha contra el pudor. Circularn coches da y noche por las calles con parlantes instalados en el techo. Ahorrar es pecado! Que la crisis la paguen los ricos!

62

As que comerciantes, poetas y desocupados: A no desesperar! El Mecenas est por llegar!

~ 63 ~

Anne Vegter (1958)

12.15 Uur tot 13.00 Uur Er was op deze dag -tijdens de lunchpauzepauze- iemand die wilde weten hoe ik werk, waar mijn ideen vandaan komen. Tja zei ik, het probleem van de idee is dat de problemen precies daar beginnen waar ze vandaan komt, neem nu dit gesprek. Vanonder uit de bladeren klonk een onderdrukt protest of noem het opgewekt, maar met de handjes voor de mond. Proestlachend zoals een klasje van elfjarigen er even <niet> aan denken moet wat juf op de wc doet en of je daar iets van zou kunnen zien. Het kan zijn zei ik, dat iets toevallig langs scheert -een ekster-. s Avonds wist ik terwijl ik uit het raam vloog hoe het juiste antwoord klonk: schel en zuiver.

64

De las 12.15 A las 13.00 En el da de la fecha -en la pausa de la pausa del mediodaalguien quiso saber cmo trabajo, de dnde saco las ideas. Bueno le dije, el problema de la idea es que los problemas empiezan justo all donde ella nace, para muestra basta esta conversacin. Desde abajo de las hojas se oy una protesta sofocada o llammosla jovial, pero tapndose la boca con las manos. Estallando de risa como una clase de nios de once aos que prefieren no imaginarse <o s> lo que hace la maestra en el bao y si habra algo para ver. Puede le dije, que por casualidad algo me pase por delante -una urraca-. Por la noche supe al salir volando por la ventana cmo sonaba la respuesta correcta: estridente y afinada.

~ 65 ~

Esther Jansma (1958)

Archeologie Als we ons dan toch moeten kleden, tegen kou bijvoorbeeld, of in naam van iets, in resten van dit of dat verleden, verhalen en geheugensteuntjes die niets vertellen dan dat we er al waren in de tijd die bestond voor dit heden als wij onszelf alleen in het nu kunnen bewaren door onszelf voortdurend uit te vinden in het nu dan liefst eenvoudig, aan de hand van kleding. Je zit aan tafel. Opeens zie je hoe iemand ijs overstak, hoe hem de kou beving of een ander einde en je zegt: kijk, hier heb je zijn schoenen, leren mantel, wanten. Waar is de tijd? Hier is de tijd.

66

Arqueologa Si no queda ms remedio que vestirnos, para abrigarnos por ejemplo, o en nombre de algo, en remanentes de tal o cual pasado, historias y recordatorios que no narran nada sino el hecho de que ya estuvimos en el tiempo precedente a este hoy; si en el ahora slo logramos conservarnos reinventndonos en l continuamente que sea sencillo: partiendo de atavos. Sentado a la mesa, ves de pronto a alguien que cruz el hielo, lo asalt el fro u otro final y decs: miren, ah tienen sus zapatos, su campera, sus guantes. Dnde est el tiempo? El tiempo est ac.

~ 67 ~

Erik Menkveld (1959)

Twee heren Door god weet welke ingewikkeldheden zitten ze plotseling samen aan tafel: een vriendelijke, goedgeklede Chinees die Chinees spreekt als geen ander maar niets anders en een goedgeklede vriendelijke Nederlander die zijn talen kent maar geen woord Chinees. Na wat aarzelende geluiden halen zelfs de eenvoudigste vragen hoe heet je, waar kom je vandaan hun mond niet meer. Zwijgend als beduusde rotsblokken kijken ze elkaar aan. Zon valt door de ramen op hun bereisde handen die de nerven nagaan van het tafelblad. Ze lachen. Wie heeft hij tegenover zich vraagt ieder zich af. Hun welbespraakte lieftallige levens wuiven van steeds groter afstand naar de heren waarin ze steken.

68

Dos caballeros Sabe dios por qu complejidades coinciden de repente en una mesa: un chino muy amable y bien vestido que como ninguno habla chino pero ningn otro idioma y un holands polglota bien vestido y muy amable que no habla ni una palabra de chino. Tras un par de sonidos vacilantes, aun las preguntas ms sencillas cmo te llams? de dnde sos? no llegan ni siquiera a sus bocas. En silencio, como rocas aturdidas se miran uno a otro. Por las ventanas cae sol sobre sus manos peregrinas que repasan en la mesa las vetas de la madera. Ren. A quin tendr enfrente? se pregunta cada cual. Sus elocuentes y agraciadas vidas saludan desde una cada vez mayor distancia a los caballeros donde anidan.

~ 69 ~

Nachoem M. Wijnberg (1961)

Mijn vader zegt dat het verstandig is om iets te doen waarin het niet erg is om middelmatig te zijn, zoals waarin ik professor ben

Hij besluit zich aan de wet te houden, als iemand die de wet niet kent, maar verwacht dat zijn kinderen die zullen kennen en daarom doet wat hij kan om zijn kinderen niet te beschamen. Mijn vader zegt dat hij speciaal voor mij een middelmatig man geworden is, zodat niemand zou denken dat ik nooit zo goed als mijn vader kon zijn. Toch zou hij graag willen dat iemand zich hem herinnert als hij er niet meer is, niet elke dag maar af en toe, zonder het van plan geweest te zijn. Als wat na iemands dood blijft iemands deel van de waarheid is, wat gebeurt er dan met mijn deel van de onwaarheid? Als iemand dood is blijft er niets van hem over, behalve van mijn vader die in zijn eentje rondloopt waar hij is.

70

Dice mi padre que conviene dedicarse a algo donde no importe ser mediocre, como mi ctedra

Decide respetar la ley, como alguien que no la conoce pero que parte del supuesto de que sus hijos la conocern y por eso hace lo que puede para no defraudarlos. Dice mi padre que ha sido un hombre mediocre especialmente por m, para que nadie pensase que yo nunca iba a estar a la altura de mi padre. Sin embargo, le gustara que alguien lo recordase cuando ya no est, no a diario pero s de vez en cuando, sin premeditacin. Si lo que queda cuando uno se muere es su parte de la verdad, qu suceder con mi parte de la falsedad? Cuando uno se muere ya no queda nada de l, salvo en el caso de mi padre, que deambula solo all donde est.

~ 71 ~

Rozalie Hirs (1965)

Leven mogelijkheden Voor mogelijk houden wat verschijnt vandaag hoe dingen op een bepaalde manier aanwezig zich tonen gebeuren alledaags gegeven buiten zwarte gaten noem het wereld stof voor zwaartekracht dromen de ruimte in een bepaald licht te zien met een hand vormen een blik niet de lucht beschrijven als muziek stromen langs ervaring langspeelplaatsen ons leven omgeven herinnering in sporen alle vormen vergeten volgens onbewuste rivieren mogelijkheden

72

Vida posibilidades Considerar posible lo que aparece hoy cmo las cosas presentes de cierta manera se muestran ocurren dato fortuito afuera agujeros negros llmalo mundo materia para gravedad sueos ver el espacio en una luz determinada con una mano formar una mirada no el aire describir fluir como msica al comps de la experiencia cisco de larga duracin nuestras vidas envueltas recuerdo en rastros todas las formas olvido segn inconscientes ros posibilidades

~ 73 ~

Menno Wigman (1966)

Lichaam, mijn lichaam Lichaam, mijn lichaam, hoeveel handen van hoeveel vreemden kreeg je op je af? Ooit was de dood een klamme kappershand. Toen kwam de vrieskou van een stethoscoop. Weer later brak je in een tandartsstoel of zat een valse leerkracht aan je hoofd. En dan die metros met dat drukke vlees, dat restvolk dat als vissen langs je gleed in winkels, liften, stegen en coups, lichaam, mijn lichaam, denk toch aan de geur van eerste kamers en verliefde lakens, de lente die het in ons werd. Want wij zijn bang. En angst duurt soms een lichaam lang. Straks lig ik daar en wordt mijn haar gekamd.

74

Cuerpo, mi cuerpo Cuerpo, mi cuerpo, cuntas manos de cuntos extraos se te acercaron? Alguna vez la muerte fue una mano hmeda de peluquero. Luego vino el fro helado de un estetoscopio. Ms tarde te quebraste en una silla de dentista o te acarici la cabeza un profesor ladino. Y despus los subtes con su carne agitada, huestes marginales rozndote como peces en comercios, ascensores, callejuelas y vagones, cuerpo, mi cuerpo, recuerda los olores de primeros cuartos y sbanas enamoradas, la primavera que naca en nosotros. Porque tenemos miedo. Y el temor dura a veces lo que un cuerpo. Terminar extendido all y me peinarn el pelo.

~ 75 ~

Hlne Gelns (1967)

gedicht voor twee stemmen en een klok tik hoor hij tikt tik je klok tikt tik mijn klok tikt niet er tikt niets ik hoor niets je denkt tik tik niet! tik tik niet! tik maar je weet tik de klok tikt tik dus je zegt tik hij tikt niet tik ik hoor niets tik ik hoor geen klok geen getik niet n tik tik maar hij tikt tik je klok tikt tik je wilt het tik niet horen tik wacht maar jouw tik klok jouw klok tik gaat nog wel tik tikken niet n tik er tikt niets die klok bestaat niet je denkt tik tikniettikniet tik tik niet! tik en later tik de spijt: tik hij tikt niet meer tik tikt nooit meer tik wat als je tik spijt krijgt? wat als je de klok verzint wat als het kind je spijt? tik je weet niet tik wat je mist ik weet niet wat ik mis maar jij jij weet wat jij mist wat jij mist tikt

76

poema para dos voces y un reloj tic escuch cmo hace tic tic tu reloj hace tic tic mi reloj no hace tic nada hace tic no oigo nada penss tic no hagas tic! tic no hagas tic! tic aunque sabs tic que el reloj hace tic tic despus decs tic no hace tic tic no oigo nada tic no oigo ningn reloj nada que haga tic ni un tic tic pero hace tic tic tu reloj hace tic tic no quers tic orlo tic ya vers que tu tic reloj tu reloj tic se pondr tic a hacer tic ni un solo tic nada hace tic ese reloj no existe penss tic nohagasticnohagastic tic no hagas tic! tic y luego tic el arrepentimiento: tic ya no hace tic tic nunca ms har tic tic qu pasa si tic te arrepents? qu pasa si te invents el reloj qu si te arrepents del chico? tic no sabs tic lo que te perds yo no s lo que me pierdo pero vos vos sabs lo que te perds lo que te perds hace tic

~ 77 ~

Ruben van Gogh (1967)

In het helaal In het heelal is altijd wat te doen: sterren, planeten razen door elkaar en moeten in banen worden geleid. Melkwegstelsels in kaart gebracht en onderhouden, clusters uiteen gerafeld. Altijd druk, altijd druk. En dan die reizigers, altijd hun geliefdes kwijt, altijd weer. Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen. Er valt gelukkig ook te lachen. Lekker ineens verdwijnen in zon sympathiek zwart gat; eeuwig geborgen. Maar dan Een twee drie supernova hoepla, daar ben ik weer. Dg

78

En el cosmos En el cosmos siempre hay algo que hacer: los astros vuelan sin orden ni concierto y hay que ponerlos en sus rbitas. Dibujar mapas de vas lcteas y actualizarlos, desenredar cmulos de estrellas. Siempre hay trabajo. Y luego estn esos trotamundos, siempre perdiendo a sus amantes, siempre lo mismo. Desafiando tormentas csmicas salen flotando a ese enorme espacio y se quedan solos. Tambin hay, por suerte, un lado cmico. Meterse de pronto alegremente en un simptico agujero negro; protegidos para siempre. Pero entonces Un, dos, tres, supernova bum, aqu estoy de nuevo. Hola!

~ 79 ~

Erik Lindner (1968)

Pastille de menthe Het is dit woord dat liegt, niet ik, weet je wat wat heb ik er mee te maken? Ik ben die jongen die telkens verdwijnt. Ik ben de tweeling in haar armen. Onze botten gebed in behoeften. Onze huid verschilfert bij het licht. Ons uniform is bont, onze ogen blauw. We zijn allebei even ongewoon, weet je. We zijn allebei even beperkt en gesterkt. We zijn op dezelfde schoot genomen. Onze oren zijn klein in het veld. Onze tanden staan recht in het gareel. Onze nagels zijn koud ons vlees is lauw. Een lamp buigt over de tafel en laat haar staan. De zwijgende vrouw aan tafel verdeelt wat van ons is en wat van taal.

80

Pastilla de menta Es esta palabra la que miente, no yo, sabes? Qu tengo yo que ver con eso? Yo soy el que siempre desaparece. Soy los gemelos que ella tiene en brazos. Nuestros huesos anclados en necesidades. Nuestra piel se descama con la luz. Nuestro uniforme es de colores, nuestros ojos azules. Somos ambos igual de extraos, lo sabes. Somos ambos tan limitados como recios. A los dos nos han tenido en el mismo regazo. Nuestros odos son pequeos en el campo. Nuestros dientes estn bien alineados. Nuestras uas son fras, nuestra carne tibia. Una lmpara se inclina sobre la mesa y la pone en pie. La mujer taciturna sentada a la mesa separa lo que es nuestro y lo que es de las palabras.

~ 81 ~

Ilja Leonard Pfeijffer (1968)

Eudia als ik om te zingen moet zingen uit het fust van verdriet als ik op leeg op bodemloos hergistend verlangen het starend glas moet klinken als ik de wanhoop moet heffen op wanhoop en bittere dorst de keel moet smeren dan zal ik niet meer zingen als ik om te drinken moet drinken om wonden te dichten als ik wezenloze nacht tot kille morgen lessen moet de adem geestrijk moet verzuren om liederlijke zinnen te bedwelmen als ik troebel van hartverduistering moet brallen en alsemdronk de bitterheid verdrinken moet dan zal ik niet meer drinken zou ik drinken ik zou drinken met een wolkeloos lied in de stijl van deze opheldering want doorzichtig is en met een klare naam begonnen de liefde mocht ik zingen laat mij zingen uit een breekbaar glas naar de smaak van deze verklaring want van zingen is en met een klinkende naam begonnen de liefde

82

Eudia si para cantar he de cantar del barril de la tristeza si por un vaco anhelo sin fondo refermentado he de hacer sonar la ciega copa si he de alzar la desesperacin por la deseperanza y amarga sed ha de aliviar mis labios entonces ya no cantar si para beber he de beber para cerrar heridas si de vacua noche a fra aurora he de saciar mi aliento agriarme de brebajes para sedar anhelos licenciosos si un eclipse cardaco me enturbia y hace alardear y con absenta he de ahogar mi amargura entonces ya no beber si bebiera, bebera con un canto sin nube al estilo de esta aclaracin pues transparente y con nombre claro comenz el amor si cantara, dejad que cante en copa frgil al gusto de esta declaracin pues del canto y con nombre sonoro comenz el amor

~ 83 ~

Mark Boog (1970)

Naast iedere wieg Naast iedere wieg een fee. Moeder wringt. Vader knarst. De fee zegt: Nou ja, we zien wel. Ik wil mijn voorspelling later graag preciezer formuleren.

Aan de lianen die het licht ons toewerpt. zwaaien wezentjes van wezenlijk onbegrepen aard: wild, vrolijk, angstaanjagend ook.

En geen zonsondergang om tegemoet te rijden, geen dagboek om in te lezen. De uren volgen zich genummerd op.

Sterrenstof! Een kamer vol van sterrenstof! Wij hebben geleerd ons op ons gemak te voelen, thuis te zijn, dat wil zeggen: nergens heen te kunnen.

84

Junto a cada cuna Junto a cada cuna un hada. La madre se retuerce. El padre rechina. Dice el hada: Bueno, ya veremos. Formular gustosa con ms precisin mi prediccin ms adelante. Colgados de las lianas que la luz nos tiende, saludan seres diminutos en esencia incomprendidos: impetuosos, alegres, incluso aterradores. Y no hay puesta del sol para ir a su encuentro, ni diario ntimo para leer. Las horas se suceden por orden numrico. Polvo de estrellas, un cuarto lleno! Aprendimos a sentirnos cmodos, estar en casa, es decir: no poder ir a ningn lado.

~ 85 ~

Erik Jan Harmens (1970)

Een tekst Was dit een tekst geweest, waarin ik ontstond uit een waterval en jij oprees uit de aarde en mijn water jouw huid bevrijdde van het steen, de klei, de kleverigheid (noem het stilstaan) (noem het). Tijd verstrijkt. Ik raak aan jouw lichaam. Jij betast mijn droef gelaat. Gezicht vol groeven, als een plaat die (steeds maar) (steeds maar) rond moet draaien. Terzake! Een tekst waarin jij naakt en enig voor me staat. De maan is al verdwenen (en ik) (ik tel mijn tenen). Enkel de monnik zonder ogen heeft het lulverhaal geloofd dat je verzon terwijl je sprak tot een voorgestelde menigte die in je fantasie uiteenweek. Er staat nog steeds een paard op de gang en nog steeds bij ons op de keukendeur (gezeur) (gelul) (loos leeg gedram van een sterke zwakke jongeman). Ik wil met jou wel dansen, maar mijn voeten en mijn schoenen voelen zwaarder (en zwaarder) iedere dag. Ik red het niet tot aan de vuilniszak, die naar de straat gedragen moet (het is al laat) (het is nog vroeg). Borden vuil en glazen dof en een Romeinse rune op mijn balkon. En muizen (muizen) onder mijn bed. Albert Heijn huiswijn. Lachen, gein, hoofdpijn. En dan een tekst (een tekst) omdat het mot.

86

Un texto Ah, si este fuera un texto en el cual me originara de una catarata y t salieras de la tierra y mi agua liberara tu piel de la piedra, la arcilla, la pegajosidad (llmalo inmovilidad) (llmalo). El tiempo pasa. Rozo tu cuerpo. Palpas mi rostro triste. Cara llena de surcos, como un disco que sigue (persiste) (persiste) dando vueltas. Al grano! Un texto en el cual ests desnuda y nica ante m. La luna ha desaparecido (y yo) (me cuento los dedos del pie). Slo el monje sin ojos ha credo la porquera que inventaste mientras hablabas a una multitud imaginaria que en tu fantasa se disuelve. Sigue el caballo, sigue en el corredor y en nuestra casa todava est en la puerta de la cocina (majadera) (charlatanera) (rollo vano y vaco de un fuerte jven dbil). Quiero bailar contigo, pero mis pies y mis zapatos se sienten ms pesados (y ms pesados) cada da. No consigo siquiera llegar hasta la bolsa de basura que tiene que ser llevada hasta la calle (es demasiado tarde) (es todava temprano). Platos sucios y vasos opacos y una ruina romana en mi balcn. Y ratones (ratones) debajo de mi cama. Vino barato del supermercado de al lado. Risa, chiste, dolor de cabeza. Y luego un texto (un texto) porque as tiene que ser.

~ 87 ~

Tjitske Jansen (1971)

Ik hou van Icarus Ik hou van Icarus die wist dat de was zou smelten en toch naar de zon toe vloog. Ik hou van het meisje dat wel zag hoe blauw de baard van Blauwbaard was dat was juist de reden. Ik hou van Doornroosje die alleen maar deed alsof ze sliep. Ik houd van Sneeuwwitje, die de dwergen een stelletje neuroten vond. Wie heeft er op mijn stoeltje gezeten? Wie heeft er van mijn bordje gegeten? En van de dwerg, die helemaal niet zoveel van Sneeuwwitje hield: Toen zij er nog niet was, waren wij nog zeven. En nu? Moet je ons nu eens zien. Van de reus die kwaad is, omdat iedereen zijn schoenen laarzen noemt. Ik hou van wie niet in het sprookje past. Maar vooral hou ik van Icarus die wist dat de was zou smelten en toch naar de zon toe vloog.

88

Me gusta caro Me gusta caro, que aun sabiendo que la cera se derretira vol hacia el sol. Me gusta la chica que vio lo azul que era la barba de Barbazul: ese era el motivo... Me gusta la Bella Durmiente, que slo haca que dorma. Me gusta Blancanieves, que deca que los enanitos eran unos neurticos. Quin se sent en mi sillita? Quin comi de mi platito? Y me gusta el enano al que no le gustaba tanto Blancanieves: Antes de que llegara ella, ramos siete, y ahora? Mirennos. El gigante que se enoja porque todos llaman botas a sus zapatos. Me gusta el que no encaja en el cuento. Pero sobre todo me gusta caro, que aun sabiendo que la cera se derretira vol hacia el sol.

~ 89 ~

Hagar Peeters (1972)

Het spreekwoord zegt Zoals een Romeins leger na een nederlaag de terugtocht aanvaardde zo is na elk verlies een terugtocht mogelijk. Aanvaard die. Aanvaard niet het verlies maar de terugtocht die er op volgt tot in de eigen verschansing het harnas van het lichaam tot waar je was voor het verlorene volgde en kies iets anders. Een weg naar Rome.

90

Como dice el proverbio Como las legiones romanas que tras la derrota emprendan la marcha de vuelta as es posible despus de cada prdida el regreso. Asume eso. No asumas la prdida sino el camino de vuelta que conduce hasta el propio reducto la armadura del cuerpo hasta donde estabas antes de las prdidas y elige algo distinto. Un camino hacia Roma.

~ 91 ~

Alfred Schaffer (1973)

Je hebt nog geen woord gezegd Wat moet hier veranderen? Er is geen tussenweg, de roltrap werkt, de koffie is heet, de treinen vertrekken stipt op tijd, de file is opgelost. Wat voorbij is past met gemak in een rugzak. Er is geen tussenweg, we zijn het gewend ondertussen, de verrassing is er nu wel af zo op het eerste oog, maar aan onze nachtelijke operaties komt geen eind. De toerist die niemand aantreft in de hal van het hotel, de buurman die zijn auto staat te wassen in zijn kamerjas, zijn vrouw die hummend klaarkomt, de aanstaande bruid die haar jawoord repeteert op het toilet. Deze onderbrekingen zijn gelukkig slechts van korte duur, morgen is er weer een dag. Mijn accent is even wennen zeker zie je me staan, met bloedneus, vers van het front? Alles voor jou mijn lief, de bewijzen liggen voor het oprapen. Doe een goed woordje voor me als je durft.

92

No has dicho una palabra todava Qu debe cambiar aqu? No hay trmino medio, la escalera mecnica funciona, el caf est caliente, los trenes parten puntualmente, se disolvi el atasco. Lo pasado cabe holgadamente en un morral. No hay trmino medio, nos hemos habituado, ya no hay sorpresas se dira, pero nuestras operaciones nocturnas nunca cesan. El turista que en el hall del hotel no encuentra a nadie, el vecino que lava el coche en bata, su mujer que carraspea un orgasmo, la futura novia que ensaya su s-quiero en el lavabo. Por suerte estas interrupciones son solo de corta duracin, maana ser otro da. Seguro que te extraar mi acento. Me ves llegar del frente, la nariz ensangrentada? Todo por ti mi amor, hay pruebas a raudales. Intercede por m si es que te atreves.

~ 93 ~

Maria Barnas (1973)

Er staat een stad op Vanaf de hoogste verdieping de stad in. Beneden razen de straten van Buenos Aires. De stad waar alles goed komt. Ze nemen je mee in hoeken van negentig graden. Maar het waait hier schaduwen en het wentelt kiezelstenen gebouwen. Er is er n met een hart van geschaafde rode steen. En om niet te zien hoe een hart zich uitstort ga je naar beneden. Hou je schaduw bij je. De rode zoom langs je hals mondt uit in een rode rivier. Denk waterval. Watervallen. De klep van een piano slaat een huis stevig dicht. Mept een gebouw tegen de muur. In de lift struikel je over de drempel uit een zeker huis. Een plafond van sterren stijgt. Zo storten twintig verdiepingen. Languit. Er staat een stad op.

94

Se levanta una ciudad Desde el ltimo piso a la ciudad. Abajo rugen las calles de Buenos Aires. La ciudad donde todo sale bien. Te llevan de paseo en ngulos rectos. Pero aqu ventean las sombras y giran los edificios de guijarro. Hay uno con un corazn de piedra roja pulida. Y para no ver cmo un corazn se abre bajas a la calle. Lleva contigo tu sombra. El ribete rojo que rodea tu cuello desemboca en un ro rojo. Piensa catarata. Cataratas. La tapa de un piano mantiene una casa hermticamente cerrada. Acorrala un edificio contra la pared. En el ascensor tropiezas con el umbral de cierta casa. Se alza un techo de estrellas. Al instante se derrumban veinte pisos. A todo lo largo. Se levanta una ciudad.

~ 95 ~

Ramsey Nasr (1974)

de ondermens en zijn habitat welkom in het land van melk en honing hier groeien vijgamandelabrikozen zonder beeldspraak aan gewillige bomen eet ervan word mijn gast vandaag ik betaal je taxi naar de eerste blokkade mijn vader staat achter de tweede blokkade wees van de nacht ook zijn eregast met olie brood oregano sesam bij hem liggen sterren stil op plat dak slaap bij hem breng groeten van nadir de dag naar mijn vader is minder maar moet probeer een jochie met handkar te vinden neem ezels of klim te voet langs de rotsen volg anderen en spreek met jezelf af nu zijn we dieren dit mag daar stuiteren rolstoelen door het stof terug van de stad waar men zieken geneest met kanker suiker in volle zon veel bejaarden veel zieken veel zwetende dieren maar zo is dat ook bedoeld geweest overdag zijn wij zwetende klimdieren omdat het zo bedoeld is geweest ze slaan en schoppen de dieren met reden ooit zullen wij melk en honing geven ontstaat uit mensenhand mannaregen

96

indien je dit krankzinnig vindt habibi bedenk dan kilometers verderop zitten echte meisjes en jongens angstvallig als daad van verzet op terrassen van starbuck luidkeels te vrezen voor het leven

~ 97 ~

el subhumano y su hbitat bienvenidos a la tierra de leche y miel aqu maduran los damascalmendrhigos sin sentido figurado en serviciales rboles prubalos s mi husped hoy te pago el taxi hasta la primera barricada mi padre espera detrs de la segunda barricada s tambin de noche su husped de honor con aceite pan organo ssamo en su azotea reposan quietas las estrellas qudate a dormir en su casa dale saludos de nadir la jornada a lo de mi padre es ardua pero necesaria procura encontrar un chico con una carretilla de mano consguete unos burros o escala los peascos a pie sigue a otros establece un acuerdo contigo mismo ahora somos animales y est permitido all rebotan sillas de ruedas por el polvo volviendo de la ciudad donde se cura a los enfermos de cncer de diabetes a pleno sol muchos ancianos muchos enfermos muchos animales sudorosos pero esa fue precisamente la intencin de da somos sudorosas bestias que trepan porque esa era la intencin desde el principio golpean y patean a las bestias con razn alguna vez daremos leche y miel surgir de manos humanas la lluvia de man
98

si esto habibi te parece demencial piensa que unos kilmetros ms lejos en miedoso gesto de resistencia hay autnticos muchachos y muchachas en terrazas de starbucks temiendo a voz en cuello por la vida

~ 99 ~

Mustafa Stitou (1974)

Klerken De Rooms-Katholieke Kerk is van plan het voorgeborchte af te schaffen lees ik in de krant. De afdeling van het voorgeborchte waar de zielen van ongedoopte doodgeborenen en zuigelingen vertoeven. Hier verderop werd een stoffelijk overschot aangetroffen, brengt een neerstrijkende kraai mij in herinnering; onderlichaam inclusief tatoeages behoorlijk intact, het bovenlichaam onherkenbaar, hoofd en borst diepzwart en bezaaid met maden (high van de cocane). Van alle vogels heb ik bij kraaien het gevoel dat in een vogel een ander wezen, een mens waarschijnlijk, gevangen zit, het sterkst. Elders in het voorgeborchte vertoeven goede maar ongedoopte lieden als Mozes en Plato, Homerus en Abraham. Niet in de zin van de rencarnatieleer geloof ik dat in een vogel een ander wezen, een mens waarschijnlijk, gevangen zit;

100

het is geen theorietje van mij, meer een gewaarwording waartegenover ik weerloos ben. Om met name in Afrika, waar de kindersterfte hoog is, het concurrentievoordeel van de islam teniet te doen (volgens de islam gaan gestorven kinderen rechtstreeks naar de hemel) wil de Kerk het voorgeborchte afschaffen. Ik werp de kraai een druif toe, andere kraaien volgen en in een mum van tijd word ik omringd door druiven verorberende kraaien. Druiven verorberende in kraaien gevangen mensen. Klerken uit de jaren dertig van de vorige eeuw.

~ 101 ~

Amanuenses La Iglesia Catlica piensa eliminar el limbo dice el peridico. La seccin del limbo donde permanecen las almas de los bebs que nacieron sin vida y las criaturas sin bautizar. No muy lejos de aqu fue descubierto un cadver, Un cuervo aterrizando me trajo el recuerdo: la parte inferior del cuerpo estaba casi intacta inclusive tatuajes, la parte superior del cuerpo irreconocible, la cabeza y el pecho intensamente negros y repletos de gusanos (embriagados de cocana). De todos los pjaros los cuervos son los que ms me hacen sentir que dentro del pjaro hay encerrado otro ser, probablemente humano. En otro lugar del limbo se encuentran las personas buenas pero sin bautizar como Moiss y Platn, Homero y Abraham. No tiene que ver con la reencarnacin que crea que dentro de un pjaro hay encerrado otro ser, probablemente humano;

102

no es una teora cualquiera que se me ocurra, ms bien es una observacin contra la cual me siento indefenso. Sobre todo en frica, donde la mortalidad infantil es alta a fin de contrarrestar la ventaja del islam (el islam dice que los nios muertos van directo al cielo) la Iglesia quiere deshacerse del limbo. Le tiro al cuervo una uva, vienen ms cuervos y en poco tiempo me encuentro rodeado de cuervos que comen uvas. Seres humanos comiendo uvas encerrados en cuervos. Amanuenses de los aos treinta del siglo pasado.

~ 103 ~

Tsead Bruinja (1974)

Baarnendhs sy wennet yn in baarnend hs elke stoarm nimt in panne fan it dak it is kld har tosken klapperje bten betinkt ien nije ferkearsregels fytst fierder in ld man kranten om it liif bn nder de klean sy rint der t mei in koer fol wask swarte lekkens swarte tekkens swart sloop se sjocht de greiden baarne ek it hat gjin doel en ws bten leaver werom nei de muorren de dnsjende flammen op syn portret post falt net frege troch de doar hellet knisterjend de matte net har kat springt by har op e skurte mei in plantaardich streakferlet jit sy noch wat spiritus oer de foto-albums faget de jiske fan e bril en lst en lst en lst

104

Brandend huis * zij woont in een brandend huis elke storm neemt een pan van het dak het is koud haar tanden klapperen buiten bedenkt iemand nieuwe verkeersregels fietst verder een oude man kranten om zijn lijf gebonden onder de kleren zij loopt naar buiten met een mand vol was zwarte lakens zwarte dekens zwarte sloop ze ziet de velden branden ook het heeft geen zin om buiten te zijn liever terug naar de muren de dansende vlammen op zijn portret post valt ongevraagd door de deur haalt knisperend de mat niet haar kat springt bij haar op schoot met een plantaardig streelverlangen giet zij nog wat spiritus over de fotoalbums veegt de as van haar bril en leest en leest en leest

* Este poema est escrito en dos lenguas; en frisn (pgina 104) y en holands, a continuacin.
~ 105 ~

Casa en llamas ella vive en una casa en llamas cada temporal se lleva una teja del techo hace fro castaetean sus dientes afuera crean nuevas reglas de trnsito se aleja en bicicleta un anciano envuelto en diarios debajo del abrigo ella sale de la casa con un canasto de ropa sbanas negras frazadas negras funda negra ve que tambin los campos arden no tiene sentido estar afuera mejor volver a las paredes las llamas bailando en el retrato de l caen cartas no pedidas por el buzn de la puerta crepitan sin alcanzar el felpudo la gata se instala de un salto en su falda con un deseo vegetal de ser acariciada ella esparce ms alcohol sobre los lbumes de fotos se limpia la ceniza de los lentes y lee y lee y lee

106

~ 107 ~

Jan-Willem Anker (1978)

Foz do Arelho Gezeten in een soort regisseursstoeltje zie je vanaf de veranda van hotel De Fakkel zeewater aanspoelen in witte bubbellijnen. Het schemert, de zon een halve bloedsinaasappel, vlagen knalroze. Gistermiddag werd hier een kitesurfer door een rukwind omhoog gezwiept. Zijn vrienden zag hem uit het zicht waaien, waarna hij neerplofte op de rotsen verderop. Zijn vlees lilde nog, verscheurd door het vliegertouw waarin hij was gewikkeld. De man was piloot geweest, wist van de capriolen die de wind kan uithalen aan de Atlantische kust, de dreiging als wolken elkaar tegemoet stuiven. Onder het genoegen van een agua ardente zegt hoteleigenaar George: One asshole less.

108

Foz do Arelho Desde la galera del hotel La Antorcha, sentado en una suerte de silla de director, ves cmo el agua de mar enjuaga la orilla con ribetes de burbujas blancas. Atardece, el sol una media naranja sanguina entre franjas de rosa chilln. Ayer a la tarde un kitesurfista fue arrastrado hacia lo alto por una rfaga de viento. Sus amigos lo vieron desaparecer de la vista: poco despus se precipit contra unas rocas, algo ms all. Su carne an trmula se vea desgarrada por la cuerda de barrilete en la que qued enroscado. El hombre haba sido piloto, conoca las cabriolas de las que es capaz el viento en la costa atlntica, la amenaza de las nubes cuando se arremolinan. Mientras paladea una aguardente, George, el propietario del hotel, declara: One asshole less.

~ 109 ~

Kira Wuck (1978)

Oogsten

De tijd gaat sneller als je af en toe een plant verschuift in de winter heb ik beweegredenen nodig niets is hier voorbestemd maar alles gaat geleidelijk

dit ben ik in het oudst van de nacht en ik waarschuw je alvast, ik word vaak verliefd ik herken je voordat je jezelf herkent (je past goed bij mijn behang) er zijn huizen waarin je beter gedijt we roken gaten in het bankstel als je er nog bent als ik me omdraai dan ga je niet meer weg

110

Cosecha El tiempo pasa ms rpido si de vez en cuando cambis una planta de lugar en invierno necesito razones para moverme aqu no hay nada predestinado pero poco a poco todo sucede as soy yo en lo ms deslucido de la noche y desde ya te advierto, me enamoro a menudo te reconozco antes de que vos te reconozcas (combins bien con mi empapelado) hay casas en las que te ambients mejor fumamos agujeros en los sillones si todava ests cuando me d vuelta ya no te vas ms

~ 111 ~

Ester Naomi Perquin (1980)

Staatsgeheim

Overmaatse vogel door hoog in de lucht gestoken borstels schoongeschrobd en bovenop het dunne touw verstopt waaraan hij deze vlucht moet hangen. Samenspel door onbekende machten, trucages van een verborgen overheid. Die meisjes met rokjes en hoedjes? Zwijgen verplicht. Of moeten geloven. Eenmaal boven is de druk zo laag dat elk besef hoe log, hoe zwaar, hoe traag van zwaartekracht verdwijnt. Wat niet weet, wat niet valt. Maar wie betaalt de mannen die de wolken langs de vleugels trekken? Wie wast hun hemelsblauwe overalls?

112

Secreto de Estado Pjaro enorme que altsimos cepillos han fregado a conciencia desde tierra y escondido en el cordel delgado del que ha de pender en este vuelo. Sinergia de fuerzas ignotas, artilugios de un Estado oculto. Las chicas de minifalda y sombrero? Silencio preceptivo. O profesin de fe. Una vez arriba, tan baja es la presin que cualquier nocin -torpeza, peso, lentitud- de gravedad se esfuma. Quien desconoce no se precipita. Pero quin paga a los hombres que pasan las nubes al nivel de las alas? Quin les lava los overoles azul cielo?

~ 113 ~

Dennis Gaens (1982)

Vermeld altijd: 1) Waar het is 2) Wat er is 3) Wie u bent In principe weten wij dit (altijd) al, maar we horen het graag van u zelf. Het liefst in een overslaande stem. Deze drie, maar van deze drie het meest: wie u bent. Dit is geen oefening. Dat is het nooit. Trouwens, paniek staat u niet. U hebt er het postuur niet voor. Wees gerust: uw lichaam kent de routines. U kent dat verhaal van het leven in een flits enzovoorts, maar de waarheid is veel kleiner. Alles wat u meemaakt zijn zware voeten op steeds de volgende traptree, uw klamme handen om de leuning en uw snelle hartslag. U bent nu heel dicht bij u zelf. Maar u moet naar de uitgang. Daar is een plek waar we met zijn allen hebben afgesproken.

114

Mencione siempre 1) El lugar 2) Lo que hay 3) Quin es En principio, eso ya lo sabemos (siempre), pero queremos que usted mismo nos lo diga. De ser posible con voz chillona. Estas tres, pero de las tres sobre todo: quin es. No es un ejercicio. Nunca lo es. A propsito, el pnico no le queda bien. No tiene el porte apropiado. Qudese tranquilo: su cuerpo conoce las rutinas. Le sonar la historia esa de que ve pasar la vida en un instante etctera, pero la verdad es mucho ms reducida. Lo nico que sentir son los pies pesados en el prximo peldao, las manos hmedas en la baranda y palpitaciones. Estar muy cerca de s mismo. Pero debe dirigirse a la salida. Ah hay un lugar donde nos damos cita todos.

~ 115 ~

Ellen Deckwitz (1982)

Hij zei we moeten praten Hij zei we moeten praten en dacht mijn enkel te grijpen maar mijn voet gleed uit het muiltje. Ik glipte naar de bodem van mijn tas waar de vissen zwemmen. In een vorig leven was ik een van hen, relatief blij tussen rommel waar ik niets van hoefde te maken. Soms zagen we aan het oppervlak kontjes van eenden, dat vormde enige bewolking. En af en toe graaide van boven een wanhopige hand naar ons, die hand noemden we god.

116

Tenemos que hablar me dijo Tenemos que hablar me dijo y quiso atraparme del tobillo pero el pie se me escurri de la pantufla. Me deslic al fondo de mi bolso donde nadan los peces. En una vida anterior yo fui uno de ellos, relativamente feliz entre trastos con los que no necesitaba involucrarme. A veces en la superficie veamos culitos de patos, que conformaban cierta nubosidad. Y de vez en cuando, desde arriba, una mano desesperada intentaba pillarnos, a esa mano la llambamos dios.

~ 117 ~

Lieke Marsman (1990)

Oerknal s Avonds zegt een natuurkundige op televisie dat het ook mogelijk is dat het heelal op een dag niet langer zal groeien, maar langzaam, sneller dan het licht, ineen zal klappen. In dat geval zouden er na ons nog triljoenen heelallen kunnen ontstaan en hangen we nu slechts onder aan een stamboom van universa. Stel je voor dat je jezelf enkel voort kunt planten door niet meer te bestaan. s Ochtends, wanneer ik bij de start van een dag zie hoe ik opnieuw ben gaan ademhalen, vergelijk ik dit heen en weer gegooi van sterren met mijn op en neer gaande borsten, met de antenne van een radio, die je doelloos in en uit kunt blijven schuiven en vervolgens, vooralsnog mijn meest geslaagde poging, met een zeeanemoon.

118

El big bang Dice por la noche un fsico por la televisin que tambin es posible que un da el universo deje de crecer y que lentamente, ms rpido que la luz, haga implosin. En ese caso, despus de nosotros podran surgir todava trillones de universos y ahora tan slo pendemos debajo de un rbol genealgico universal. Cuesta imaginar que slo sea posible propagarse dejando de existir. Por la maana, cuando al comenzar un da veo cmo me he puesto otra vez a respirar, comparo esta eyeccin indiscriminada de astros con mis pechos ascendentes y descendentes, con la antena de una radio, que puede extraerse y meterse sin objeto una y otra vez y a continuacin, de momento mi intento ms logrado, con una anmona de mar.

~ 119 ~

~ 120 ~

Este libro fue compilado, traducido y revisado por: Compiladores:

Thomas Mhlmann Micaela van Muylem Diego J. Puls Fernando Garca de la Banda

Traductores:
Conchita Alegre Gil Raquel Bruno Marcela Cazau Nicols Cortegoso Vissio Jan de Jager Fernando Garca de la Banda Jorge Hereda y Heleen Sittig Eva Navarro Diego J. Puls Micaela van Muylem

Revisores :
Estuvieron a cargo de la revisin Diego J. Puls y Fernando Garca de la Banda. Diego J. Puls revis los poemas de los siguientes autores: Toon Tellegen, Esther Jansma, Erik Menkveld, Tjitske Jansen, Alfred Schaffer, Kira Wuck, Dennis Gaens, Ellen Deckwitz Fernando Garca de la Banda revis los poemas de los siguientes autores: Martin Reints, Jan Baeke, Ruben van Gogh, Erik Lindner, Ilja Leonard Pfeijffer, Hagar Peeters, Maria Barnas

~ 121 ~

Datos biblogrficos: Gerrit Kouwenaar Roerloos (Een geur van verbrande veren, Querido, msterdam, 1991)/ Inmvil. Traduccin de Fernando Garca de la Banda. El poeta es una vaca: 21 poetas neerlandeses. Antologa de poesa moderna holandesa y flamenca. Universitat de les Illes Balears, Palma de Mallorca, 1995. Hans Lodeizen je hebt me alleen gelaten...(Het innerlijk behang, Ed. G.A. van Oorschot, msterdam, 1949)/ me dejaste solo (texto resultante de la convergencia de las versiones de Mara Sol Sansiena Pascual, Gabriela Chiesa y Gonzalo Fernndez, ganadores del certamen oficioso de traduccin literaria Martinus Nijhoff 2013). Lucebert mieren eten (van de maltentige losbol, De Bezige Bij, msterdam)/comer hormigas. Traduccin de Fernando Garca de la Banda. El poeta es una vaca: 21 poetas neerlandeses. Antologa de poesa moderna holandesa y flamenca. Universitat de les Illes Balears, Palma de Mallorca, 1995. Remco Campert Brieven (Dichter, De Bezige Bij, msterdam)/Cartas. Traduccin: Diego J. Puls (en colaboracin con Carmen Bartolom Corrochano), publicada en Poesa contempornea en lengua neerlandesa, Stichting Ons Erfdeel, Rekkem (Blgica), 1993 (revisada en 2013). Armando Breekbaar (Ze kwamen, Augustus, msterdam)/ Fragilidad. Traduccin de los participantes del taller Brockway Workshop de traduccin de poesa, celebrado en msterdam y Rtterdam del 12 al 15 de junio de 2011: Diego J. Puls y Fernando Garca de la Banda en calidad de moderadores y traductores, y Conchita Alegre Gil, Ricardo Cuadros, Jan de Jager, Isabel Lorda -de forma no presencial-, Mariolein Sabarte, Anna Vermeulen y Mariona Vilalta. Publicado en Sibila: revista de arte, msica y literatura no 40 (octubre de 2012).

122

Hans Faverey Waar stil toen de abrikozenboom stond (Lichtval, De Bezige Bij, msterdam, 1981)/All donde entonces, quieto, se alzaba el damasquero. Traduccin: Diego J. Puls (en colaboracin con Carmen Bartolom Corrochano), publicada en Poesa contempornea en lengua neerlandesa, Stichting Ons Erfdeel, Rekkem (Blgica), 1993 (revisada en 2013). Cees Nooteboom Zonder beeld (Licht overal, De Bezige Bij, msterdam, 2012)/ Sin imagen. Traduccin de Fernando Garca de la Banda, Cees Nooteboom, Luz por todas partes, Casa de poesa Silva, 2012 Rutger Kopland Tijd (Over het verlangen naar een sigaret, van Oorschot, msterdam, 2001)/Tiempo. Traduccin de Fernando Garca de la Banda. El poeta es una vaca: 21 poetas neerlandeses. Antologa de poesa moderna holandesa y flamenca. Universitat de les Illes Balears, Palma de Mallorca, 1995. Judith Herzberg Beroepskeuze (Beemdgras, G.A. van Oorschot, msterdam, 1968)/Vocacin. Traduccin: Diego J. Puls (en colaboracin con Carmen Bartolom Corrochano), publicada en Poesa contempornea en lengua neerlandesa, Stichting Ons Erfdeel, Rekkem (Blgica), 1993 (revisada en 2013). K. Schippers Algemene taal na klap (Een vis zwemt uit zijn taalgebied, Querido, msterdam, 1976)/Lingstica con palada. Traduccin: Diego J. Puls (en colaboracin con Carmen Bartolom Corrochano), publicada en Poesa contempornea en lengua neerlandesa, Stichting Ons Erfdeel, Rekkem (Blgica), 1993 (revisada en 2013). Bernlef Geluk (Vreemde wil, Querido, msterdam, 1994)/ Dicha. Traduccin de Fernando Garca de la Banda. El poeta es una vaca: 21 poetas neerlandeses. Antologa de poesa moderna holandesa y flamenca. Universitat de les Illes Balears, Palma de Mallorca, 1995.

~ 123 ~

H.H. ter Balkt Zang van de hoefijzers van Desiderius Erasmus paarden (Aardes deuren, De Harmonie, msterdam, 1987)/Canto de las herraduras de los caballos de Desiderio Erasmo. Traduccin: Diego J. Puls (en colaboracin con Carmen Bartolom Corrochano), publicada en Poesa contempornea en lengua neerlandesa, Stichting Ons Erfdeel, Rekkem (Blgica), 1993 (revisada en 2013). Hans Verhagen Human Being (Sterren Cirkels Bellen, De Bezige Bij, msterdam,1968)/Ser humano. Traduccin: Diego J. Puls (en colaboracin con Carmen Bartolom Corrochano), publicada en Poesa contempornea en lengua neerlandesa, Stichting Ons Erfdeel, Rekkem (Blgica), 1993 (revisada en 2013). Toon Tellegen Mijn vriend (Minuscule oorlogen, Querido, msterdam 2004)/Mi amigo. Traduccin: Marcela Cazau. Gerrit Komrij Zwerversbede (Alle gedichten tot gisteren, De Bezige Bij, msterdam 2004)/Plegaria de un vagabundo. Traduccin: Diego J. Puls 2005 (con ocasin del XV Festival Internacional de Poesa de Medelln, 2005). Anna Enquist Ontsnappen (Gedichten 1991-2012, De Arbeiderspers, Utrecht 2013)/Escapar. Traduccin: Jan de Jager. Robert Anker Alles gefilmd (Nieuwe veters; Querido, msterdam, 1987)/Todo filmado. Traduccin: Diego J. Puls (en colaboracin con Carmen Bartolom Corrochano), publicada en Poesa contempornea en lengua neerlandesa, Stichting Ons Erfdeel, Rekkem (Blgica), 1993 (revisada en 2013). Eva Gerlach De dorpelen en de gesloten vensters (In een bocht van de zee, Arbeiderspers, msterdam, 1990)/Los umbrales y las ventanas cerradas. Traduccin de Fernando Garca de la Banda. El poeta es una vaca: 21 poetas neerlandeses. Antologa de poesa

124

moderna holandesa y flamenca. Universitat de les Illes Balears, Palma de Mallorca, 1995. Anneke Brassinga Envoi (Landgoed, De Bezige Bij, msterdam, 1989)/Dedicatoria. Traduccin: Diego J. Puls (en colaboracin con Carmen Bartolom Corrochano), publicada en Poesa contempornea en lengua neerlandesa, Stichting Ons Erfdeel, Rekkem (Blgica), 1993 (revisada en 2013). Tsjbbe Hettinga De krk (Fan oer see en fierder, Montaigne, Gasselternijveenschemond, 2000)/El cntaro. Traduccin del frisn: Diego J. Puls (para el XVII Festival Internacional de Poesa de Medelln, 2007). Martin Reints Wandeling (Ballade van de winstwaarschuwing, De Bezige Bij, msterdam, 2005)/ Paseo. Traduccin: Eva Navarro para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010. Tonnus Oosterhoff Aan alles zit een achterkant... (Ware grootte, De Bezige Bij, msterdam 2008)/Todo tiene una parte trasera. Traduccin: Diego J. Puls 2009, para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010. Jan Baeke DE HONDEN, nr. 8 (Groter dan de feiten, De Bezige Bij, msterdam, 2007)/LOS PERROS no 8. Traduccin: Eva Navarro para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010. Arjen Duinker Customs Minneapolis Airport/Schiphol Airport (inditos)/Aduana del aeropuerto de Minneapolis, EE.UU. /Aeropuerto de Schiphol, msterdam. Traduccin del neerlands y del ingles: Diego J. Puls.

~ 125 ~

K. Michel Morgen win ik de staatsloterij... (Ja! Naakt als de stenen, Meulenhoff, msterdam, 1989)/Maana me saco el gordo. Traduccin: Diego J. Puls 2000 (revisin: 2009, para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010). Anne Vegter 12.15 UUR TOT 13.00 UUR (Spamfighter, Querido, msterdam, 2007)/DE LAS 12.15 A LAS 13.00. Traduccin: Diego J. Puls, 2013, para el XXIII Festival Internacional de Poesa de Medelln, Colombia (por encargo del Fondo de las Letras Neerlandesas) Esther Jansma Archeologie (Altijd vandaag, De Arbeiderspers, msterdam 2006)/Arqueologa. Traduccin: Nicols Cortegoso Vissio. Erik Menkveld Twee heren (Schapen nu!, De Bezige Bij, msterdam 2001)/Dos caballeros. Traduccin: Nicols Cortegoso Vissio. Nachoem M. Wijnberg MIJN VADER ZEGT DAT HET VERSTANDIG IS OM IETS TE DOEN WAARIN HET NIET ERG IS OM MIDDELMATIG TE ZIJN, ZOALS WAARIN IK PROFESSOR BEN (Het leven van, Contact, msterdam, 2008)/DICE MI PADRE QUE CONVIENE DEDICARSE A ALGO DONDE NO IMPORTE SER MEDIOCRE, COMO MI CTEDRA. Traduccin: Diego J. Puls para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010. Rozalie Hirs Leven mogelijkheden (Geluksbrenger, Querido, msterdam, 2008)/Vida posibilidades. Traduccin: Diego J. Puls 2011. Menno Wigman Lichaam, mijn lichaam (De droefenis van copyrettes. Keuze uit eigen werk, Prometheus, msterdam, 2009)/ Cuerpo, mi cuerpo. Traduccin: Diego J. Puls 2009, para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23,

126

enero-junio de 2010 (revisada en 2013). Hlne Gelns gedicht voor twee stemmen en een klok (De Volksverheffing. Jaarboek voor pozie 2007, Uitgeverij Atlas, msterdam 2007)/poema para dos voces y un reloj. Traduccin: Diego J. Puls 2009 (para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010) (revisada en 2013). Ruben van Gogh In het helaal (Aan het eind van het begin, Prometheus, msterdam 2001)/En el cosmos. Traduccin: Conchita Alegre Gil. Erik Lindner Pastille de menthe (Tafel, msterdam, De Bezige Bij, 2004)/Pastilla de menta. Traduccin: Eva Navarro para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010. Ilja Leonard Pfeijffer Eudia (De man van vele manieren. Verzamelde gedichten 1998-2008, De Arbeiderspers, msterdam 2008.)/Eudia. Traduccin de Conchita Alegre Gil. Mark Boog Naast iedere wieg (Er moet sprake zijn van een misverstand; Cossee, msterdam, 2010)/Junto a cada cuna. Traduccin: Diego J. Puls 2009 (para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010) (revisada en 2013). Erik Jan Harmens Een tekst (In menigten, Nijgh & Van Ditmar, msterda, 2003)/Un texto. Traduccin: Jorge Heredia y Heleen Sittig, para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010. Tjitske Jansen Ik hou van Icarus (Het moest maar eens gaan sneeuwen, Podium, msterdam 2003)/Me gusta caro Traduccin: Micaela van Muylem. Hagar Peeters Het spreekwoord zegt (Loper van licht, De

~ 127 ~

Bezige Bij, 2008)/Como dice el proverbio. Traduccin: Eva Navarro para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010. Alfred Schaffer Je hebt nog geen woord gezegd (Geen hand voor ogen, De Bezige Bij, msterdam 2004)/No has dicho una palabra todava. Traduccin: Raquel Bruno. Maria Barnas Er staat een stad op (Er staat een stad op, De Arbeiderspers, msterdam, 2007)/Se levanta una ciudad. Traduccin: Eva Navarro para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010. Ramsey Nasr de ondermens en zijn habitat (Tussen lelie en waterstofbom, De Bezige Bij, msterdam 2009)/el subhumano y su hbitat. Traduccin: Jan de Jager. Mustafa Stitou Klerken (Varkensroze ansichten, De Bezijge Bij, msterdam, 2004)/Amanuenses. Traduccin: Jorge Hereda y Heleen Sittig, para Alhucema, Revista Internacional de Teatro y Literatura, n. 23, enero-junio de 2010. Tsead Bruinja Baarnendhs/Branden huis (De geboorte van het zwarte paard, Cossee, msterdam, 2008)/Casa en llamas. Traduccin de la versin neerlandesa: Diego J. Puls 2010 (para el VI Festival Internacional de Poesa de Granada, Nicaragua, 2010) (revisada en 2013) Jan-Willem Anker Foz do Arelho (Donkere arena, De Bezige Bij, msterdam 2006)/Foz do Arelho. Traduccin: Jan de Jager. Kira Wuck Oogsten (Finse meisjes, Podium, msterdam 2012)/ Cosecha. Traduccin: Marcela Cazau. Ester Naomi Perquin Staatsgeheim (Servetten halfstok, Van Oorschot, msterdam, 2007)/Secreto de Estado. Traduccin: Diego J. Puls 2007 (publicada en las 23 lenguas

128

oficiales de la Unin Europea por la Casa flamenconeerlandesa deBuren, Bruselas, con ocasin del premio Het Liegend Konijn a la mejor opera prima de 2007) (revisada en 2013). Dennis Gaens Vermeld altijd: (ik en mijn mensen, Van Gennep, msterdam 2010)/Mencione siempre. Traduccin: Micaela van Muylem. Ellen Deckwitz Hij zei we moeten praten (Hoi feest, Nijgh & Van Ditmar, msterdam, 2012)/Tenemos que hablar me dijo. Traduccin: Raquel Bruno Lieke Marsman Oerknal (Wat ik mijzelf graag voorhoud, Van Oorschot, msterdam 2010)/El big bang. Traduccin: Diego J. Puls, 2011 (publicada en las 23 lenguas oficiales de la Unin Europea por la Casa flamenco-neerlandesa deBuren, Bruselas, con ocasin del premio Het Liegend Konijn a la mejor opera prima de 2011).

~ 129 ~