Sunteți pe pagina 1din 7

HERCLITO

Son los ros


Somos el tiempo. Somos la famosa
parbola de Herclito el Oscuro.
Somos el agua, no el diamante duro,
la que se pierde, no la que reposa.
Somos el ro y somos aquel griego
que se mira en el rio. Su reflejo
cambia en el agua del cambiante espejo,
en el cristal que cambia como el fuego.
Somos el vano ro prefijado,
rumbo a su mar. La sombra lo ha cercado.
Todo nos dijo adis, todo se aleja.
La memoria no acua su moneda.
Y sin embargo hay algo que se queda
y sin embargo hay algo que se queja.
J.L.Borges, Los conjurados
................................................................
SELEO DE FRAGMENTOS

traduo de Emanuel Carneiro Leo


2
(Torna-se necessrio seguir a con-juntura) mas enquanto o Logos vive na conjuntura, a massa vive como se tivesse um entendimento prprio e particular.
8
O contrrio em tenso convergente; da divergncia dos contrrios, a mais
bela harmonia.
10
Conjunes: completo e incompleto (convergente e divergente, concrdia e
discrdia, e de todas as coisas, um, e de um, todas as coisas).

16
Como algum poderia manter-se encoberto face ao que nunca se deita?
30
O mundo, o mesmo em todos, nenhum dos deuses e nenhum dos homens o fez
mas sempre foi, e ser, fogo sempre vivo, acendendo segundo a medida e segundo
a medida apagando.
49a
No mesmo rio entramos e no entramos; somos e no somos.
50
Auscultando no a mim mas o Logos, sbio concordar que tudo um.
52
O tempo uma criana, criando, jogando o jogo de pedras; vigncia de
criana.
53
De todas as coisas a guerra pai, de todas as coisas senhor; a uns mostrou
deuses, a outros, homens; de uns fez escravos, de outros, livres.
64
O raio conduz todas as coisas que so.
67
O mistrio: dia-noite, inverno-vero, guerra-paz, saciedade-fome, cada vez que
entre fumaa recebe um nome segundo o gosto de cada um, se apresenta diferente.
80
Se h necessidade a guerra, que rene, e a justia, que desune, e tudo, que se
fizer pela desunio, tambm necessidade.
84
Transformando-se, repousa.
91
No se pode entrar duas vezes no mesmo rio.

93
O autor, de quem o orculo de Delfos, no diz nem subtrai nada, assinala o
retraimento.
94
O sol no ultrapassar as medidas; se o fizer, as Erneas, ajudantes de Dike, o
encontraro.
102
Para o Deus, tudo belo e bom e justo. Os homens, porm, tomam umas
coisas por injustas, outras por justas.
103
Princpio e fim se renem na circunferncia do crculo.
119
A morada do homem, o extraordinrio.
123
Surgimento j tende ao encobrimento.
124
De coisas lanadas ao acaso, o arranjo mais belo, o cosmos.

HERCLITO

Fragmentos 14, 16, 18, 26, 32, 35, 49a, 50, 51, 54, 56, 61, 62, 92,102,
110; traduo de Emanuel Carneiro Leo

14
(tivsi dhV manteuvetai JJHravkleito", oJ jEfevsio";) nuktipovloi",
mavgoi", bavckoi", lhvnai", muvstai": (...) taV nomizovmena kat j
ajnqrwvpo" musthvria ajnierwstiV muou~ntai.
(Para quem profetiza Herclito de feso?): para os errantes noturnos, os
magos, os bacantes, as mnades, os mistas. (...) sem piedade que se iniciam nos
mistrios em voga entre os homens.
16
toV mhV du~novn pote pw~" a!n ti" lavqoi;
Como algum poderia manter-se encoberto face ao que nunca se deita?
18
[Tou~to kaiV JHravkleito" oJ ejfevsio" toV lovgion parafravsa" ei!
rhken ejan mhV e!lphtai ajnevlpiston, oujk ejzeurhvsei,
ajnezereuvnhton ejoVn kaiV a!poron.
ejaVn
mhV
e!lphtai,
ajnevlpiston
ajnexereuvnhton ejoVn kaiV a!poron.

oujk

ejxeurhvsei,

Se no se espera, no se encontra o inesperado, sendo sem caminho de


encontro nem vias de acesso.
26

a!nqrwpo" ejn eujfrovnh favo" a@ptetai, ejautw~/ ajpoqanwVn,


ajposbesqeiV" o!yei". (zw~n deV a@ptetai teqnew~to" eu@dwn,
ajposbesteiVs) ejgrhgorwV" a@ptetai eu@donto".
O homem toca a luz da noite, quando com a viso extinta est morto para
si; mas vivendo, toca o morto, quando com viso extinta dorme; na viglia toca o
adormecido.
32
e@n toV sofoVn mou~non levgeqai oujk ejqevlei kaiV ejqevlei
ZenoV" o!noma.
Um, o nico sbio, no se dispe e se dispe a ser chamado com o nome de
Zeus.
35
crhV eu^ mavla pollw~n i@stora" filosovfou" a!ndra" ei^nai.
bem necessrio serem os homens amantes da sabedoria para investigar
muitas coisas.
49a
potamoi~" toi~" aujtoi~" ejmbaivnomevn
ejmbaivnomen, h^men te kaiV oujk ei^men.

te

kaiV

oujk

No mesmo rio entramos e no entramos; somos e no somos.


50
oujk ejmou~ ajllaV tou~ lovgou ajkouvsanta" oJmologei~n sofovn
ejstin e@n pavnta ei^nai
Auscultando no a mim mas o Logos, sbio concordar que tudo um
.
51

ouj xunia~sin o@kw" diaferovmenon eJwutw~/ oJmologevei:


palivntropo" aJrmonivh o@kwsper tovxou kaiV luvrh".
No compreendem, como concorda o que de si difere: harmonia de
movimentos contrrios, como do arco e da lira.
54
aJrmonivh ajfanhV" fanerh~" kreivtwn.
A harmonia invisvel mais forte do que a visvel.

56
ejxhpavthntai oiJ a!nqrwpoi proV" thVn gnw~sin tw~n fanerw~n
paraplhsivw"
Jomhvrw/ o@" ejgevneto tw~n
Jellhvnwn
sofwvtero" pavntwn: ejkei~novn te gaVr pai~de" fqei~ra"
katakteivnonte" ejxhpavthsan eijpovnte": o@sa ei!domen kaiV
katelavbomen, tau~ta ajpoleivpomen, o@sa deV ou!te ei!domen
out j elavbomen, tau~ta fevromen.
Em seu esforo para conhecer o visvel, os homens so ludibriados como
Homero, o mais sagaz do que todos os gregos. Pois a ele que ludibriaram os
garotos que matavam piolhos, dizendo: tudo, que vimos e pegamos, deixamos,
tudo, que no vimos nem pegamos, trouxemos conosco.
61
qavlassa: u@dwr katarwvtaton kaiV miarwvtaton: ijcquvsi meVn
povtimon swthvrion, ajnqrwvpoi" deV a!poton kaiV ojlevtrion.
O mar, a mais pura e a mais impura. Para os peixes, potvel e
vivificante, para os homens, no potvel e mortal..
62

ajqavnatoi qnhtoiv, qnhetoiV ajqavnatoi, zw~nte" toVn ejkeivnwn


qavnatonm toVn deV ejkeivnwn bivon teqnew~te".
Imortais mortais, Mortais imortais, vivendo a morte de outros, morrendo a
vida de outros.
92
Sivbulla deV mainomevnw/ stovmati ajgelasta kaiV ajkallwvpista
kaiV ajmuvrista fqeggomevnh cilivwn ejtw~n ejxiknei~tai th~/
fwnh~/ diaV toVn seovn.
A Sibila, com voz delirante, fala entre caretas...
93
oJ a!nax ou% toV mantei~ovn ejsto toV ejn Delfoi~" ou!te levgei
ou!te kruvptei ajllaV shmaivnei..
O senhor, cujo orculo est em Delfos, nem diz nem oculta mas significa.
102
tw~/ meVn qew~/ kalaV pavnta kaiV ajgaqaV kaiV divkaia, a!
ntrwpoi deV a@ meVn a!dika uJpeilhvfasin a@ deV divkaia.
Para o Deus, tudo belo e bom e justo. Os homens, porm, tomam umas
coisas por injustas, outras por justas.
110
ajnqropoi" givgneqai oJkovsa qevlousin oujk a!meinon.
No melhor para os homens que lhes acontea tudo que eles querem.

S-ar putea să vă placă și