O texto que estamos a analizar un fragmento de (poemos o nome do

texto que nos dean no exame) de Santo Tom. Antes de comezar coa
anlise, para poder entender o pensamento de Sto. Tom necesario situalo
nun marco contextual, neste caso falamos do S. XIII e do que supuxo o
distanciamento entre a relixin e a razn . (* metemos la vida)
En canto (Podemos dicir que o sculo...) ao sculo XIII coecido como
poca da Gran escolstica, pola relevancia de Tom de Aquino e do seu
mestre Alberto Magno, xa que un perodo de asimilacin e cristianizacin
da filosofa aristotlica pola orde os dominicos. (Neste perodo)
desenvlvense outras ideas que anticipan a crise da relacin da razn e a
fe. Mis tarde hai un retorno filosofa de Agostio de Hipona, pero destaca
o labor que exerceron na Escola de Oxford os franciscanos ,( Roberto G. e
Roger Bacn) que xunto as teses mantidas polo agostinismo que profesan,
sosteen un principio mis proximo ao aristotelismo. Por outra banda, a
lxica acepta a lxica aristotlica, orintase nunha nova direccin, dicir,
no estudo das propiedades dos termos fundamentais de todas as ciencias.
Para rematar, un grupo de pensadores cristins, destacando Siger de
Brabante, acepta a versin do aristotelismo da man de Averroes,filsofo
musulmn. Esta corrente, chamada averrosmo, rexeita a distincin nos
seres da esencia-existencia. O averrosmo latino foi un movemento que tia
teses contrarias s cristis, como afirmacin da eternidade do mundo ou a
negacin da inmortalidade. Para salvar a situacin introduciu a teora da
dobre verdade, se a filosofa e a relixin conducen a verdades opostas,
ambas tern validez no seu campo de aplicacin.
A resposta da dobre verdade non convenceu a Igrexa, e isto provocou o
enfrontamento entre a filosofa aristotlica e a teoloxa platnica cristi
estaba servido. Entremedias, a filosofa de Tom de Aquino intentar
harmonizar os principios e poderes de mbalas das institucins.
Este texto pertence a Santo Tom , o cal da tres argumentos para explicar
que a verdade da razn non contrario a verdade da fe. No primeiro afirma
que os principios racionais non poden ser contrarios a verdade da fe, porque
son innatos na nosa razn, pertencen a nosa natureza.
No segundo argumento,confirma o anterior ao afirma que foi Deus quen nos
outorgou ou iluminounos, con estes principios racionais, ao crearnos, polo
tanto estes estn dentro da Sabidura Divina e non poden ser contrarios ao
coecemento natural.
E por ltimo, no terceiro argumento, afirma que Deus non nos infunde
coecementos contrarios entre si, porque el quere que coezamos a
verdade.
Vemos que a preocupacin bsica de Sto. Tom, coincide co problema
permanente en toda a filosofa da Idade Media, a relacin entre fe e razn.
, a diferenza de S.Agustn, para Sto. Tom de Aquino, a razn e a fe son
das fontes distintas de coecemento pero non son diverxentes, dicir, non

poder haber contradicin entre elas, como explica neste texto, xa que a
verdade so unha, que a realidade cristi, e os primeiros principios
(bsicos) da razn natural estan na mente divina e s despois (de pasar por
ela poden ser asumidos polanosa mente) estn na nosa mente, porque Deus
dunolos. dicir, a filosofa, baseada na razn, ten o seu mtodo (de
abaixo arriba partindo dos sentidos) como faca Platn, percibimos primeiro
o que vemos polos sentidos e a partir de a imos ascendendo na anlise.
Sto. Tom oponse a quenes; xunto con Averroes, admiten a existencia dunha
dobre verdade, xa que Deus, autor e orixe da verdade natural e
sobrenatural, non se contrad ( argumento terceiro). As o home chega por
dos camios distintos, razn e fe, ao mesmo punto final: Deus, hacia o cal o
home est orientado como co seu fin.
Polo tanto, razn e fe axdanse mutuamente. A fe adiantase razn para
asegurar a posesin de verdades necesarias para orientar a nosa vida
( liberdade, inmortalidade e orde moral), xa que de non ser pola fe, moitos
homes non coeceran a verdade porque non todos posen os mesmos
capacidades; e por outro lado; a fe serve de norma e de criterio extrnseco
de verdade, por lo tanto se a razn contradn fe, esta invtao a rectificar.
Ao mesmo tempo a razn demostra verdades bsicas para a fe, como que
Deus existe; e tamn proporciona datos cientficos, ferramentas dialcticas
argumentacin, mtodo de sistematizacin e moitos ms mecanismos para
refutar as afirmacins (yo lo quitaria aunque no esta mal, no se entiende
muy bien)contrarias a fe.
Partindo desta base, Sto. Tom describe un triplo mbito de verdades: As
cientficas, aquelas cas que se poden acceder s pola razn natural e non
inciden no mbito da salvacin, como por exemplo aqueles as verdades
matemticas; Os prembulos do fe, aqueles as que tamn se poden
acceder pola razn, porque son importantes para a salvacin e polo tanto
requiren da intervencin da fe, como por exemplo a existencia de Deus; e
os artculos de fe, que s alcnzanse a travs da fe, xa que exceden os
posibilidades naturais da razn humana, como poden ser os misterios da
Trinidade.
Para finalizar, dicir que Sto. Tom naceu en Npoles, idade de cinco anos
ingresou no mosteiro de Montecassino. Foi discpulo de Alberto Magno e
pouco despois comezou a dar clases na Universidade de Pars. Nese perodo
hai que destacar a redaccin da Suma contra os xents. Nos anos
seguintes peregrinou por diversas universidades europeas. Mais tarde foi
chamado de novo a Pars para combater aos averrostas e os
antiaristotelticos.
Este filosficos tivo gran importancia polos seus pensamentos, sobretodo si
nos referimos a unha poca da Idade Media.Por estudos de historiadores se
supn que Sto. Tom recibiu un boa educacin xa que foi monxe da Orde
dos Predicadores e logo mis tarde foi alumno de Alberto Magno. A sa
principal influencia foi Aristteles, xa que Sto. Tom colleu as sas teoras

principais debido a que Alberto Magno introduxo ao coecemento de

Aristteles. ( forma y materia, acto y potencia, substancia y accidentes y
Deus como fundamento ltimo de los movementos da realidade). (Esto lo
metemos en el contexto, al principio del todo, donde te puse un asterisco)
En conclusin, a postura de Sto. Tom con respecto as relacin entre a razn
e a fe, vemos que son (vemos que Santo Tom defende a relacin entre fe e
razn como unha) relacin de autonoma e de mutua colaboracin, xa que
ambas se armonizan e se complementan. Tamn, podemos dicir que a
ningunha filosofa, nin tan sequera de Aristteles, lle permitido cambiar
ou contradicir verdades teolxicas. Logo, o que haber que cambiar a
filosofa de Aristteles para adaptala teoloxa cristi. Dito doutro modo,
realizar a sntese entre ambas implicaba interpretar a filosofa de
Aristteles, de modo tal, que sta se subordinara teoloxa cristi.