A DOMA DA BESTA

baseada en The Taming of the Shrew (ou A Doma da Furia)

de WILLIAM SHAKESPEARE

Adaptacin de Juanjo G Rodicio

para Maraao Teatro

PRLOGO (e Crculo Dramatrxico Externo):

FLY: Vouche dar unha boa, crocho eu
Taberneira: No crcere tamn lle chaman cagalln, coma o que ti ts, tamn che digo eu
Fly: Menuda es ti. Na mia familia non son moinantes, mira nos peridicos, estamos
emparentados coa realeza
Taberneira: Vas pagar o que rompiches?
Fly: Nin flores. Vaite durmir e quntate al
Taberneira: Xa sei o remedio: que vea a poli (vaise)
Fly: A poli que se vaia a cuba e que traia cubatas, eu daqui non me movo, que vean, que
vean (queda debruzado)
Seor Productor: Monteiro, coidame o carro: non sei cal coller hoxe, se o ferrari, o porsche, o
corvette. Mellor o Lancia. Hoxe o Lancia. Prepramo.
M1: Pois campa mellor o outro,
Seor: Tu es tonto. Se anda fose de 200 cabalos, anda. Dalle unha volta, e lmpamos ben.
ma probaremolos a tope!
M1 Okey, vale
Seor: Quen anda por a...? Esta morto ou mamado? Mira se abafa...
M2: Respira, si seor. Se non estivese tan quente de vapores, estaralle a cama ben fra
Seor: Menuda boa besta parda. Estomballado coma un porco bravo. Suxo coma un can, coma
un cristo crucificado, parce de pelcula, pero sen maquillar...
Seores, imos facer algo. Qu vos parece se o levasemos mia cama, vestido coa
mia roupa, con tdolos complementos, con chavalas ao seu servizo, e bebida e comida
da boa? Decatarase entn e lembrara cando estaba as de arrastrado?
M1 Creo que lle custara abrir os ollos polas pupilas
M2: Polas pupilas ao mellor os abra
Seor Productor: Igual ca nun soo luxurioso, ou nunha fantasa ertica. Levdeo entn, e
arranxade a comedia. Levdeo amolecido mia casa, na habitacin de invitados, e
proxectdelle as mias peliculas favoritas. Poedeo a remollo, e msica con surround.
Cando acorde e fale, acudidelle en plan excelencia , seor productor, con auga de
champn refrsquese ust. Preguntdelle de que quere vestirse hoxe, e que coche ou
moto quere empregar, con que chavala quere sair. E elexide unha, triste pola sa
enfermidade , que estivo de delirium tremens, e coma etlico, e que soaba en alto,
sendo como un Gran productor para o Play Boy. Facdeo as, con gracia, con... e
teremos un pasatemto atinado.
M1 Si seor, garantizado. Ns no noso papel, cando digamos que el , as ser, porque o que
soara desperto.
Seor: Levdeo entn, e a durmir. E cada quen sa funcin. Pero, quen ven por a, que
esa barulleira?

M2: Son comediantes, actores, que vian festa, pero xa rematou

Seor: Pois que vean igual. Compadres, non sabedes o que ainda nos falla nunha broma que
queremos facer esta noite. Se queredes, claro.
Comediantes: Vostede dir, ns vimos aqu a divertir e divertirnos
Seor: Totalmente. Home, ti non eras aquel que recitaba o Monlogo de Sexismundo: Oh,
msero de min, ou, infelice... ETC
E ti non eras.... Lanzadeira... A t ache que nin pintado o papel de gay, facalo moi
natural...
Comediantes: Home, agora xa sabedes ao que nos prestamos, pero en realidade somos
actores clsicos.
Seor: Pois perfecto, chegades que nin pintados. Estou facendo unha broma a un amigo, e se
sodes bs na actuacin, haber unha boa pasta... Pero o fulano nunca viu funcin
semellante, e tedes que seguir dentro do papel todo o cacho, faga o que faga o tipio.
Quen sabe, se cadra ponse agresivo. Non vos riades del.
Comediantes: home, somos os mellores , xa tn que ser ben gorda para que se nos vaia a
pinza.
Seor Productor: Pois andando! O primeiro, a comer!. E os demis, chamade a Bartolo, e que
se vista coma a mia muller, total, que no cuarto lle chamen seora, e xa est
convertido en muller. Dille da mia parte que gaar mis o meu favor se se comporta
como a mia seora, pero... honorablemente... con palabras suaves, sereno, dicindo
que est para obedecelo e darlle amor a Papito, e todas esas cousas cariosas e bicos
tentadores, coa cabeza no seu peito, que o encha de bagoas de cmo o seu Papito
volve sentido, despois de pensar que era un esmolante durante 7 anos, ou mis. E
se o mozo non tn o don das bgoas, que arrime a cebola! E xa est, rapidio, xa che
direi mis cando sexa. Vou entrar a ver como andan estes, que van tronzar a rir e vai
acabar a festa antes de empezala de verdade. Que non se ra ningun ata que o diga
eu!

(Movemento para preparalo todo e accin!)

ACTO PRIMEIRO
ESCEA 1
LUCENCIO -

Meu amigo e b servinte Tranio. Que gaa de chegar a Padua, o

xardn de Italia, co consentemento de meu pai, na ta estimulante compaa.

Respiremos fondo e comecemos os mis enxeosos e elevados estudos. Sendo fillo
do pai que son, o b de Vincencio rico en fortunas, eu completareino con outras
virtudes mis elevadas: as que conseguen a felicidade pola poesa, a arte e as
humanidades. Sedento estou de beber das fontes clsicas
TRANIO - Coa vosa licencia, patrn, a min tamn me gostara beber en tdalas fontes e
billas clsicas. Sorbamos ata relambernos nesa poesa, e polo medio de tan altas
virtudes da disciplina de Rosala, non perdamos as Artes de Amar de Ovidio polo
camio, nen os parasos de outros que son Bos de ler. Lxica, msica e poesa para
o voso contento, e coa matemtica cando vaian consonte ao noso estmago. Non
se tira proveito se non hai pracer no intento.
LUCENCIO - Obrigado, Tranio amigo, ben feita a advertencia. E se ti, Biondelo, chegaras
ao cabo desto, teriamos preparado onde parar, recibir amigos e entreternos este
curso en Padua. Pero mira: Que compaa esa?
TRANIO - Se cadra un pasarras ou procesin de benvida vila
BAUTISTA - Cabaleiros, chegou de darme a murga, xa sabedes o que penso e non hai
mis que falar: a mia filla a pequena non a caso se non casa filla maior. Ainda
hai tradicins que manter. E se vos dous queredes levala, moito mellor, o meu
gusto o voso.
GREMIO: Gusto si, pero tragala, quen a traga a esa outra filla? Vea ho,
Hortensio, muller ti non ves tendo, non?
CAROLINA - Un segundo, seor pai: de verdade queredes rifarme entre
estes monifates?
HORTENSIO - Como que monifates? A min non me manexa as calquera, un pouquio
de respeto
CAROLINA - Tranquilio, meu amigo, esquzao, nin moito menos se me pasou
pola cabeza. E se chegara a tal, xa me ocupara de poerte o traxe e as varas
HORTENSIO - Seor, seor, lbranos desta Directora cando de rifar.
GREMIO: E a min que non me toque en lotera
TRANIO - Cht! Mirade! Empeza o entretemento. Tolos de atar non a dan atado. Que tn

mis ca dicir ca ningun

LUCENCIO - No silencio desa outra no que me fixo eu. Doce e modesta doncela. Por
tdolos santos...
TRANIO - Si seor, mira se non ...
BAUTISTA - Seores, para que se faga como eu digo, Blanca, mia filla, adentro da casa
sen sair mis. E non mo tomes a mal, queridia, ai queridia bonitia
CAROLINA - Bonita! Mtelle o dedo nun ollo, xa vers como chora en serio
BLANCA - Querida irm: contntaste da mia desgracia. Farei o que queira o
noso pai. Libros, msica e tan s eso terei por consolo e compaa
LUCENCIO - Escoita eso, Tranio, coma escoitar falar a unha deusa, unha ...
HORTENSIO - Pero non estrano, seor. Encerrala polo seu ben...
BLANCA - E por culpa do demo da outra, que non pecha a boca como debido.
BAUTISTA - Est dito. E como sei que esta pequena gosta da msica, a
poesa e as linguas, os nicos homes que a van ver sern profesores doctos na
materia. SE sabedes dalgun, non ser por cartos. E ti, Carolina, queda por aqu a
entreterte, que ns monos fora a falar con calma
CAROLINA - Con calma? Qudome, si, pero coma un trebn, nada de calma.
Entreterme? Tamn me dicides en que me teo que entreter?
GREMIO: Podes ir onde queiras, que o demo fai o que quere no inferno. Hortensio, o
que non se fai por amor... Hai que darlle a volta a esta tortilla.
E malo ser que non probemos bocado. Xa sei... a quen... mandarlle de mestre
para ensinar pequena...
HORTENSIO - Eu tamn saberei, pero xa que andamos os dous pola mesma
parrula, se a queremos poer a tiro fora da gaiola, teremos que contratar antes a
un can para o outro paxaro.
Gremio: Cal? O pai?
HORTENSIO - Non ho, non, un que trabe irm.
Gremio: Un can de presa ter que ser
HORTENSIO - Si, de presa, canto antes
Gremio: Eu digo de presa. E de caza maior. Ou cres que anque o pai est
forrado, vai haber algn tolo que se queira beneficiar da outra besta brava.
HORTENSIO - Non se fale mis, s hai que buscar un equilibrio entre as broncas
e un feixe de cartos.
Gremio: A min s me compensara se en vez dela me desen unha malleira tdalas noites
antes de contar os beneficios.

HORTENSIO - Ben, como estamos a mallar na mesma eira, hai que topar a
ese mallador para a irmn maior. E a pequena, oh, pequena faria Bianca, p de
anxos... Pero quen lle vai poer o anel parrula antes que se faga correosa?
Haber que andar presa, non ?
GREMIO: Si seor, darialle un b cabalo a quen domara besta maior, para arar ben
fondo e enterrarlle a gorxa
(saen)
TRANIO - Ser posible tanto amor xunto?
LUCENCIO - Ata ser verdade, ser posible, probable e... acadable a min.
Tranio, estou paralizado, ardo, languidezo, e perezo se non a teo para min a esa
pura fmina feminina... Tranio, amigo, Ti que sabes destas cousas dime
que vou a facer e fareino
TRANIO - Se nestas cousa dicir non se pode dicir moita teora: Se che secuestran o
corazn, hai que pagar o rescate o antes posible
LUCENCIO - O antes posible, soa ben eso.
TRANIO - Creo que de tanto mirar o silencio da rapaza non oches ben de que vai o
asunto
LUCENCIO - A sa doce beleza interior, como os paxarios axeonllados aos pes
dunha deusa beira do mar...
TRANIO - Entn non viches outra irm, que levantou o maremoto na praia, que non
deixaba escoitar aos paxarios nin a dios bendito
LUCENCIO - Os seus beizos, seu alento perfumado, sagrado e doce
TRANIO - Tomstedes algunha sustancia estrana? Emprega o miolo para
algo. A cousa as: a irm maior tan dura de roer, que ata que non lle bote o
dente ningun, o teu amorio vai estar a dieta, de todo... por parte do pai
LUCENCIO - Que pai tan pouco nutricio... Pero non escoitaches que pediu mestres para
instruila?
TRANIO - Si seor, benvido Terra. Xa o tedes enfiado
LUCENCIO - Xa o teo
TRANIO - Os nosos enxeos morden na mesma codia
LUCENCIO - Non sei, di ti primeiro...
TRANIO - Vas ser o profesorio da ta parvulia. Pillmola?
LUCENCIO - Pillada!
TRANIO - Claro, pero se ti fas o papel de mestre, quen fai de ti?
LUCENCIO - Xa est... Ainda ningun nos viu na cidade, nin nos distinguen a ti e
a min. Ti vas ser quen no meu lugar reciba xente e amigos na casa. E eu vou ser
calquera outro Paduano. Toma o meu vistoso chapeu, cando vea Biondelo pono ao
corrente e que che faga os honores a ti. A ver se llo digo eu...

TRANIO - Mellor ser. A mia encarga do teu pai Faille caso e dalle b servizo. Se
facer de ti facerche caso, xa est. A mandar.
LUCENCIO - Que as sexa, polo meu amor, que escravo son sen remedio e a
ela quero liberar, acadar, capturar, conquistar... Ai vn o rapaz onde andabas?
BIONDELO - Que onde? Pero... Roubronche a roupa, e a ti tamn... Roubstedesvos a
roupa o un ao outro!
LUCENCIO - Rapaz, ven para ac... Hai que andar cos tempos. Hai novas
quentes: Tranio acbame de salvar a vida, facndose pasar por min. Acabo de
matar a algun nun despiste, e hanme recoecer se el non se volve eu por un intre.
Ou sexa que el son eu, baixo calquer concepto, e xa est. Capisci?
BIONDELO - Nin papa
LUCENCIO - Pois pecha a boca , e non chames a Tranio como Tranio, senn Lucencio.
un cambio de papel nominal, simplemente.
BIONDELO - Menudo cambio, claro. Os cambios bs a min nunca me tocan.
TRANIO - Agora temos que conseguir que Lucencio acade para s filla pequena de
Bautista. Pero non Eu-Lucencio senon, El-Lucencio
LUCENCIO - Outra cousa, difcil, imposible se cadra para ti: que sexas un mis
entre os pretendentes. Se non che parece razonable, razoa.

No CIRCULO EXTERNO

Criado de FLY: Seor, Durmides? Non vos gusta a comedia?

Fly: Si, ho, comer, comedia. Eso boa cousa. Hai mis de comer?
Un: Esto non fixo mis ca ser o comezo da peza
Fly: Excelente peza si seor, a ver se remata dunha vez e se pode comer en paz

ESCEA 2

PETRUCHO - Esto de estar fora da mia Verona por un tempio... Esta debe ser a casa do
meu amigo Hortensio, que nos dar de comer e durmir pola cara. Da un golpe a
rapaz
GRUMIO - Un golpe a quen? A quen hai que darlle que lle dou. Machcoo vivo
PETRUCHO - Ptame a pasmn, dunha vez
GRUMIO - Que lle pete, seor, pa simn? Con paixn?
PETRUCHO - Como non lle des un golpe a esa porta e non me soe a b ritmo, vouche
rapar a cabeza
GRUMIO - Que farruco, to, rapeando di. A ver se vou dar eu golpes e logo preguntamos
quen da mellor
PETRUCHO - E logo por que non?, pero ptame a por dis cho pido, ou non entendes?
GRUMIO - Axudaime, que este tipo est tan desesperado que se bota a min!
PETRUCHO - Desesperado que non entendes cando se che d eres ti, lambn
(Chega Hortensio)
HORTENSIO - Que foi entn, Grumio, vello amigo Petrucho! que tal por Verona?
PETRUCHO - Home, vas verme desfacerlle as orellas a este parvo. Cosa fai...
HORTENSIO - Ben venuto a la nostra casa, signore. Levanta GRUMIO, imos arranxar este
combate
GRUMIO - Nin en latn nin en ingls. Eu non lle entendo. Dime que o pete a b ritmo.
PETRUCHO - Pero que tonteras dis, pasmn! Hortensio, por mis que lle digo que toque
na porta, nin que...
GRUMIO - Como que na porta! E logo non dis Ptame aqu mesmo, con paixn
HORTENSIO - Este rapaz non rexe ou non oe ben. Que che trae a Padua?
PETRUCHO - O vento emprrame lonxe da mia patria para ter maiores experiencias,
expandir os meus dominios. E agora que meu pai est a morrer, e se cadra non me
cae moito peso no bolso. Quero ver mundo, e demostrar quen son
HORTENSIO - Podera propoerte algo directamente para os teus soos de
grandeza? Unha muller rabuda e de mal xenio. Seras rico. Pero xa sei que a un
amigo non se lle pode desexar eso.
PETRUCHO - Por ser amigo, Hortensio, s veces pasa. Se coeces a unha
abondo rica para facerme rico e manterme, sexa muller vella, fea ou dura coma o
granito, non me vai quitar o xuizo. Vien buscar eso. Se hai cartos eu son feliz.
GRUMIO - Mis claro non se pode ser. Se hai pasta e tempo pdelo enredar cun
monicreque.
HORTENSIO - Pois siga a broma: Axdoche cunha muller rica, xoven e

garrida, educada ao mellor xeito dunha dama. O nico defecto, e xa , que

atrevida, violenta, spera, indomable e teimosa sen medida.
PETRUCHO - Contra eses defectos, os efectos do dieiro que levo por ela.
Como se chama seu pai, e al imos. Eu voulle entrar anque me poa cancelas.
HORTENSIO - O pai , Bautista. Ela Carolina, famosa pola sa lingua feroz.
PETRUCHO - Same a cancin, e quero coecerlle a letra. Xa non durmo. Se vs comigo,
se non, encrgome eu.
GRUMIO - Deixe que vaia, deixe. Se eu non o coecese. Vaille andar de
retronecas, e anque se lle arrepoa, el vaille dar a volta coa labia que tn.
HORTENSIO - Agarda entn, vou contigo. Ti buscas riqueza, pero o meu
tesouro tamen est preso al, a sa irm Blanca, afastada de min e dos meus
rivales no amor por seu pai, ata que a maior, a cortante Carolina, non case de vez.
GRUMIO - Carallo, cortante, calquera lle pide para sair.
HORTENSIO - E ainda me fas un maior favor: Lvame disfrazado, e presntame coma o
famoso gaiteiro Licio, para ensinarlle a Blanca as notas brancas.
GRUMIO - Ai ho, vanse unir todos para facer boas xugadas de bois
(Entran Gremio, Lucencio, disfrazados) Ei, mirade, que anda a?
HORTENSIO - Cala ho. Lucencio, o meu rival. Agarda un anaco Petrucho
GRUMIO - Mira que boa parella fan
GREMIO: Aha, mira que non se desparexan as follas. Todo de amor perfumado, para o teu
amor, perfumado. Por cal lle empezas?
LUCENCIO - Sexa o que sexa, podes estar seguro... coma se foses ti, se cadra mellor ca
ti mesmo
GREMIO: Pero que labia ts
GRUMIO - Cuarta arriba, cuarta abaixo...
HORTENSIO - Hola amigos
GREMIO: Boas tardes, seor Hortensio, A que non sabedes onde vou? Vou
casa de Bautista, que ben lle prometn un profesor para a pequena, e mira ti que
sorte, este licenciado, bo rapaz, e mira cantos libros leva.
HORTENSIO - Eu tamn topei cun msico b, non me quedo atrs para servir mia
dama.
GREMIO: Os feitos probarn que mia
Grumio: Mis proba que probala non hai
HORTENSIO - Gremio, non lugar para debatir de amor, senon de darnos
novas. Aqu est este cabaleiro que pode compraces a nosa oferta de facerlle as
beiras borde de Carolina.

GREMIO: Pois mesmamente: relatcheslle tdolos inconvintes?

PETRUCHO - Si seor. Parece ser que algo discutidora, tzara e rabuda, e violntase e
mala de dominar se iso todo.
GREMIO: E logo ti de onde ves sendo entn?
PETRUCHO - De Verona, fillo de Antonio, recn falecido. Agora a fortuna est en min,
parece ser, por moito tempo.
GREMIO: Non sei se con tal dona sers tan dono de ti. Pero se non temes polo teu pelexo,
axudareinos a cortexar pequena salvaxe
PETRUCHO - Vivirei para contalo?
GRUMIO - Ou lle tira o xenio ou trome a un cantil.
PETRUCHO - Para que vien se non? Non ser len nin xabarin que moitos teo cazado, e
mis cando xa non tempada. Se s lingua o que tn ese bicho, non picar
moito.
GRUMIO - Moito medo non temos, non
GREMIO: Hortensio, mira, este o noso Gran Home. B para el, b para ns
HORTENSIO - Prometn que estabamos xuntos nesta batalla, a escote.
GREMIO: Con tal de que a consiga
GRUMIO - A que a siga, que a consiga. Pero a ns tcanos pagarlle.
(Entran Tranio (como Lucencio) e Biondelo)
TRANIO - Cabaleiros, sade. Importaravos? O camio casa de Bautista?
BIONDELO - O que tn das fillas casadeiras
TRANIO - Esa mesma.

(Vense s das?)

GREMIO: Esa?
TRANIO - Esa, unha e outra, e logo?
PETRUCHO - En todo caso, non a.... se fai o favor
TRANIO - A... non, claro. Biondelo, imos al
LUCENCIO ( parte): Bon comezo da actuacin, Tranio
HORTENSIO - Unha cousa, perdoe... Pretendedes rapaza Esa?
TRANIO - Pode ser Algn problema?
GREMIO: Ningn, se vades polo voso camio
TRANIO - E logo por que? Non estn as ras para que as ande a xente?
GREMIO: Esta non.
TRANIO - algunha razn?
GREMIO: Razn de amor dun servidor
HORTENSIO - E servidor
TRANIO - Se sodes homes tal, facdeme un favor. Se a rapaza esa se coidara
un pouco, mis pretendentes ca outra anda tera. E se viera un b galn, peor.

Que mal repartido est o mundo.

GREMIO: Non, a falar si que nos gaa
LUCENCIO - O de que tea laba ser para lamber o chan
PETRUCHO - A que vn todo isto?
HORTENSIO - Ters visto filla do Bautista
TRANIO - Non, seica son das: famosa unha polo que rifa e outra polo riquia. Cuestin
de reparto.
PETRUCHO - A que non riquia, que rica enteira para min.
GREMIO: Traballo ts para picar nela
PETRUCHO - A ver se nos entendemos: a pequena coma un tesouro pechado, e non lle
solta a chave o pai ata que a maior non lla leven da casa.
TRANIO - Si seor, e tu vas a liberala para todos os libertinos, se nos libras da gran
salvaxe. Haber recompensa.
HORTENSIO - Ben, repartimos os gastos, anque logo s a aproveite un.
TRANIO - Por suposto. Somos contrincantes, pero como non, trinquemos algo de comer
antes,e logo beber e xa se ver.
Perfecto, a comer
HORTENSIO - A idea est clara. A de antes e a de agora. Petrucho. A fartar!

ACTO SEGUNDO

(Casa de Bautista e fillas)

BLANCA - Como boa irmn, deberas liberarme desta esclavitude. Eu pdome
desfacer doutras esposas. Farei o que digas, que para eso es a maior, en
experiencia.
CAROLINA - Se cadra xa te estou liberando e non o sabes. A quen prefires
como esposo de esposa, de todos eses pretendentes teus? Non me ts por que
mentir, e eu axudareiche.
BLANCA - Pdesme crer, que ainda non lle vin a cara ao meu elexido, se non, xa o
sabera. Esas cousas sbense.
CAROLINA - Se cadra te equivocas. Se cadra Hortensio, pola sa fama.
BLANCA - A ese, se o queres, para ti
CAROLINA - Se cadra a Gremio, que te trata por todo o alto.
BLANCA - Ese? Menos broma, irm, por favor. Lvas polo de agora o peor
CAROLINA - Pois si, porque despois dos teus, a min tcame o peorio.
(Entra Bautista)
BAUTISTA - A ver que pasou, que esto? Pobre Blanca. Por que a maltratas coas tas
palabras? Cando che fixo mal ningn?
CAROLINA - Co seu silencio interesado e cmplice brlase de min, e tollas xuradas
BAUTISTA - Non diante mia. Blanca, por favor, lonxe da ta irm. (e vaise Blanca)
CAROLINA - Son insufrible, non ? Claro, ela o tesourio, e para o tesouro, un maridio.
Eu solteira coma unha mona no inferno, segundo vs. Vou chorar, oh oh
BAUTISTA - Por que s me pasa a min esto?
(Entran Gremio con Lucencio xa intercambiados
Petrucho con Hostensio de Profe Msica
TRANIO con Biondelo levando lade e libros)
Gremio: Bos das Bautista
BAUTISTA - Moi boas a todos
PETRUCHO - Falando de boas: mire, non vostede o que tn unha filla que a
quere casar? CArolina, non fan mis ca cantar cousas boas dela
BAUTISTA - Carolina, si... Filla, si... Pero..
GREMIO: A modio, meu home, eres demasiado directo...
PETRUCHO - Non seor, deixdeme a min. Que tempo tera que perder? Veo

de Verona, terra de cabaleiros conquistadores. Ao escoitar falar do enxeo, beleza,

riqueza, bondade pudor e educacin ... atrvome a todo con tal de poder ver ese
espectculo.
E como prembulo funcin: un msico experto en linguas, para que lle de clase e
saiba algo de mrito. Aceptaino ou me sentar mal. Licio, de Mantua.
BAUTISTA - Pos benvido, si, por suposto, e tamn a este voso amigo... Pero
creo que no de Carolina, mia filla a pobre, digo a maior, debe haber un erro... E
ben que me doe.
PETRUCHO - Xa vexo, xa entendo... Ou estades moi unido a ela, e non
queredes vela partir, ou que non vos gusto eu. Asegrovos...
BAUTISTA - A ver se nos entendemos... Como que te chamas, rapaz?
PETRUCHO - Petrucho, fillo de Antonio de Verona, ben coecidos os seus
mritos de guerra...
BAUTISTA - S que me soa, e algunha vez o teo tratado. Un sado lle das da mia..
GREMIO: A ver unha cousia, non por molestar. Petrucho... vas moi
adiantado... e ns tamn pretendemos... pretender
PETRUCHO - Perdoade, si seor, s quera meterlle man ao asunto canto antes.
GREMIO: Pois mira antes onde a metes. Para facer outra afectuosa oferta de
maestra, traio eu a Cambio (LUCENCIO), un estudante de poesa, msica e
grandes eventos
BAUTISTA - Pois agradcese. Canta xente as de speto. E vostede (a Tranio disfrazado)
de por fora tamn?
GREMIO: Pois si, sonlle de Pisa, fillo de Vincencio, e veo se non mal, a ver a Blanca,
beleza e virtude, e para poerlle s beiras estes libros de entretementos galantes,
para un galn coma min.
BAUTISTA - Ben, pois tantos ofrecementos me abruman.... Para atenderme s
fillas antes bastaba eu s. Pasade, pasade...(aos que veen de mestres) e
empezade a ensinar o que haxa que ensinar a unha moza da sa clase e condicin.
Eu vou pasear, se queredes, e logo xantaremos se me aceptades o convite
PETRUCHO - Seor Bautista... Non por presa, que non temos ningunha, se
non o caso, pero... meu pai... xa sabedes... Se consigo casar coa vosa filla De
canto estamos a falar?
BAUTISTA - mia morte, a metade das terras, e agora 20.000
PETRUCHO - Fantstico. Contade vs tamn, se dura vostede mis ca min, que todo o
meu, o que fose, tamn para vostede. Pero... Esto habera que poelo nun papel, e
quede impreso, non?
BAUTISTA - Pois cando quede ela presa... do voso amor, xa se fara tal
PETRUCHO - Por que? Non vai ser nada, dgollo eu. Son tan teimudo como

poida ser ella. Canto mis lume, mis lea. Non se fai lume soplando, se nn
alumeando. Eu son un home, non un rapaz, xa me entende.
BAUTISTA - Pois ao choio, e boa sorte. Cidate das palabras que bota coma tronos
PETRUCHO - Con paraugas. Como os montes, que non se moven co vento...
(Entra Hortensio coa testa rota a golpes ou...)
BAUTISTA - Amigo, pasouvos algo?
HORTENSIO - Algo pouco.
BAUTISTA - Imos ter unha filla msica?
HORTENSIO - Si pero na banda do exrcito en guerra, e atronando o bombo.
BAUTISTA - Pero non lle ensinabades a flauta?
HORTENSIO - Pois parece que a vai empregar de mazo. Cando lle dixen
empezariamos polo principio, coller o punteiro coa boca, dar cos buratos, e apretar
o fol enrxico pero suave e a ritmo, anoxouse toda, e dxome que burato tia eu na
cabeza, e os dedos mos pua ella na cara marcados. E chamoume de todo, que nin
que a ensinaran na universidade.
PETRUCHO - Ai ho, animada a rapaza. Gstame o reto 10 veces mis. Gaa teo eu de
falarlle
BAUTISTA - Moito me pesa, seor, desculpade. A ver se a pequena acepta as
leccins. Esa mis mimosa, e agradece todo o que se fai con ella. Petrucho, vides
con ns, ou traio a Carolina ac?
PETRUCHO - Mandai, mandai, eu agardo preparado. (ao pblico e para el) Se me berra:
dgolle que
asuba coma un reiseor. Se me pn cara de ferreiro: dgolle que est guapa coma
unha actriz. E se cala de todo: que o silencio mais elocuente ca nada. Se me
manda ao corno, doulle as gracias polo convite; e se non me acepta como noivo,
heille preguntar cando casamos. A a ven. Agora a falar o falado (Cando ellas din
que non agochan un si. Subestimamos a opinin da muller)
Bs das, Carol parece que te chaman.
CAROLINA - Escoitar, escoitas, pero parece que non de todo. Carolina, chmome enteira
PETRUCHO - Pois por a chmante por partes. Descuartzante. Carol -caprichosa, Carol
bruxa, Carol teimosa... Pero ts razn, ti, Carol Cara preciosa, enteira acalrome
mis. E se me calas ben, sabers que te pretendo por muller, caracola, qurote ao
meu carn e da non me moverei.
CAROLINA - Que non te moves. Se para aqu te moviches, caracol, vaste mover para
marcharte, se non es un moble inmbil
PETRUCHO - Un mbil?
CAROLINA - Sen cobertura

PETRUCHO - Terei que me poer as pilas, e enchufar a cargarche a batera

CAROLINA - A cargar pense os burros, e os paquetes
PETRUCHO - As mulleres tamn soen levar bombos e paquetes ao lombo, queres un?
CAROLINA - Non son tan cansina coma para un solo de bombo
PETRUCHO - Pero entretote eu ao ritmo que queiras, lixeiro lixeiro
CAROLINA - Nin as me pillas, que te aplasto
PETRUCHO - Se a abellia es ti, eu teo o aguilln
CAROLINA - Ti ts o moscn, e escarabello peloteiro
PETRUCHO - O escarabello duro de pelar
CAROLINA - Como a tortuga, lento!
PETRUCHO - A tortuga gaoulle lebre, que era prima da coella, rabuda
CAROLINA - Rabo o tn pequeo a lebre, pero grande a pata para as couces
PETRUCHO - E dentes na boca para morder
CAROLINA - Mintes mis ca dentes ts
PETRUCHO - Verdade hai unha, como a lingua. E non teo pelos nela porque son un
cabaleiro.
CAROLINA - A ver se caes do cabalo, cabaleiro (dalle
PETRUCHO - Se me ps os puos heite bater
CAROLINA - Non seras un cabaleiro entn
PETRUCHO - Eu bato o que quero, como t baters na cocia o que queiras
CAROLINA - Faise maionesa batindo nos ovos do galo?
PETRUCHO - Os ovos penos as galias, os galos fan outras cousas
CAROLINA - que hai algns pavos que pensan que poden andar nas galias
PETRUCHO - Eres dura de pelar... Estamos indo cara atrs
CAROLINA - Nin que o digas, esa che a moda, dar pasos atrs, cangarexo!
PETRUCHO - Eso non o vexo
CAROLINA - Non vedes o que non queredes ver
PETRUCHO - Ensnamo ti, amor
CAROLINA - Non che teo un espello grande, senn veras bruxa da maz, pero
apodrecida
PETRUCHO - Presumido e poderoso?
CAROLINA - Coma na idade de pavear
PETRUCHO - Se son moi novio para ti, aproveita
CAROLINA - Lea verde, todo fume
PETRUCHO - Pero onde hai fume hai lume
CAROLINA - A ver se te queimas
PETRUCHO - Tranquila, se non te arrimas moito non ts perigo
CAROLINA - Se me arrimo enlxome, e logo anxome. E lvalas ti

PETRUCHO - Lvote enteira con gusto. Dixeran que eras fosca e malfalada. Qui.
Eres leda e doce coma as flores na primavera. Non eres capaz de poerte de
costas, e torcer o fuchio, que todo vai de fronte. A ta conversa entretn aos bs
e xenerosos. Anque demasiado lenta. Din que eres lacnica, e que andas cargada
de ombros. Con s mirarte eres lanzal e elocuente coma unha meiga
CAROLINA - Vaite. Tontaina. Ti e os que te mandaron a inspeccin.
PETRUCHO - Quen quere princesas en xardns engalanados, quen quere Dianas, que ti
non lle gaes. Diana un dardo enveleado. E ti un premio
CAROLINA - Onde aprendiches eses discursios lricos?
PETRUCHO - espontneo, de enxeo natural
CAROLINA - Enxeera estudiada. Pero plana de planos
PETRUCHO - Non che parezo espabilado coma a luz dun facho brilante?
CAROLINA - Si, pero tmome que te vaias apagar de golpe, sen chispa
PETRUCHO - Pois eu mantereime aceso na ta cama. E falemos claro, doce CAROLINA,
que me saes cara. O teu pai consentiu en que sexas para min. A ta dote est
pactada, e eu casarei contigo anda sen ti querelo. Pero Carol, non debes sar do
meu carn, asegrocho. S eu vexo a ta luz. Eu domearei donia, de Carol
Colrica e salvaxe farei gatia mansa. Non digas que non, gstasme moito...
A vn teu pai. Non lle digas nada, que xa est falado
BAUTISTA - A ver, a ver, seor PETRUCHO, meu amigo, vai avanzada a cousa?
PETRUCHO - Pois como entn. Nunca mal, sempre ben
BAUTISTA - E ti, CAROLINA, filla. Segues nas mesmas de sempre?
CAROLINA - E chmasme filla, e encrgaslle a este pirado atrevido que trate comigo, que
cre que pode falarme como e canto lle pareza?
PETRUCHO - A ver, papa... Andades todos errados. Ela non que lle fale mal
xente. Ela impetuosa coma o mar. Non berrona e malfalada, coma un reiseor
noitia. Non haber dona mis paciente e cordial, dgovolo eu. Tan cordial que xa
acordamos que o domingo fose a voda.
CAROLINA - A corda prefiroa no teu pescozo o domingo.
GREMIO: Oiches, Petrucho? Prefrete morto a esposo
TRANIO - Menudo xito. Non contes coa mia parte do trato
PETRUCHO - Paciencia, cabaleiros. Xa a teo elixida para min. O que pasa
que ela e mis eu acordamos que seguise sendo ...anoxosa un pblico. Ese o
asunto. O demis a vs non vos interesa oilo non?: Bicos sobre bicos, na cara, no
pescozo, enriba de min... Docsima Carolina. Ai que ver o que acontece cando os
homes e as mulleres estn a soas. O demo un anxo e o anxo un demo. Carolina,
adeus; marcho a Venecia polo traxe para a voda. Pap, prepara a festa e trae aos
convidados..

BAUTISTA - Pois non sei que dicir... Dame un abrazo, home... Que alegra. Petrucho! Est
feito! Non va a hora!
GREMIO e TRANIO - Amn, e con pan o comamos
PETRUCHO - Papa, esposa, cabaleiros: sen mis, vou arranxalo todo. O domingo est a.
Aneis, garabata, flores... Bcame, Carolina. Imos casar pasado ma.
(Marchan Pet)
GREMIO: Nunca tal vira trato mis pronto
BAUTISTA - O tratante que fun eu, de vendela desesperada
TRANIO - Eran rebaixas. Liquidacin. E quedas a pre.
BAUTISTA - O asunto que o matrimonio non tn papel de devolucin
GREMIO: Falando de negocios, Bautista. Cazada a maior, a casar pequena.
Non hai dbida que teo preferencia..
TRANIO - Creo que eu son mis merecedor da pequena, mis do que poida
dicirse ou imaxinarse. Eu, sen mais
GREMIO: Rapazolo, barbitas... imposible que a ames tanto coma min
TRANIO - Patilludo velluno, vxote fro para o amor
GREMIO: Fro? O que vou fritirte a ti. Eu serei quen a mantea.
TRANIO - O que hai que manterse en p, diante dunha moza coma esta
BAUTISTA - Obras son amores e non boas razns. Esto un asunto delicado e
familiar. Canto poriades?
GREMIO: Casa, coche, cen cabalos, trinta vacas, artesas cheas, figurns.
Cando eu morra, todo voso. Namentras, ela toda mia.
TRANIO - Para o carro, e dalle de beber aos cen cabalos. Aqu falamos de pasta, non de
vacas mal mantidas. Ai, molestouse!
GREMIO: Papel, papel... Teo tres pisos e unha lancha na praia da Lanzada
TRANIO - E meu pai tn seis hoteis por diante da primeira lia de praia. Algo mis, ou
dache un ataque, ghefe?
GREMIO: Non seor, non pode haber mis
TRANIO - Pois daquela, a moza, diante de todo o mundo, queda libre para un servidor,
que nestes tempos as cousas son as.
BAUTISTA - Si, nestes tempos, pero sabede que na idade media a xente pode morrer
xoven
TRANIO - Ai ho, morrer antes un vello na idade media, que un home de media idade
hoxe. Ou ameaza a medias?
BAUTISTA - Ben, pois xa est. Nestes tempos o domingo misa, e nesta misa de
domingo casa a maior. E na seguinte, a pequena se hai o acordado (Quero
garantas de seu pai, meu amigo). Se non, moitas

grazas.

GREMIO: Pois adeus moi boas. A estes mozos de agora consnteselle todo. Os vellos
dndovolo todo a fartar. Non era as
TRANIO - Aqu, agora e antes, que tia a subasta mis alta, empeza a xogar,
anque sexa coas cartas marcadas.
Eu xogo polo meu amigo. E se eu fago coma que son el, o seu pai seguir en
consecuencia.

NO CIRCULO EXTERIOR
Fly: Cando volve sar o tolo?
Seor: Seguro que anda por a
Fly: Non podiades traer algo mis de pinchar? Anda, acaba ti eso.
Vale / ta sade / Ai veen outra vez os do teatro
xeitosas...

Perfecto! Hai das rapazas ben

ACTO III

ESCEA 1
[Padua, en casa de Bautista] Lucencio e Hortensio como Cambio e Licio, respectivamente
e Blanca CAROLINA EST VENDO O CHOIO E POR ISO CONSINTE CASAR , POLA
SA IRM
LUCENCIO - Ollo gaiteiro, vai a modo, ou queres outro recibimento como o da irm
maior?
HORTENSIO - Non, por fin, esta unha santa, un coro de anxos, o mesmo ceo. Ou sexa
que, permteme que tea a mia hora de msica antes de que ti leas os teus
tochos.
LUCENCIO - Estades errado no tocante orde das cousas. A msica clsica vai despois da
fatiga do estudo. Empezarei eu entrando coas letras e logo vs coa
cantinela.
HORTENSIO - Non che sigo esa broma.
BLANCA - Cabaleiros, serei eu quen tea que decidir, se vos parece. Non son un prvulo
que lle marcar as horas. (A Hortensio) Sente vostede a e empece a afinar
namentres empeza a leccin.
HORTENSIO - E acabaredes cando eu estea temperado.
LUCENCIO - Non creo que chegases a tanto co instrumento.
BLANCA - Onde empezamos?
LUCENCIO - Aqu, coas linguas... (le algo en ingls, ou latn) Nihil est in intelectu, quod
prius non fuerit in sensu.
BLANCA - E traducido?
LUCENCIO - TAL TAL. Como vos dixera: TAL TAL eu son Lucencio disfrazado para obter o
voso amor. TAL TAL e aquel Lucencio co voso pai meu criado amigo.
HORTENSIO - Eu xa estou a ton.
BLANCA - Pois entn, entone. (Sona algo) Ai! A clave de sol en mi.
LUCENCIO - Cspelle na palleta e afina al fra.
BLANCA - TAL TAL Non te coezo TALTAL Non me fo demasiado TAL TAL Coidado con quen
escoita TALTAL Non te fagas ilusins TALTAL Pero non desesperes.
HORTENSIO - Xa atemperou.
LUCENCIO - Fltalle o roncn.
HORTENSIO - O roncn vai ben. vostede, que algo rosmn. (Aparte, cara o pblico)

Rncalle o nabo, vouno vixiar mellor.

BLANCA - Se cadra co tempo, agora desconfo.
LUCENCIO - Dubidaba Scrates pero logo todo foi platnico.
BLANCA - Ti es o poeta filsofo, sabers mis.
HORTENSIO - Hala, empezamos o dueto, que hai pouca msica escrita para tres voces.
LUCENCIO - Tamn sei escribir eu. (Aparte) Agardarei, pois o msico ponse agarimoso.
HORTENSIO - Hoxe empezaremos polo principio, antes de apretar o fol. Poemos os
dedos, agarramos o punteiro, suave pero enrxico.
BLANCA - Xa coezo a tesitura.
HORTENSIO - Pois pasemos cancin de amor, digo, de autor. Esta est composta de min
para vs.
PODE SER: Cancin de Sorrisos e Bgoas (DO RE MI FA SOL LA SI
OU BEN...
(Cantando)
I am the ground of all accord
Eu me declaro todo amor
That loves with all afecction
Aceptando esta paixn
Show pity or I dye
Dame amor ou hei morrer
Hello, I really got the chance to meet you
Hello, I really got the chance to show me
But I can't take it anymore
But I can show you no more
...to be continued...
LUCENCIO - (Cantando, coa mesma meloda)
E logh', mira qu cousa linda por aqu
E logh' non parece que vaias a durmir as
...to be continued (coa mesma meloda)...
(Chega un criado)
CRIADO - O voso pai, que deixedes as leccins e vaiades arranxar o cuarto de Carolina,
que ma cedo a voda.
BLANCA - Meus queridos, sntome obrigada a marchar.
LUCENCIO - Entn, para qu ficar?
HORTENSIO - Amor parece amor. Cambiante? Si, pero na face dela vexo que cambia
moito cara o mesmo lado. E non o meu.
(Saen)

ESCEA 2
[Padua, ante a casa de Bautista]
Entran Bautista, Gremio, Tranio, Carolina, Blanca, Lucencio e outros, con criados
BAUTISTA - Seor Lucencio por fin, por fin, o da chegou e este. Carolina vai ter un
marido e eu un xenro. Agora o que falta que vea, levamos aqui unha hora
e o noivo sen vir. Non vergonza?
CAROLINA - Vergonza mia, en verdade, que teo que ceder a man pola forza en contra
da razn a un touro teimudo que fai a pedida polas bravas e agora casa
cando lle parece. Ter a outras tamn pendentes de casar con el, a mesma
hora, e todo isto unha broma para que se ran de min? Ou tamn
tradicin?
TRANIO - Tede paciencia todos. Petrucho bravo pero parvo, non. Non creo que se
arrepentira tengo o premio tan cerca.
CAROLINA - Aqu a que se arrepinte son eu. (Vaise coas mulleres)
BAUTISTA - Agora xa est, Marica non chores. Mellor que chores ca que berres.
(Entra Biondelo)
BIONDELO - Seor, Seor: novas, vellas novas, ou non vai mis.
BAUTISTA - Vellas novas?
BIONDELO - Non novidade que chega o noivo.
BAUTISTA - Chegou xa?
BIONDELO - Pois xa, anda non.
BAUTISTA - Entn, que pasa?
BIONDELO - Vai vindo.
BAUTISTA - E cando chega aqu?
BIONDELO - Cando el estea onde eu estou, estar aqu, Seor.
TRANIO - E dos teus vellos contos, que?
BIONDELO - Pois o conto de nunca acabar: era que era Petrucho un noivo singular,
sombreiro novo con cabeza vella, os calzns por fra, calcetns de cadansa
cor, a espada sen ferro na vaa, o cabalo como non sexa o de bastos... Vir,
vn con cen cabalos nun coche que s vai a trinta. E un. Subido de cu,
baixado de morro, que pega na area se vn freado. Lucero para andar e
tocata casette de top manta.
BAUTISTA - E vn con el o padrio?
BIONDELO - Si, Seor. A xogo co sombreiro unha soa das penreiras do pantaln,
estampado, pero de estampalo contra o chan e pisalo.
TRANIO - Pois ser a moda.
BAUTISTA - Que vea como queira, pero que vea.

BIONDELO - Non, se el xa non vn.

BAUTISTA - Pero que, non vn?
BIONDELO - Petrucho, dis?
BAUTISTA - Si, Petrucho.
BIONDELO - Non, agora non vn, que parou o coche. Agora baixa e empuxa costa arriba.
BAUTISTA - Pero cara aqu!
BIONDELO - San Cristovo milagreiro, dlle un ouro mecnico e deixa de aderezar os
cabalos pola chapa.
(Chega Petrucho)
PETRUCHO - A ver eses aloitadores! quen anda na casa?
BAUTISTA - Benvido, por fin.
PETRUCHO - A poer fin veo. Fatal. Veo fatal.
BAUTISTA - Tan mal vides?
TRANIO - Mal, fatal, infame, un pecado de mirar para el.
PETRUCHO - Era mellor vir as que non vir. Onde est Carol, a mia preciosa? Andades
con cara de cu apretado. Algn desastre natural? Unha desgracia?
BAUTISTA - o da da voda. Petrucho, primeiro por non vir e agora por vir as... mellor
cambia a roupa que total, xa agardabamos...
TRANIO - E cal o motivo de tanta tardanza?
PETRUCHO - Se aburrido de contar, ser aburrido de or. Eu dei a mia palabra e aqu
estou e a excusa vaivos gustar cando vo-la conte. Pero onde est a noiva?
Carolina, tanto tempo separados, pasa o tempo e ns aqu, na igrexa e sen
casar.
TRANIO - Prstoche a mia roupa.
PETRUCHO - Mellor non.
BAUTISTA - Pero as non irs facer casamento, con ese esperpento!
PETRUCHO - Tanto discutir... Casa comigo, que non casa coas mias penreiras. Non din
que sempre hai un remendo para un descosido? Pois que mellor cosido que
casado con Carolina? Bos das, Carol, arrima cara un beixo.
(Marcha)
TRANIO - Por que teimar en vestir coma un trasno?
BAUTISTA - Vou tras del, a ver en qu para.
TRANIO - (A Lucencio) Imos ter que ir a por todas. O pai non vai dar consentimento da
pequena as. Buscaremos reforzos. Coezo un fulano.
LUCENCIO - Pois que sexa un xuz ou un cura, que unha vez casados, que nos quiten o
bailado!
TRANIO - Levamos vantaxe neste partido, Lucencio. (Entra Gremio) Seor, xa volvedes

do casorio?
GREMIO - Coma se fose dun velorio.
TRANIO - Xa volven a casa os noivos.
GREMIO - Os noivos? Os loucos! Polo menos xa vern nde se meten un e outro.
TRANIO - A tola era ela, o demo de brava.
GREMIO - Brava ela? Unha parrula! Cando lle preguntaron se a quera por esposa dixo
"me cago ata nos cravos do Calvario de Cristo, que si!". E cando ao oficiante
caeulle o libro da man do arrebato, pgalle un golpe no lombo que o
desmonta e dille "e agora, que cada pao aguante a sa vela".
TRANIO - E a rapaza que fixo, que lle dixo?
GREMIO - Ela trema como unha vara de salgueiro cos berridos que pegaba o outro, que
dba coraxe. Bebendo o vio da comun, cuspiuno dicindo que era
malsimo e coa mesma colle noiva polo pescozo e chntalle un morreo
diante da familia e todo o mundo que anda se lamben agora. Eu xa me fun
por vergoa. A virn todos. Isto si que son vodas chou! E anda cantan!
(Chegan os da voda)
PETRUCHO - Agradzovos unha chea as molestias. Xa sei que pensabades en comer
connosco e que hai unha paparota como debido. Que lstima que me d!
Pero veume unha xente a chamar e xa me teo que despedir de vs.
BAUTISTA - Pero posible que marches xa e non pases aqu a noite!
PETRUCHO - Teome que ir antes de que se faga noite. Se eu vos contara, xa vs me
farades marchar... Bendita xuntanza. E gracias por vir verme recoller a esta
cousia cousa. E agora, adeus moi boas.
TRANIO - Pedmosche que fiques ata despois de xantar.
PETRUCHO - Non vai poder ser, nin que roguedes. Non nos entreteades mis.
CAROLINA - Rgocho eu.
PETRUCHO - Parceme ben.
CAROLINA - Que quedemos?
PETRUCHO - Parceme ben que mo rogues, pero non vai ser.
CAROLINA - Se en algo me aprecias, queda.
PETRUCHO - Quero o coche.
GRUMIO (chegando) - Seor, a pintura comeuse o coche e o carro do coche.
CAROLINA - Pois fai o que che pareza. A min non me parece ben marchar hoxe, nin ma,
nin pasado. Nin nunca. A porta est a e a o camio. Menudo baralln, xa
dende o primeiro da.
PETRUCHO - Oh, Carolina, non te enoxes.
CAROLINA - Que non me enoxe? Que me vas facer? Pap, ti cala. Far o que me praza a

min.
GREMIO - Se esto empeza as...
(Pasa algo aqu para que diga esto:)
CAROLINA - Cabaleiros, ide banquete de vodas. Xa vexo que unha muller faise a tonta
ou a tola se non ten mis azos para resistir. E as .
PETRUCHO - Irn al, Carolina, como mandaches. Obedecede noiva e festexade a sa
virxindade. Facede a mona, pimplade ou afogade, como vexades. Pero sta
vnse comigo. Eu son dono xa do que meu. Ela a mia facenda, o meu
fogar, o meu cabalo, o meu can ou o que sexa. Que nin ma toquen que mato
a calquera. Non teas medo de nada, Carol, eu defndote coma un milln.
(Petrucho e Carolina marchan)
BAUTISTA - Deixdeos ir, parella de dous.
GREMIO - Case morremos, pero de risa. De tolos...
TRANIO - Menudo casorio, nunca foi tal.
LUCENCIO - Seoria, e cal a vosa opinin sobre a vosa irm todo isto?
BLANCA - Que se era mala por si, mala era de apaar. Se non por mala, mala sorte.
GREMIO - Pois apaar se cadra apaa el...
BAUTISTA - Ben: amigos, vecios, anda que falten os noivos non falta o condumio. Cada
quen seu sitio. E ti, Lucencio, senta onde estara o noivo. E Blanca, onde
senta a noiva.
TRANIO - Vai practicar a pequena Blanca o que se sinte de casada?
BAUTISTA - Se cadra si, Lucencio, se cadra si.

ACTO IV

ESCENA 1
[Na casa de Petrucho]
GRUMIO - Esto de ter burro canso, amo louco e mal camio lvame demo. Mis
esfolado, mis vareado, mis enluxado. Irei diante para facerlles o lume, e
logo eles virn quentarse. E eu que? S me podo quentar frotando as
mans. Eh, Curtis! (Entra Curtis).
CURTIS - Quen me chama?
GRUMIO - Un carambelo xeado. Lume Crutis, lume.
CURTIS - Han chegar o amo e maila ama?
GRUMIO - Si, Curtis, si. Por favor Curtis lume, non augas! (est mexando).
CURTIS - Seica ela unha besta algo quente.
GRUMIO - Pola xeada debe ser que estamos todos mansios. Ela, as bestas todas, meu
amo, eu mesmo.
CURTIS - Pois eu non son nada diso e non me afecta, pirolias.
GRUMIO - Pirolias eu? Pois saca o corno e bota lea lume, que como vea o amo si
que che vai poer quente.
CURTIS - Xa hai lume dabondo. Como vai o conto?
GRUMIO - Cando a Carolina baila o lagarto dlle rabo. Iso todo.
CURTIS - Vea, ho.
GRUMIO - Pois dlle lea lume que arrefro. E a cocieira? E o cocieiro? E a cea? E
o ceo? E as alfombras? E os alfombros? Est a servidume lista? Pasado o
escobn, a escobona? Limpo o p, limpa a poa? Limpas as cortinas, os
cortinos?
CURTIS- Seguro. Agora conta.
GRUMIO - Cansar cansou ata o carro, porque xa nin o amo nin a ama o soportaron.
CURTIS - O que?
GRUMIO - Non o soportou e deixounos tirados.
CURTIS - Grumio...
GRUMIO - Achega aqu esa orella.
CURTIS - Aqu?
GRUMIO - (dlle unha labazada) Agora hai un ai! a.
CURTIS - Isto ser tonto sen escoitar o conto.
GRUMIO - Pois o conto dgocho nun outro ai... a o amo montado tras da ama baixando

unha costa...
CURTIS - Na mesma besta?
GRUMIO - Importa?
CURTIS - cabalo si.
GRUMIO - Se me deixases contar o conto, contara cmo caeu el, caeu ela, can eu.
Librou el, librou ela menos, i eu debaixo dela. Levou tanta lama enriba como
levei eu logo no lombo.
CURTIS - Pois non distinguira qun era a besta entn.
GRUMIO - Iso digo eu. Vai ser o cachondeo da servidume. Chama a a todos os criados.
Que se peinen, se maquillen, se cepillen os vestidos, que leven o aderezo a
xogo e que fagan a reverencia. Oiches?
CURTIS - (berrando pata) Ostedes? Tedes que darlle recoecemento ama cando
vexades amo. Estamos?
GRUMIO - E logo non se lle ve a cara a ela?
CURTIS - Quen di tal?
GRUMIO - Que a recoezan por el...
CURTIS - Dgolles para que acrediten nela.
GRUMIO - Pois non lles vai pedir nada de prestado. Benvidos!, xa chegan.
(Entran Petrucho e Carolina)
PETRUCHO - Onde estn eses vilns? Non hai ningun na porta para levarme o cabalo?
Cabezas de carballo, ningun agarda! Non hai respeto nin obediencia!
Onde est o imbcil que mandei daquela?
GRUMIO - Aqu, Seor, tan imbcil coma entn.
PETRUCHO - Cacho cabrn, fillo de puta. Non te mandei que agardaras no parque e
mandaras contigo xente?
GRUMIO - E que ningun estaba preparado, sen peitear, sen vestir, desconxuntados... E
agora, as estamos.
PETRUCHO - Pois ide al e trademe de cear: "onde estn os oscuros malandrns?"...
Si, si, si. Senta Caro, e benvida. (Volven con comida). Por fin, digo eu... Cea,
Carolina, cea (Tararea "que Deus todo llo perdoa". Logo, s criados)
Quitdeme as botas, que non vou comer solas! Que me arrincas o pe,
pastrn! Se o queres, tmalo (dlle unha patada). Alegrarse, Carolina, a ver,
auga ou vio? Onde anda o meu querido can? Ten que vir o meu primo
Fernando a darche un par de bicos, Carolina. Onde teo as zapatillas? Non,
Carol, a auga para lavarte... E benvida, de todo corazn. (os servintes a
lan e tiran todo) Cabrns!
CAROLINA - Parece que o fixo sen querer. Eu tamn...
PETRUCHO - Este cabeza de vacaloura. Vea, a comer! Queres bendecir ti a mesa,

Carolina? Pero esto que ? Porco?

CURTIS - Si.
PETRUCHO - Pero quen o trouxo?
CURTIS - Eu.
PETRUCHO - Est todo queimado. Ddello can da cocieira! Como vos atrevedes a
sacar isto das mias alacenas e servirmo as, de calquera maneira? A vos
vai, comdelo vs, imbciles desleixados, e anda bufades?
CAROLINA - Por favor, non te anoxes tanto. A carne estaba ben preparada. Por min...
PETRUCHO - Estaba queimada e seca. E a calqueira lle fai mal, que crea xente colrica,
Carolina, e mellor pasar de comer carne que comer carne pasada. Pero
remediado, cama sen cear.
**CURTIS - (a Grumio) Viches nunca algo semellante?
**GRUMIO - Vaina cociar na sua propia salsa.
CURTIS - Onde est o amo agora?
GRUMIO - Coa Seora, no cuarto, dndolle unha rifa sobre a continencia, seica. Xura e
arrenega e insulta de tal xeito que ela non sabe nin nde poerse nin qu
cara poer, nin qu carallo dicir, coma se estivese de papona mirando o circo
e os lens. A volve.
PETRUCHO - Esta a nova poltica, e imos ver cmo resulta. Canta mis fame tea a
troita, mellor morde no engado. Xa coecer a voz do pescador, porque hoxe
non come carne nin peixe. E onte non durmiu, nin durmir. Calquera defecto
atoparei para contradecila. Xa est...De cmo est feita a cama! e tirareino
todo, e berrareille de que se esto amor e respeto!. E como se atreva a
durmir voulle dar unha berra que si que lle vai dar dr de cabeza. Heina
cociar pouco a pouco polo seu propio ben, e as se desfar a freba da besta
salvaxe, e xa nos iremos entendento. Quen saiba mellor mtodo, que fale
agora ou cale para sempre. Ningun?
(Saen)

Acto IV - ESCEA 2
[Padua, ante a casa de Bautista]
Tranio (como Lucencio), Hortensio (como Licio), Lucencio.
TRANIO - (A Hortensio) posible, profesor, que seora Blanca se lle antolle algun
que non sexa eu? A min concdeme a man a coto.
HORTENSIO - S hai que mirar para o que se pode ver.
(Entra Blanca)
LUCENCIO - Quitades proveito, Seora, coa lectura?
BLANCA - E vs que ledes, Profesor?
LUCENCIO - Leo e practico o Ars Amandi e o Ananga Aranga
BLANCA - Ogall cheguedes a mestre nesas boas artes.
LUCENCIO - Calquera cousa para que sexades dona dos sentimentos que eu tamn poso
HORTENSIO - Creo que os mozos van con moitas prsas hoxe en da. Que me dicides
agora?
TRANIO - Oh, que mala muller! Son tan inconstantes veletas, amigo Licio!
HORTENSIO - Non me sigades confundindo. Xa non quero este disfraz que convirte a un
cabaleiro no que non . Eu son Hortensio de nome verdadeiro.
TRANIO - Tanto como falabades do amor amor a Blanca... Se me permitides eu tamn
arrenego de muller tan lixeira.
HORTENSIO - Mirade cmo se bican. Qurense. Seor Lucencio, xuro non volverlle facer
as beiras, indigna das mias ddivas, para sempre.
TRANIO - Pois eu smome a tal xuramento. Non caso con esa muller nin que mo pida.
Mira que vergonza, amndose coma bestas!
HORTENSIO - Xa poda parar un pouco. Eu, pola mia banda, e para cumprir co que
xurei, vou casar, pero con outra muller. Tia a unha viva que estaba xa por
min tanto como eu por Blanca. E sen mis, o dito, dito est.
(Hortensio marcha)
TRANIO - Bendita ti es entre todas as mulleres e bendito o amor que vos brindades os
dous. Sorte que vos pillamos e as puidemos renegar tanto Hortensio coma
eu mesmo.
BLANCA - Que gracioso! Os dous arrenegstedes de min?
TRANIO - Si, Seora. El vai agora por unha viva que se vai deixar convencer dun da
para outro.
LUCENCIO - Entn xa non hai gaiteiro.
BLANCA - Que sexan felices, tanto coma ns o somos.
TRANIO - E que a poida rexer! Porque foi escola da Doma das Bestas.

BLANCA - Existe tal sitio para domar mulleres?

TRANIO - Si, Seora, e Petrucho o mestre. Que en volta e media doma unha besta
brava e neutraliza a sa lingua e pensamento.
(Entra Biondelo)
BIONDELO - Amo, teo observado que ando mis canso ca unha cadela, pero creo que
por catro cadelas al pode vir un fulano que arranxe os nosos asuntos.
TRANIO - Quen?
BIONDELO - Pois un mercachifle, pedante, estirao con pinta de pap. Vamos, moi formal
no falar e no acenar.
TRANIO - Pois se se fa do conto que lle contemos, parecer o que a ns nos pareza e
poder presentarse coma o voso pai na casa de Bautista. Vs, para dentro.
(Marchan todos menos Tranio. O Pedante chega)
PEDANTE - Deus vos garde, seor.
TRANIO - Ave Mara pursima. Benvido, se chegades ou se continuades viaxe.
PEDANTE - Pois anda me quedan das semanas para chegar caixa de Roma.
TRANIO - E de onde vides sendo, se non moito preguntar.
PEDANTE - De Mantua.
TRANIO - De Mantua? Non queira Deus! E vides aqu sen vos importar a vosa vida?
PEDANTE - A mia vida? Hai algo que non saiba?
TRANIO - Pena de morte para calqueira de Mantua que chegue a Padua. E sabedes por
que? Un quita, tira e scateme de a entre o voso Duque e o noso. Raro
que non o orades xa.
PEDANTE - Para mn anda peor, porque traio Letras por pagar nesta sucursal.
TRANIO - Seor non vos preocupedes, que eu teo un cuado... E sabedes algo de Pisa?
PEDANTE - Si, seor. Tiven estado al moitas veces, con xente importante.
TRANIO - E coecedes a un tal Vincencio?
PEDANTE - Non persoalmente, pero teo odo falar del xente do seu nivel.
TRANIO - Pois meu pai e a dicir verdade ddesvos un aquel.
BIONDELO - Como un toxo a unha berberecho!
TRANIO - Para salvar o voso asunto, mirade qu imos facer. Que boa sorte que vos
parezades a meu pai! Fardevos pasar por el na mia casa aqu e en canto
arranxemos o que teamos que arranxar alivio para todos! Que vos
parece?
PEDANTE - Por min encantado. Si, que o acepto. Salvades a mia vida e liberdade.
TRANIO - Pois imos al, arranxalo xa. S tedes que saber que algun agarda a meu pai
dunha a outra hora para dar garanta dun casamento.
(Saen todos)

Acto IV- ESCEA 3

[Na casa de Petrucho]
Carolina e Grumio
GRUMIO - Non Seora, nin me atrevo, pola mia vida!
CAROLINA - Pois mira cmo estou: canto mis mal me fai, mis rabioso me anda. Os
vagamundos, esmoleiros e miserables na casa de meu pai son mellor
tratados. E eu, que nunca tiven necesidade de rogar por nada, agora morro
de fame, de sono e de aturdimento. Tanto berra comigo que non hai quen
durma na casa. O peor que di que o fai por amor, por respeto e pola mia
vida. Agora mesmo vaime procurar algo, anda que sexa de dieta!
GRUMIO - Un zanco de polo asado.
CAROLINA - Moi bo. Eso.
GRUMIO - Creo que demasiado calrico. Un lacn con patacas fritas?
CAROLINA - Exquisito.
GRUMIO - Demasiado calrico tamn. E unhas salchichas crioulas con ketchup?
CAROLINA - Perfecto. Eso coma eu de pequena.
GRUMIO - que o ketchup algo...
CAROLINA - Entn deixa o ketchup e trae a salchicha, ou o porco enteiro!
GRUMIO - Pero sen algo de mollo non o mesmo... Ou todo ou nada
CAROLINA - Pois todo xunto, ou separado, ou como queiras.
GRUMIO - O ketchup sen nada de salchicha?
CAROLINA - Viteme de a agora mesmo que te vou comer eu as orellas, enredador, que
me alimentas s con palabras. Seredes miserables todos, mal nacidos, que
me matades de fame!
(Entran Petrucho e Hortensio cunhas bandexas de comida)
PETRUCHO - Que ides comer agora, seora Carolina? Friames?
CAROLINA - O mis fro que haxa se fai falla.
PETRUCHO - Levanta eses nimos Carolina, mira qu che traio, preparado por min
mesmo. Mrame con bos ollos, anda, mira qu boo que che son. Que non
son bo! Nada? Se non che gusta, fra! Non merezo que me fagas esto.
CAROLINA - Non, est ben.
PETRUCHO - Calquera atencin, por pequena que sexa, debe de se agradecer. E as o
espero eu do meu traballo, antes que toques nada de esta comida.
CAROLINA - Pois gracias, e xa est.
HORTENSIO - Petrucho, ho, xa est. Seora, se mo permitides, acompovos.
PETRUCHO - Come todo, Hortensio. Para t todo, que es o invitado. Caro, acaba, muller!

Acaba xa, que vn o xastre co teu vestido e se segues comendo non vas
entrar! Imos a casa de teu pai nunha hora.
(Entra o xastre)
XASTRE - Aqu est o sombreiro que me encargou o Seor para a Seora.
PETRUCHO - O que? Esto? Esto est feito cun vacn! Esto un xoguete para nenos ou
para o teatro! Nin falar! Fai outro, xa!
CAROLINA - Pois estes son os que se levan este ano, e por min est ben e vleme, Seor.
PETRUCHO - Cando sexas como tes que ser, ters o que desexes. Pero senn, nada.
HORTENSIO - E non vai ser hoxe, precisamente.
CAROLINA - Como sei falar e podo falar, falarei meu xeito. Non son unha nena, nin
prvula nin infantil. E xente mellor ca ti me ten consentido dicir o que penso.
E se non queres escoitar, tapa os odos. A mia lingua simplemente fala da
raiba que me sae de dentro. E estouparame nas entraas se o oculto. E
antes diso scocho en palabras, anda que non che guste.
PETRUCHO - Dacordo, douche a razn. un chapeu horroroso, unha empanada na
cabeza, un insulto. Adrote por que non che guste tampouco.
CAROLINA - Non me adores nin me deas xabn. Gstame este e se non este, non
ningn. Estsme volvendo tola!
PETRUCHO - E o xubn... como dis? A ver qu trouxeches de traxe. (O xastre ofrcello)
Por Deus, faime o favor! Que disfraz isto! Isto son mangas? Pero que
corte iste? mis grande o sombreiro!
HORTENSIO - Pois nin chapeu nin traxe. Espida queda.
XASTRE - Foime encargado un traxe bo, na moda deste tempo e moi feminino.
PETRUCHO - Pero non a destempo e ofensivo! Esto un atraco, asaltacamios! Pero a
min non me roubes, non cho quero! Fai con el o que queiras!
CAROLINA - Nunca vira un traxe igual, tan orixinal e tan atrevido. Dixamo probar. Ou
tesme por unha boneca, desas que non din nin fan nada?
PETRUCHO - Quen che trata coma un monifate este tzaro. Xastre, a Seora est
contenta co traxe e sntese mal tratada di. Ti, fachendoso modistillo que dis
ti de trato! Este non o trato que fixemos. Sers maricn. Queres vestir
mia muller coma unha Mariquita Prez.
XASTRE - O traxe est feito a medida e xnero que me pediron. (Sinala a Grumio) Que
este home me pediu.
GRUMIO - Si seor, eu deille a medida e o xnero: UNHA - MULLER.
XASTRE - E logo, non encargaches un traxe de falda curta e con escote?
GRUMIO - Pois si que vou levar eu mis chollo ca t. Eu dixen se se poda facer a escote:
metade ti e metade eu. E que falda curta ben vala, que sobra falda.
XASTRE - Esta a nota do pedido.

PETRUCHO - A min non ma leas.

GRUMIO - A nota rebota e no teu cu explota! Todo mentira.
XASTRE - "Traxe completo a todo o corpo".
GRUMIO - Home, completo... xa se entende.
PETRUCHO - Dixao seguir, a ver se afoga.
XASTRE - "Con escote subido de ton".
GRUMIO - Iso foi un falar...
XASTRE - "Con manga curtsima ou inexistente"
GRUMIO - O de inexistente dxoo el.
XASTRE - "E a falda tan curta como poida ser".
PETRUCHO - Esto unha carallada.
GRUMIO - un erro de interpretacin A est todo o que ten que ter un traxe: falda,
mangas e escote, e non hai mis buratos nun traxe. E todo cosido entre s.
XASTRE - O erro foi medir o traxe coa vara, e non medirte a t.
GRUMIO - Ti non sabes cnto mido eu.
XASTRE - Si, pero mdoche a fra.
PETRUCHO - Moi ben, todo o que digades, pero... o traxe non o quero eu.
XASTRE - Pero si a Seora a que o ten que poer, non vs.
PETRUCHO - Pois facede o que queirades coa prenda.
CAROLINA - A vs todos si que os haba que prender, para que aprendades a tratar a
unha muller. Pero a culpa tena o meu maridio.
PETRUCHO - (A Hortensio) Ocpate ti e pgalle xastre, pero que se vaia xa.
HORTENSIO - Imos, que xa cho pago eu pero ma, na tenda, e xa cho explico todo.
PETRUCHO - Pois iremos as, tal como imos, a casa dos teus pais, Carol. Sinxelo pero
asequible. Porque a alma quen enriquece o corpo, e a nosa honra non se
mide polo dieiro nin polo traxe. mis fermoso o corvo porque vai de
negro, elegante, e non o a anduria, de peito descuberto? Ti tampouco es
peor as vestida, o teu valor outro. E se sintes vergonza eu tamn son
culpable. monos agora mesmo de aqu. Qu hora ? As sete, fantstico,
chegamos a cear.
CAROLINA - Son as das, e non chegamos a comer, sequera. Tome que cambiar.
PETRUCHO - Sempre levando a contraria. Cando eu monte no meu cabalo van ser as sete
e estaremos de volta para cear, e ti veste agora mesmo comigo.
HORTENSIO - Se non existise o Sol no ceo calquera podera dicir o contrario. El un
home do seu tempo e do seu propio horario.
(Saen)

ESCEA 4
[Padua, ante a casa de Bautista]
Entran Tranio e Pedante, vestido como Vincencio
TRANIO - Esta a casa, imos logo.
PEDANTE - Pois a diante. E se nos descobren o disfraz?
TRANIO - Vostede comprtase como un home serio e respetable, e o demais vir rodado.
PEDANTE - Coma un home serio e respetable. A ven o voso mozo e debe estar
corrente das vosas ordes.
(Entra Biondelo)
TRANIO - Este non ten orde nin concerto. Levaches o recado a Bautista?
BIONDELO - Non vos preocupedes por min, xa lle dixen que o voso pai est aqu.
TRANIO - Que tipo! Serio e respetable. (Chega Bautista con Lucencio) Seor Bautista,
este o meu nobre e respetado pai. Agora podedes ser vs serio e
respetable e darme a Blanca en patrimonio, digo, en matrimonio.
PEDANTE - As entre homes... esto est feito. Parece ser que est todo falado xa. El
quere vosa filla, vs tedes fama de home serio e responsable. E logo,
ademais, por min non hai problema. Hoxe por t...
BAUTISTA - Pois si seor, acepto a vosa franqueza, as entre homes. Pero se certo o
que di o voso fillo, mia filla s hai que dicirllo, e xa est. Pero teremos
que facer un contrato de familia.
TRANIO - Por suposto, Seor Bautista, onde hai que asinar?
BAUTISTA - Pois aqu anda non, por se cadra...
TRANIO - Na mia casa. Al temos todo preparado e comemos como debido. E non vos
esquezades de que vea a rapaza, por certo.
BAUTISTA - Claro, si, xa lle digo que se prepare. Mozo, dille a Blanca que o pai do mozo
chegou e xa lle estamos arranxando o casamento con Lucencio.
BIONDELO - E parece ser que por fin certo, de palabras e de obras.
TRANIO - Cala, ho, non sexas gafe. Ben, imos logo por eses centolios.
BAUTISTA - Imos logo, que xa hai fame.
(Vanse Tranio e Bautista)
BIONDELO - (A Lucencio) Xa viches cmo est a comedia feita.
LUCENCIO - Conta, e qu mis.
BIONDELO - Nada mis. Todo como se representa e aparenta.
LUCENCIO - Dixate de moralexas.
BIONDELO - O pai est tan tranquilo cun pai falso dun fillo falso dun casamento que xa se
fixo.

LUCENCIO - E que falta?

BIONDELO - Falta a vosa noiva e o sacerdote, segundo me dixeron. Pero esto xa non ten
cura. como queiramos que sexa.
LUCENCIO - Pero agarda un pouco, por favor (est enredando con ela).
BIONDELO - Non agardo. Coecn unha moza que a casaron nun momentio en que foi
por perexil para aderezar un coello forno. O mellor vs xa traedes o
recheo.
LUCENCIO - Faremos o que nos prazca. E se a ela lle prace, a min me prace, e en paz. E
xa estamos casados.
BIONDELO - En paz e empeza a guerra.

Acto IV ESCEA 5
[No bosque]
Petrucho, Carolina, Hortensio e Grumio
PETRUCHO - por aqu o camio a casa do teu pai, se non me trabuco outra vez. Seor,
Seor, confndeme o luar.
CAROLINA - O luar? Se non hai La...
PETRUCHO - Digo que a La porque brila moi claro para ser o Sol.
CAROLINA - O que brila polo da o Sol.
PETRUCHO - Polo fillo de mala nai que son, que o mesmo La, Sol ou estrela, e
acabouse, e como volvas levar a contraria voltamos a casa, e acabouse.
HORTENSIO - Dille o que queira, senn imos dar mis voltas ca o mundo.
CAROLINA - Pois si, marido, La, Sol, facho ou facha ardendo. Si, Seor, o que ti digas.
PETRUCHO - Digo que a La do medioda.
CAROLINA - Xa o sei, meu Seor, o da.
PETRUCHO - A La?, mentirosa, muller veleta! o Sol bendito.
CAROLINA - Entn, o Sol bendito. A La e o Sol cambian, se ti o queres. La ou Sol,
home ou muller, as ser para Carolina.
HORTENSIO - Petrucho, menudo golazo que lle coaches!
PETRUCHO - Meteuno ela en propia porta. A bla levaba efecto. Quen ven a? Bos das,
seorita, como lle vai? Carolina, mira qu moza mis agradable, qu ollos
mis bonitos ten, qu vestido adorna o seu sorriso. (Presentndoas)
Seorita... Carolina... dlle dous bicos a esta Miss.
HORTENSIO - A ver qu lle parece seor este xogo de roles.
CAROLINA - Seorita... Preciosa doncela, fermosa, fresca e doce. Ditoso o teu pai, por ter
tan linda mocia, qu sorte ter o home que te leve.
PETRUCHO - Pero ests tola de remate, Carolina. un seor maior, serio e responsable,
formal e tradicional, e non unha mocia, coma ti dis.
CAROLINA - Perdneme vostede, seor. Pegoume o Sol nos ollos e asoleime. Estou sola,
asolada e confundiume a saudade. Perdn, mil perdns.
PETRUCHO - Perdoe bon seor e por favor acompenos na viaxe, se nos di a nde va.
VINCENCIO - Pasmado quedo coa seora, se vostede o marido, menuda tola leva!
Chmome Vincencio, e vou a Padua a visitar a meu fillo, a ver cmo lle van
os estudos.
PETRUCHO - E como se chama o tal, por un acaso?
VINCENCIO - Lucencio.
PETRUCHO - Que feliz encontro, entn, que vea revisar os estudos do fillo. Xa somos

parentes. E ben orgulloso que me sinto de que a irm da mia seora a

estas horas sexa a esposa do seu fillo. Non se apure, a rapaza de boa
familia e hai para todos, e vale un mundo, polo que se di por a. Vea un
abrazo, pap.
VINCENCIO - Pero que argallada todo esto? Andades polos camios a entreter con
comedias xente ou que?
HORTENSIO - Asegrolle que a comedia verdade da boa: toda.
PETRUCHO - Imos al a comprobar se contina o guin da historia.
HORTENSIO - Aqu o nico que queda sen papel de marido son eu. Xa vou pola mia
viva. E como se resista vouna entrenar como me ensinou Petrucho.

ACTO QUINTO

ESCEA 1

BIONDELO - O oficiante est preparado xa

LUCENCIO - Voando. Ti vai casa, por se preguntan
BIONDELO - Non, qurovos ver entrar a casar... e logo xa voltarei ao mundo
real...
Gremio: E onde andar o Cambio ? (o profe Lucencio)
PETRUCHO - Esta a porta e a casa de Lucencio. Eu vou un pouco mis al, onda meu
sogro
VINCENCIO/A REAL: Tomdello unha mia sade. Aqu, polo meu ben, teredes comida e
bebida para festexar.(Chama)
Gremio: Andarn ocupados, ddelle mis forte
Pedante (na fiestra): Quen chama? Ides botar a porta abaixo
Vicencio: Est dentro o Lucencio?
PEDANTE - Si seor, pero polo de agora non se pode falar con el
VINCENCIO/A: que lle traio algo para que se divirta todo o ano e mis
PEDANTE - Gardade os vosos cartos mentras eu o mantea
PETRUCHO - Non, se xa dixera eu que non lle faltaran amigos... Dille a LUCENCIO cando
poidas que xa chegou seu pai, e que est aqu
PEDANTE - Si seor, aqu nesta mesma fiestra
VINCENCIO/A: Ti eres o seu pai
PEDANTE - Por que non? Se contou verdade a mia seora...si seor
PETRUCHO - Menuda leria tomar o papel doutro personaxe as
PEDANTE - Que detean a ese seor, que pretender estafar a alguen facndose pasar
por quen non ...
BIONDELO (entrando) Xa estn entrando ao casorio. O malo sair. Pero que! O meu amo
Vincencio! Estamos perdidos, esquecidos, atrapados!
VINCENCIO/A (a BIONDELO) : Ven aqui ladrn, mamaln
BIONDELO - Agardo coller e mamar entn
VINCENCIO/A: Ven ac esqueciches quen son?
BIONDELO - Esquecerme? Non se pode esquecer do que nunca se viu
VINCENCIO/A: Nunca viras ao pai de teu amo Lucencio?
BIONDELO - Ao vello do meu amo, si, al arriba

VINCENCIO/A: Conque nesas andamos (cachete)

BIONDELO - Socorro, alguen me quere matar a paus
PEDANTE - Socorro, auxilio, seor da Casa Bautista
PETRUCHO - Aqu hai que apartar, non vaia ser, Catalina
TRANIO - Quen sodes vos para pegar ao meu criado?
VINCENCIO/A: Quen son eu, malandrn? Quen es ti, rufin. Que gastas o meu
dieiro e o traxe de meu fillo
TRANIO - Que traxe?
BAUTISTA - Este vello est senil
TRANIO - Polo aspecto me parecedes cordo, pero polo dito nesta escea louco. Este traxe
pagoumo meu pai
VINCENCIO/A: O teu pai? un moinante en Brgamo
BAUTISTA - Estades confundido, seorio, como credes que se chama?
VINCENCIO/A: Que como? Dende que o criei chamouse Tranio
PEDANTE - Chmase Lucencio e herdeiro das mias terras e patrimonio todo.
VINCENCIO/A: Lucencio? Matchelo? Que o detean agora mesmo!! Onde est o meu
fillo?
TRANIO - Chamade ao alguacil, Levadeo ao xulgado
VINCENCIO/A: A min?
Gremio: Alto. Non vai ir a xulgado ningn
BAUTISTA - Como que non? Ao xulgado con el
Gremio: Se cadra tedes de ter coidado cos enredos: Coido que podera ser o Verdadeiro
Vincencio/a
PEDANTE - Xrao por Dis
Gremio: Non me atrevera
TRANIO - Entn di que eu son Lucencio, e acabouse
Gremio: Eso pode parecer
BAUTISTA - Pois ao xulgado. Est tolo
VINCENCIO/A: Ofenderme desta maneira!
(Entran )
BIONDELO - Aqu estan. Negdeo todo, seor Lucencio
LUCENCIO - Perdn, papa
VINCENCIO/A: Ests vivo, fillo! (Larganse os outros tranio, pedante, biond)
BLANCA - Pedmosche perdn, papa
BAUTISTA - Cal o...?Onde est Lucencio?
LUCENCIO - O verdadeiro aqu, fillo de quen aqu vedes, meu paoi, e esta a mia
esposa certa. E todo o demais unha comedia.
Gremio: Vaia conspiracin

VINCENCIO/A: Onde est o fulano que se me encarou?

BAUTISTA - Pero non res Cambio, o profesor?
BLANCA - Cambio trocou en Lucencio, meu pai
LUCENCIO - O amor cmbiao todo. Cambiei meu posto con Tranio para chegar a este que
agora meu ben. El s representaba o meu papel. Eu as llo obrigaba.
VINCENCIO/A: Pois voulle dar eu comedia...
BAUTISTA - E mirade unha cousia... Oin ben cando dixches que casaras coa mia filla
en segredos e sen meu consemento
VINCENCIO/A: e as seredes recompensado con creces, e un b xantar
BAUTISTA - Ao mellor compensamos outra cousa...
LUCENCIO - Non te poas plida, meu ben, o teu pai non te vai facer nada (vanse
Gremio: Pois mira ti o que me queda, ser parte do convite
CAROLINA - A ver en que acaba esto
PETRUCHO - Primeiro empeza cun beixo
CAROLINA - Aqu, no medio da estrada?
PETRUCHO - Dache vergonza agora de min?
CAROLINA - Non, de ti non. De beixarnos co pblico diante
PETRUCHO - Entn volvemos casa, e acabouse!
CAROLINA - Ben, dito est, pero queda, por favor, que xa rematamos
PETRUCHO - Non est ben? Mis vale paxaro en man...A cabalo regalado...

no CIRCULO EXTERIOR
{ Seor Productor : Que pasou? Vinde, mozos, o seorio voltou a durmir. Levdeo a
xeito, e volvdelle poer o seu vestiario. Deixdeo logo no sitio onde o topamos, pero non
o despertedes, que se acaba o conto
Mozos: Si seor, Pero a ver como o volvemos ao principio }

ESCEA 2
LUCENCIO - Por fin, despois de tanta nota discordante, xa todas harmonizan coma ns.
Rematada a guerra de sexos, rmonos dos perigos. Blanca, meu pai, irmn
Petrucho, Catalina, Hortensio e seora viuva, festexade, e lembrade que non s
nos sentamos a comer senn a compartir a charla
PETRUCHO - Sentarse a comer, a comer!
BAUTISTA - Con toda a amabilidade que vos poidamos ofrecer, fillo
PETRUCHO - Aqu s se ofrecen cousas amables
HORTENSIO - Que sexa eso verdade polos sculos dos sculos
PETRUCHO - Parece que tedes medo do voso casamento
Viuva - Quen tn cu ten medo, e se queredes ter medo de min...
PETRUCHO - el quen ten medo
Viuva: O que se marea, pensa que todo o mundo da voltas arredor
PETRUCHO - Vides de volta vs entn
CAROLINA - Como a cousa?
Viuva: Inconcebible
PETRUCHO - Por suposto, para concebir... esperanzas, non
HORTENSIO - Di que ela como o concibe
PETRUCHO - Grazas polo arranxo
CAROLINA - Que era iso do mundo que da voltas, e que o meu marido estaba mareado?
Viuva: Que voso home pensa que o meu sofre como mnimo o mesmo mal ca el
CAROLINA - Un mnimo sempre
Viuva: Eso mesmo, salvada a ta parte
CAROLINA - Pois se cadra parto eu algo
PETRUCHO - Vea, pelexa con ella! 100 moedas!
HORTENSIO - Dalle entn. Con gaa!
BAUTISTA - Que che parece , Gremio
Gremio: Fanse boa fronte
BLANCA - Mis ben frontn
VINCENCIO/A: Espertaches?
BLANCA - Si, pero con pesadelo, e volvo durmir
PETRUCHO - Non por Deus, non aguantades nada
BLANCA - As parrulas cambiamos de ponla, que sempre tedes o arco tensado para tirar
pullas (vanse as mulleres)
PETRUCHO - Mira esta, Tranio. Menos mal que hai quen tira a dar e falla.
TRANIO - Esa non era para min. Eu era can do meu amo cando estaba con ela

PETRUCHO - Mal simil, mal cazador

TRANIO - E a vosa caza, que seor? A vosa cerva non tan servil ou?
BAUTISTA - Ai lle deches!
VINCENCIO/A/A: Grazas, Tranio polo golpe
HORTENSIO - Non che fixo pupa esa?
PETRUCHO - Aposto que de rebote vos fai mis mal a vs
BAUTISTA - Agora en serio: Levas o animal de caza maior
PETRUCHO - Pois se falades de Carolina, digo o contrario. E para prbalo, que cadaquen
mande chamar sa muller, e aquel que tea a muller mis servicial, gaar o que
apostemos
HORTENSIO - Canto se aposta?
LUCENCIO - Eu poo 20
PETRUCHO - 20 apstase por un cabalo
LUCENCIO - 100 entn, considerando o que vale o enredo
HORTENSIO - Por min ben
PETRUCHO - Perfecto, feito
HORTENSIO - Quen empeza?
LUCENCIO - Eu mesmo: Biondelo, dille seora Blanca que vea aqu agora mesmo
BIONDELO - Vou!
BAUTISTA - Fillo, eu vou a medias contigo na aposta pola mia Branquia
LUCENCIO - Non vou s partixas. Todo meu, gae ou perda... Que foi enton?
BIONDELO - Seor, recado de que est ocupada e non pode achegarse mis do que est
PETRUCHO - Mis do que est? Esa foi boa
Gremio: Se cadra mis amable que o vos vai vir a vs
PETRUCHO - Eu agardoa con debezo
HORTENSIO - Biondelo, volve al onde mia seora e rgalle que vea de contado
PETRUCHO - Rogrlle! As si que non vn
HORTENSIO - Tmome que fagades o que fagades, a vosa nin rogando sen sen rogar
BIONDELO - que di que tn unha boa leria entre mas, e que non vn, que vaiades vs al
PETRUCHO - Peor peor. Non quere vir. O que hai que aturar! Grumio, ve onde a mia
seora e dille que a mando vir
HORTENSIO - Xa sabemos a resposta
BAUTISTA - Cal ser?
HORTENSIO - Que non querer
PETRUCHO - Pois acabou a aposta, e pagamos
BLANCA - Por Cristo, a vn a Carolina
CAROLINA - Que o que quere o meu marido, que me manda a buscar?
PETRUCHO - Onde est a ta irm e a muller de Hortensio?

CAROLINA - Sentadas ao lume da cocia, parolando

PETRUCHO - Traeas ac, e se se negan a vir canda os seus maridos, fainas vir a paus
LUCENCIO - Eso sera unha miragre, se que as hai
HORTENSIO - Non ser se traer algo b de volta
PETRUCHO - Traer calma, dozura, amor e felicidade. Obediencia e xusta supremaca.
BAUTISTA - Pos nesta aposta eu engado que como me cambiaches filla, heiche dar o
dobre de dote coma se fose outra.
PETRUCHO - Mellor anda, e mis obediente sera, Mirade como trae s sas
comadres, coa sa elocuencia feminina. Catalina, ese gorro fora da cabeza, e
lixo dunha patada
Viuva: Marido, agardo non lle collerades estes costumes de andar con el
BLANCA - Que estpida obediencia esa
LUCENCIO - Ogall foses igual de estpida. A ta falsa obediencia costoume 100 moedas.
BLANCA - O estpido eres ti, apostando pola mia obediencia cega s cegas
PETRUCHO - Catalina, dilles que obediencia che mando dicir eu.
Viuva: Vainos dar leccins a ns? Que leria esta?
PETRUCHO - Dille como quero que empeces
Viuva: Non o far...
PETRUCHO - Vaia se o far como eu digo. o meu guin
CAROLINA - Vaivos dar boa vergonza, mulleres. Quitade esa cara de ferreiro
da face, e non lancedes ferro contra o voso seor, voso rei e gobernante.
Manchades a vosa beleza con esas enrugas, impropias dos capullos virxes e suaves
que sodes. Se estades anoxadas sodes entn coma o trebn, e ningun quere
chuvias nestes tempos. Voso home o voso seor, vosa vida, vosa garda, soberano
da vosa cabeza e dos vosos ps. quen coida de vs, e para mantervos traballa
nos mis duros traballos da terra, do mar e do aire, ao fro, ao trono e saraiba,
mentras o voso suave corpo descansa quente na casa, segura e a salvo. Non vos
piden outro imposto a pagar mis ca obediencia, amor fiel, e un sorriso ao chegar.
Ese o pouco pago por tan grande dbeda. Igual ca calquera suxeito a un contrato,
coma un criado a un prncipe. E cando sodes teimudas, anoxosas, impacientes, e
non obedecedes... non sodes tan rebeldes mulleres, desordeadas, traidoras
imperdoables, que ensuxades a vosa condicin?
Dame vergonza das mulleres que son tontas como para facer a guerra cando
deberan de caer de xeonllos pedindo a paz. E que busquen o mando, o poder, a
soberana! Cando s estn feitas para servir e para amar...
Para que son os nosos corpos suaves, delicados, frxiles e incapaces de
enfrontarnos dura vida? Eso tense que corresponder co que pensamos.
Sambesugas teimudas e intiles! O meu esptitu e corazn foi tan grande coma o

voso, a mia razn se cadra maior, cando rebotaba coada cousa, cada vez: Mala
cara con mala cara, malas palabras con malas palabras... Pero agora vexo que as
nosas lanzas axitadas foron xuncos frxiles e quebradizos. A nosa presunta forza
converteuse en debilidade, parecendo ser mis do que en verdade podemos ser. Asi
que menos fume de lea verde, porque de nada serve! Podevos aos ps dos
vosos homes, coma sempre, e eu as ofrezo a mia man, en sinal.
PETRUCHO - Que xenio tn, vn a darme un beixo, boneca
LUCENCIO - Segue as, machote, porque sempre levas as de gaar, non cambies
HORTENSIO: Da gusto oir que os nenos e as nenas son obedientes.
LUCENCIO - Pero era duro orir o rumor contra as mulleres reacias
PETRUCHO - Carolina, ti e mis eu imos hoxe dobrar a cama, que estos lvannos
ventaxa. Eu gaei a mia aposta, e a quen deus lla deu, san pedro lla bendiga (vai)
HORTENSIO - Segue domesticando donicela, que en salvaxe era antes
LUCENCIO - Co voso permiso. Pode ser un milagro ou unha ilusin, que se deixe
domesticar as

no CIRCULO EXTERNO
(Fly xa coa sa roupa)
Taberneira: Agora que a escura morte xa cubre o ceo, tome que marchar correndo. E
esto? Mira o Fly, durmindo a mona coma sempre. Levar unha fame.. E ainda lle
toma outra...
Fly: Onde foi a xente, onde foron os monicreques, que pasou cos moinantes, monifates,
a comedia? Eu era o productor
Taberneira: Productor de vomitona
Fly: E ti? Eres... Mi m.. Esta noite tiven o soo mis raro da mia vida...
Taberneira: Pois vaite casa que a ta nai vaite berrar coma unha besta
Fly: Berrar? Besta? SE cadra xa sei como vai a cousa, e a mia nai s o fai por comedia.
Soei que eramos monifates todos. Non sei agora se domar s damas ou xogar s
damas
Taberneira: Esta noite quero que me contes ti cousas desas comedias que soas
Fly: E vasme rifar se non son comedias?
Taberneira: Con tal de que non sexa unha traxedia grega...
TOD+S CANTAN en coro salmdico:
Home ou muller, home ou muller
home ou muler que son?
Fantasmas dunha mesma tradicin
Fantasmas dunhas mesma tradicin

REPARTO E PERSONAXES
Homes
Fernando
Jose
Luis
Iago
Oscar
Mulleres
Bea
Laura
Cris
Rebeca
Blanca
Veronica
PERSOAXES
As das irms: Blanca
e Carolina
Os pretendentes fallidos: Hortensio
e Gremio
O prentendente exitoso: Lucencio
Os criados e amigos de Lucencio: Tranio
e Biondelo
O pai/nai de Lucencio que vai vir: Vincencio/a
O prentendente da maior: Petrucho
Criados e amigos de Petrucho: Grumio,
e Curtis
Outros:
O xastre de Carolina nunha escea:
O Pai falso Pedante, en das esceas, para un enredo de suplantacin:
Unha viuva na ltima escea:

Lias/ Esc

Act.

frases
As das irms:
Blanca

30

E Carolina

80

Boia e ghuapa

Laura, Bea, Rebe

A maior, con caracter

Bea , Laura

Paternal ou maternal

Rebe, Oscar
Jose

5
8

O pai/nai delas
Bautista 70

Os pretendentes
fallidos: Hortensio

Algo estirado, disque maior.

Acompaa varias esceas.

Pdese manter en 1 escea, e logo fundir ...

con Hort ou Lucenc

O prentendente
exitoso: Lucencio 54

Namorado b, Faise pasar por profesor, Fer,

canta.

Os criados amigos
de Lucencio: Tranio 93

Criado amigo pillo e sensato

Faise pasar por Lucencio

Luis,

Pallaso por libre

En escea con Lucencio, Tranio, Baut,
Carol

Laura, Blanca

Seor , Coincide con Petrucho, Hort,

Carol

Oscar,

2
8

Machote

Iago,

e Gremio

e Biondelo

70
60

40

O pai real de Lucen

Vincencio/a
O prentendente da 150
maior: Petrucho
Criados e amigs de
Petrucho:Grumio,

Zoupn/a pillo
60

Cris,
Rapaz /a
En escea con Grumio, Carol, Petrucho

Blanca, Oscar

FLY, e asistentes

Flipado. Empeza, e corea remates de

esceas

Tod+s

ProductorTaberneira

Son dous distintos,

Luis, Cris

Replican

Tod+s

Aparecen, e logo son +s que actan

Tod+s

E Curtis

22

Titiriteir+s e
Comediantes
O xastre de
Carolina

12

Profesional
Con Carol, Petrucho, Grumio

Vero, Oscar, Blanca

O Pai falso
Pedante,

20

S un enredo de suplantacin:

Blanca, Oscar

Unha viuva na
ltima escea

Coincide: Biondelo, Tranio,pai de Lu

1
Pdese asumir por persoaxe de Bianca,
V-2 pero algo axuda.

Blanca,