Sunteți pe pagina 1din 3

A CONTINGNCIA NA KHUTBAH DE QUS IBN-SA'IDA

Helmi M. I. Nasr
Prof. Titular DLO-FFLCHUSP

A percepo da contingncia do mundo - da que, curiosamente, o atesmo ocidental insiste


em no tirar sua conseqncia imediata: a existncia de Deus - est muito arraigada na tr
adio rabe.
O Alcoro, a cada passo, fala da multiplicidade de sinais de Deus, invisveis soment
e para quem no os quer ver. E, mesmo na tradio literria pr-islmica, encontramos esta
esma constatao: a eloqente omnipresena dos sinais de Deus, audveis tanto na grandeza,
como na contingncia do mundo.
disso que nos fala o grande orador e poeta do sculo VI, Qus Ibn-Sa'ida, em sua Kh
utbah ( [1] ), uma das mais preciosas peas de toda a literatura rabe. A pea, misto
de discurso e poesia ( [2] ), obteve o primeiro prmio na feira de 'Ukaz, um dos m
ais importantes concursos literrios pblicos da poca.
O autor dirige-se aos membros de sua tribo, Iyad, convidando-os a ler a mensagem
escrita nos cus, na terra e na contingncia humana. Apresentamos tambm a transliter
ao do original rabe pois, se a fontica da lngua rabe sempre incisiva ( [3] ), no se
nte texto tal fato particularmente notrio:
Khutbah
Qus Ibn-Sa'ida
Aiuha al nas! Isma'u ua 'u!
Innahu man 'asha mat
Ua man mata fat
Ua kullu ma hua atin at
Lailun daj
Ua naharun saj
Ua sama`un dhatu abraj
Ua nujumun tazhar
Ua biharun tazkhar
Ua jibalun mursah
Ua ardun mudhah
Ua anharun mujrah
Inna fi al sama`i lakhabara
Ua inna fi al rdi la'bara
Ma balu al nassi yadhabuna ua la yarji'un?
Aradu fa aqamu? Am turiku fa anamu?
Ia ma'shara Iyad! aina al aba`u ua al ajdad?
Ua aina al fara'inatu al shidad?
A lam yakunu akthara minkum mala?
Ua atuala ajala?
Tahanahum al dahr bikalkalih!
Ua mazzaqahum bitataulih
Fi Al dhahibina alaualina min al quruni lana basa`ir
Lamma ra`aitu mau aridan lilmauti laissa laha masadir
Ua ra`aitu qaumi nahuaha yassa'a alasagiru ua alakabir
La iarj'u al madi ilaiya ua la min al baqina gabir
Aiqntu anni la mahalata haythu sara al qaumu sa`ir

O DISCURSO
Qus Ibn-Sa'ida
(Trad. de Helmi M. I. Nasr)
gente! Ouvi e meditai!
certo que quem vive, morre
E quem morre, finda
E o que tiver que ser, ser.
(Contemplai...) A noite escura
O dia sereno
O cu, com suas constelaes!
E estrelas, que brilham
E mares, que se agitam
Montanhas assentadas
A terra, que se estende
Rios que correm
No vedes que no cu h notcias
E na terra, sinais?
Por que ser que os que se foram ( [4] ) no voltam?
Ser que esto satisfeitos e, por isso, l ficaram?
Ou ento, porque ningum cuidou de despert-los, permanecem adormecidos?
tribo Iyad: onde esto nossos pais, onde os avs?
Onde o poder dos faras? ( [5] )
Acaso sois mais ricos do que eles?
Ou vossa vida, mais longa do que a deles?
(E, no entanto) Foram esmagados pelo peso dos anos
Rasgados ao meio pelo fluir do tempo.
Neste ir-se das antigas geraes, h para ns luz interior
Quando vi ondas de morte chegando, sem que saibamos de onde procedem
E vi meu povo ser por elas tragado, tanto os pequenos como os grandes!
E vi que no volta o passado, nem retorna quem se foi
Ento me convenci de que tambm eu irei para onde meu povo est...

( [1] ) Khutbah, discurso, um dos gneros literrios, presentes j na literatura pr-isl


ica. A anlise desta pea do ponto de vista potico foi feita pelos professores Aida H
anania e Jean Lauand em Oriente e Ocidente: Lngua e Mentalidade, So Paulo, Centro
de Estudos rabes FFLCH-USP / Apel, 1993, p. 11 e ss.
( [2] ) A parte propriamente potica comea em Fy adh-dhahibyna...
( [3] ) Desenvolvo este tema em entrevista para a Revista de Estudos rabes, No. I
I, jul-dez 1993, pp. 17 e ss.
( [4] ) Morreram.
( [5] ) Sculos depois, os faras ainda eram o smbolo do maior poder humano.

S-ar putea să vă placă și