Documente Academic
Documente Profesional
Documente Cultură
VETERINARIA II
1
2
Partes de una eimeria spp
Observación al microscopio
3
Genero sarcocystis
Especie Sinonimia Hospedador definitivo Hospedador
intermediario
4
Observación al microscopio
5
MACROQUISTES Y MICROQUISTES TISULARES
6
Trofozoito y bradizoito
7
Partes del taquizoito y quiste
Entamoeba spp
Tipos
8
Entamoeba histolytica
9
Partes de la entamoeba histolytica
10
Entamoeba coli
Partes
11
Giardia spp
Giardia en perros Giardia en gatos
Partes
12
Quiste de giardia
Balantidium coli
Partes
13
Babesia spp
14
Cryptosporidium spp
15
Neospora spp
16
Neospora caninum (A – F) taquizoitos y quistes tisulares en secciones histológicas de tejidos
de perros infectados de forma natural en comparación con quistes tisulares de Toxoplasma
gondii (G). El grosor de la pared del quiste del tejido se indica mediante puntas de flecha. La
barra se aplica a todas las partes. (A) Quiste tisular del cerebelo de un perro de Bjerkås et
al. (1984). ÉL. (B) Un gran grupo de taquizoitos (flechas) en el músculo esquelético del mismo
perro que en la Fig. 1A. ÉL. Note la ausencia de una pared quística. (C) Quiste tisular del
cerebro del perro No. 6 de Dubey et al. (1988a). Tinción de azul de toluidina. (D) Un grupo de
taquizoitos (flecha) en el cerebro del perro No. 7 de Dubey et al. (1988a). Note la ausencia de
una pared quística. Tinción de Giemsa. (E) Taquizoitos (flechas) del hígado del perro No. 6 de
Dubey et al. (1988a) teñidas con anticuerpos policlonales contra N. caninum. (F) Quiste tisular
en el cerebro de un perro de Dubey et al. (1988b). La cepa NC-1 de N. caninum se aisló de este
perro. ÉL. (G) Quiste tisular en el cerebro de un ratón infectado experimentalmente, contador
de reacción de Schiff (PAS) periódico de 3 meses pi teñido con hematoxilina. Los bradizoitos
PAS-positivos están encerrados en una delgada pared de quiste PAS-negativa.
17
Partes
Trichomona spp
Trichomoniasis bovina
Partes
Trichomona tenax
18
Tripanosoma spp
Partes
19
20
BIBLIOGRAFIA
1. Senaud, J (1967). «Contribution a l'etude des sarcosporidies et des toxoplasmes
Toxoplasma». Protistologica (en francés) 3: 169-232.
2. Heydorn, AO; Rommel, M (1972). «Beitrage zum Lebenszyklus der Sarkosporidien. II. Hund
und Katze als Ubertrager der Sarkosporidien des Rindes». Berl. Muench. Tieraerztl.
Wochenschr(en alemán) (85): 121-123.
3. Rommel, M; Heydorn, AO (1972). «Beitrage zum Lebenszyklus der Sarkosporidien. III.
Isospora hominis (Railiet und Lucet, 1891) Wenyon, 1923, eine Dauerform des
Sarkosporidien des Rindes und des Schweins». Berl. Muench. Tieraerztl. Wochenschr (en
alemán) (85): 143-145.
4. Restrepo, Angela (2002). Enfermedades infecciosas (6 edición). Corporación para
Investigaciones Biológicas. pp. 567-570. ISBN 9789589400609. Consultado el 15 de mayo
de 2013.
5. Reynoso-Robles R, Ponce-Macotela M, Rosas-López LE, Ramos-Morales A, Martínez-
Gordillo MN, González-Maciel A. The invasive potential of Giardia intestinalis in an in vivo
model. Sci Rep. 2015 Oct 16;5:15168. doi: 10.1038/srep15168.
6. Gerbaba TK, Gupta P, Rioux K, Hansen D, Buret AG. Giardia duodenalis-induced
alterations of commensal bacteria kill Caenorhabditis elegans: a new model to study microbial-
microbial interactions in the gut. Am J Physiol Gastrointest Liver Physiol, 2015;308:G550–
G561.
7. Amstutz, H. E.; Anderson, D. P.; Armour, J.; Jeffcatt, L. B.; Loew, F. M. y Wolf A. M.
(2000). El Manual Merck de Veterinaria. Merck & Co., Inc. Ediciones Centrum S.A.
(España), 5ta Edic. en español: 2558 pags
8. Magnasco, E.J. y Odeon, A.C. (1982). Primera observación de criptosporidiosis en terneros
enfermos de diarrea neonatal en la República Argentina. Gac. Vet., T. XLIV: 670-673.
9. Tzipori, S. (1983). Cryptosporidiosis in animals and humans. Microbiol. Rev., 47: 84-95.
21