Sunteți pe pagina 1din 8

re v is ta p a rro q u ia l m e n s u a l d e S a n C ris to v o d a s v iñ a s

M aXaneiro
rz o 2 02010
09 nº 24 - nAno
º2 III
- Ano I
“A mellor maneira de predicir o futuro é crealo” ( Peter Drucker).

TIEMPOS QUE VAN Y VIENEN


La rueda del tiempo no se para y nos condena a seguir hacia
delante en medio de un panorama preocupante, angustioso o
dramático según cómo estemos viviendo esta época de crisis
económica y social. Precisamente esta segunda forma de analizar la
realidad que nos toca vivir, la vertiente social, interesa menos a los
analistas, estudiosos y demás profesionales que diseccionan lo
acontecido y lo que está por venir. Probablemente es más fácil
centrarse en las causas y las recetas para salir de esta situación,
convencidos como están de que todo período depresivo viene seguido
de uno de crecimiento en el que a todos nos irá mejor. Es posible, pero también es cierto que las heridas
que está sufriendo la sociedad, las mujeres y hombres que transitan por el erial económico sin trabajo o
con el riesgo de perderlo, no se van a curar sólo con unas décimas más de aumento del PIB.
Es evidente que lo mejor que le puede pasar a un parado es que
SUMARIO
encuentre trabajo. Pero ese trabajador va a salir de la crisis con menos
derechos sociales de los que tenía hace tres años. Y ello como consecuencia O Nadal na Parroquia
de una catástrofe financiera y económica que no fue responsabilidad suya. (Páxina 2)
Por lo de pronto, previsiblemente se jubilará más tarde, tendrá que cotizar
más para tener derecho a una pensión y deberá trabajar más horas por menos Anti-resaca do Nadal
salario. Esas son algunas de las consecuencias de una forma de dirigir la Bendición para un aninovo
economía y los asuntos públicos que nos ha llevado a la postración actual. (Páxina 3)
En el inmediato mañana de este 2011 que ya está con nosotros pocos
cambios nos esperan en nuestra vida colectiva. Hace un año nos decían que Á calor da Palabra
2010 iba a ser duro, pero que luego empezaríamos a ver la luz al final del (Páxina 4)
túnel; ahora ya nos advierten de que nos preparemos porque este año que ya
andamos va a ser tanto o más complicado que el anterior. Eses pequenos grupiños
¿Quién nos lo dice? Pues los mismos que no supieron ver lo que se (Páxina 5)
nos venía encima y los que no fueron capaces de tomar las medidas
pertinentes para que el golpe fuera menos duro. Los que desde la atalaya de O Noso Pai
su cómoda posición nos meten miedo y hasta nos acusan de ser los autores Temos almanaques
de la debacle porque pretendimos -¡Oh ingenuos!- vivir mejor que nuestros (Páxina 6)
padres y dejarles el patio a nuestros hijos mejor de lo que nosotros lo
recibimos. Que apodrezan no
cárcere
Ahora ya sabemos que en 2011 seguiremos con casi un 20% de (Páxina 7)
parados, con las pensiones congeladas, con los salarios de los trabajadores
más bajos, con la presión de los mercados acogotando a todo un país….. Es Axenda
lo que tenemos ante nuestros ojos, una realidad que demanda de los (Páxina 8)
cristianos solidaridad y optimismo para trasladarlo hacia las víctimas de la
“explosión” del capitalismo financiero, los cadáveres en el camino de una
sociedad que se creyó el cuento del crecimiento permanente, que entronizó el
dinero como instrumento para alcanzar la felicidad, que decidió encerrar a Dios en las iglesias porque su
mensaje rechina en el mundo rosa que nos construyeron para que nos lo creyéremos.
Casi todo ha saltado por los aires. Hoy somos, todos, más pobres que
hace un año, si cabe sólo por el hecho de que casi una cuarta parte de las
personas que pueden trabajar en España están sin empleo. Pero hay que
seguir hacia delante, buscando lo positivo en lo negativo, con la esperanza de
que esta dura época por la que transitamos sirva para discernir lo que es
fundamental de lo accesorio, lo trascendente de lo pasajero. Con la mirada
llena de optimismo sólo nos cabe esperar un ¡Feliz 2011!
José Videla
A FUME DE CAROZO
NA PARROQUIA CELEBRAMOS O NADAL

Na nosa parroquia o Nadal tivo tamén o seu protagonismo. Nenas e nenas da catequese,
axudados en moitos casos polos seus familiares, elaboraron fermosas figuriñas con botes de iogur
bebibles e pelotas de ping pong. Ao final, con todas elas, o domingo 19 de decembro, montamos o
noso nacemento na capela do Centro Parroquial e quedou máis que ben!.. Velaí van unhas fotos
para que vos fagades unha idea.

Ao rematar a Eucaristía, celebramos unha pequena festa con nenos e familiares. Pasámolo
moi ben e recibimos a visita duns emisarios dos Reis Magos, que escoitaron o que a rapazada tiña
que contarlles, repartíronlles regaliños e ata fixeron fotos con eles e elas.

Grazas a todos e todas os que colaborastes e participastes nesta celebración, nesta festa!
A LAREIRA

ANTI – RESACA DE NADAL

Ola amigos e amigas: Eu non son moi


nadaleiro, mañá por algún empurre romántico
pasarei a noiteboa no ermo de Armenteira no
silencio e na escoita, lonxe de papadelas e barullos.

Teño un vello e sabio amigo que di que hai


que saber ler nas nubes, e ultimamente veño
dándolle voltas ao tema desa estupidez navideña
que tanto criticamos algúns e da que tanto dicimos
que nos desmarcamos.

Por qué de súpeto todo o mundo parece bo e doce, por qué tantos desexos de paz e amor?
por qué tanto “empalago”?... Pois haberá que ler nas nubes e descubrir que quizais detrás de todas
estas parvadas o que aflora é a gran frustración dunha sociedade á que lle roubaron os soños e
véndenllos envoltos en papel de cores. Durante uns días poden soñar, e saberse queridos. E non
seremos quen de descubrir detrás disto algo positivo?: o gran anceio da esperanza!!! De saber unha
vida e un mundo distinto!!!, os publicistas ben que caeron na conta do asunto e tapan o burato
vendendo parvadas. Quizais que o discurso agresivo anti-nadal non sexa o máis oportuno. Como
abrir fiestras de esperanza que non se pechen no resto do ano? Como explotar todo ese potencial
esperanzador que está no fondo do ser humano? Velaí o noso reto que debe comezar en nós, desde
unha renovación espiritual. Vaia. Saberemos ler nas nubes?
Anónimo.

BENDICIÓN PARA EL NUEVO AÑO

Que tu mirada gane en hondura y detalle para que puedas ver más claramente
tu propio viaje con toda la humanidad como un viaje de paz, unidad y esperanza.

Que no tengas miedo a las preguntas que oprimen tu corazón y tu mente;


que las acojas serenamente y aprendas a vivir con ellas
hasta el día en que todo quede al descubierto.

Que des la bienvenida con una sonrisa


a todos los que estrechan tu mano:
las manos extendidas forman redes de solidaridad
que alegran y enriquecen con su presencia protectora.

Que el manantial de la ternura y la compasión


mane sin parar dentro de ti, noche y día,
hasta que puedas probar los gozos y las lágrimas
de quienes caminan junto a ti, tus hermanos.

Que tu espíritu esté abierto y alerta para descubrir el querer de Dios en todo momento;
y que tu oración sea encuentro de vida, de sabiduría y de entendimiento
de los caminos de Dios para ti.

Y que la bendición del Dios que sale a tu encuentro, que es tu roca, tu refugio, tu fuerza,
tu consuelo y tu apoyo en todo momento, lo invoques o no,
descienda sobre ti y te guarde de todo mal.

Á CALOR PALABRA
Epifanía del Señor (Mt. 2,1-12) Santo. Y yo lo he visto, y he dado testimonio
(…) Entonces, unos magos de de que éste es el Hijo de Dios.
Oriente se presentaron en Jerusalén
preguntando: ¿Dónde está el Rey de los Domingo 23 (Mt. 4,12-23)
judíos que ha nacido? Porque hemos visto (…). El pueblo que habitaba en
salir su estrella y venimos a adorarlo. Al tinieblas vio una luz grande; a los que
enterarse el rey Herodes, se sobresaltó… habitaban en tierra y sombras de muerte, una
(…) Y tú, Belén, tierra de Judea, no luz les brilló. Entonces comenzó Jesús a
eres ni mucho menos la última de las predicar diciendo: Convertíos, porque está
ciudades de Judea, pues de ti saldrá un jefe cerca el reino de los cielos. Pasando junto al
que será el pastor de mi pueblo Israel. (…). lago de Galilea, vio a dos hermanos, a Simón,
Ellos, después de oír al rey, se al que llaman Pedro, y a Andrés, su hermano,
pusieron en camino, y de pronto la estrella que estaban echando el copo en el lago, pues
que habían visto salir comenzó a guiarlos eran pescadores. Les dijo: Venid y seguidme,
hasta que vino a pararse encima de donde y os haré pescadores de hombres.
estaba el niño. Al ver la estrella, se llenaron Inmediatamente dejaron las redes y lo
de inmensa alegría. Entraron en la casa, siguieron. Y, pasando adelante, vio a otros
vieron al niño con María, su madre, y dos hermanos, a Santiago, hijo de Zebedeo, y
cayendo de rodillas lo adoraron; después, a Juan, que estaban en la barca repasando las
abriendo sus cofres, le ofrecieron regalos: redes con Zebedeo, su padre. Jesús los llamó
oro, incienso y mirra. Y habiendo recibido en también. Inmediatamente dejaron la barca y a
sueños un oráculo, para que no volvieran a su padre y lo siguieron. Recorría toda
Herodes, se marcharon a su tierra por otro Galilea, enseñando en las sinagogas y
camino. proclamando el Evangelio del reino, curando
las enfermedades y dolencias del pueblo.
Bautismo del Señor /
Domingo 9 (Mt. 3,13-17) Domingo 30 (Mt. 5,1-12a)
En aquel tiempo, fue Jesús de Galilea (…). Dichosos los pobres en el
al Jordán y se presentó a Juan para que lo espíritu, porque de ellos es el reino de los
bautizara. Pero Juan intentaba cielos. Dichosos los que
disuadirlo diciéndole: Soy yo el lloran, porque ellos serán
que necesito que tú me bautices, consolados. Dichosos los
¿y tú acudes a mí? Jesús le sufridos, porque ellos
contestó: Déjalo ahora. Está bien heredarán la tierra. Dichosos
que cumplamos así lo que Dios los que tienen hambre y sed de
quiere. Entonces Juan se lo la justicia, porque ellos
permitió. Apenas se bautizó quedarán saciados. Dichosos
Jesús, salió del agua; se abrió el los misericordiosos, porque
cielo y vio que el Espíritu de Dios ellos alcanzarán misericordia.
bajaba como una paloma y se Dichosos los limpios de
posaba sobre él. Y vino una voz del cielo que corazón, porque ellos verán a Dios. Dichosos
decía: Este es mi hijo, el amado, mi los que trabajan por la paz, porque ellos se
predilecto. llamarán los Hijos de Dios. Dichosos los
perseguidos por causa de la justicia, porque
Domingo 16 (Jn. 1,29-34) de ellos es el reino de los cielos. Dichosos
(…) Éste es el Cordero de Dios, que vosotros cuando os insulten y os persigan y
quita el pecado del mundo. (…). Y Juan dio os calumnien de cualquier modo por mi
testimonio diciendo: He contemplado al causa. Estad alegres y contentos, porque
Espíritu que bajaba del cielo como una vuestra recompensa será grande en el cielo."
paloma, y se posó sobre él. Aquél sobre
quien veas bajar el Espíritu y posarse sobre
él, ése es el que ha de bautizar con Espíritu
MUXICAS

A ESOS PEQUEÑOS GRUPITOS


Si tuviera que votar para dar un “premio” a los ciudadanos que mejor me han transmitido
durante el año que termina los valores humanos, se
lo daría a una ONG. Se lo daría a esa ONG
formada por pequeños grupitos de gentes
silenciosas que día a día están más cerca del
necesitado. Esos grupitos que conocen su barrio y
a los de su barrio. Esos grupitos que visitan,
atienden y escuchan a todos los que acuden en
solicitud de una ayuda económica, cultural,
consejera y/o de aliento. Esos grupitos de gentes
que no dudan en pedir para otros sin ruborizarse,
sino todo lo contrario; se les ve alegres y
satisfechos; como si su actitud llenara su vida. Esos
grupitos son gentes reservadas de tal forma que los
que acuden a ellos, lo hacen con confianza y con la
seguridad de que, sean más o menos ayudados, no
recibirán un “no podemos hacer nada” y su “necesidad” quedará en la más profunda
confidencialidad.
Esos grupitos siempre tienen tiempo para algo más. ¿Cómo lo hacen si hoy todos decimos
que no tenemos tiempo para nada? Es posible que sea cierto aquello de: no tenemos tiempo para
nada importante.
Podría decir muchas otras cosas de esos grupitos, como por ejemplo: que son la ONG que
atienden de manera más directa, rápida y eficaz de cuantas existen y lo hacen con la mínima
estructura y máxima eficacia. Tal vez por eso lo hacen tan bien.
Pero esos grupitos están bastante olvidados de la sociedad y de los medios de
comunicación. Sí, de la sociedad también. La sociedad sabemos lo que hay a nuestro alrededor pero
miramos un poquito hacia otro lado. La técnica tal vez sea: mejor no saber nada, así no tendré
remordimientos. Los medios de comunicación están mediatizados por la noticia impactante y de
moda, no están interesados en informar de estas actividades tan “insignificantes” que cubren,
incluso, parte de las obligaciones de los servicios sociales, para los que, por cierto, se hacen
campañas a favor de que destinemos nuestros impuestos para estos fines y de los cuales nunca
sabemos -queremos- como se han distribuido, pero eso no es tampoco de interés para los medios.
Lo que sí es de interés para algunos medios es el ataque constante a todo lo que “huela” a
catolicismo, y no quiero decir que no haya que informar de lo que está mal hecho, sólo pido que no
se ataque por tener una creencia o una forma de vida que no hace daño a nadie.
Esos grupitos de gentes sensibles, forman las CÁRITAS parroquiales y para ellos y en
especial para los de esta parroquia, mi más sincero agradecimiento por enseñarme a ser mejor
cristiano.
Que recibáis vuestro Premio.
J. Peón
BRASAS
…SANTIFICADO SEA TU NOMBRE… (Continuación)
“ Santificado sea tu nombre”, primera petición del Padre Nuestro, parece tener su paralelo
en el kaddisb judío. Es, sin embargo, un paralelo renovado. En el kaddisb se dice en efecto:” Que
sea bendecido, alabado, glorificado, enaltecido, exaltado, loado, cantado y engrandecido el nombre
del Santo –bendito sea él – por encima y sobre toda bendición, cántico, alabanza consolación, que
se pronuncie en este mundo. La santificación que Jesús pide cuando habla en forma pasiva es algo
que no hace el hombre sino que el mismo Dios realiza
Tenemos un texto orientador para conocer qué es este santificar Dios su nombre, su ser. Ez.
36,23 ss., es un texto en el que se habla del nombre de Dios desacreditado porque su pueblo está
en el desierto, su templo en ruinas, su país vacío. Su nombre es blasfemado por las culpas de su
propio pueblo que se buscó el cautiverio. Pero ahora Dios va a acabar con todo esto:” Yo
santificaré mi nombre grande, profanado entre las
gentes a causa de vosotros… y sabrán que Yo soy
Yahvé…, cuando me santifique en vosotros a sus ojos:
porque yo os tomaré de entre las gentes y os reuniré
de todas las tierras y conduciré a vuestra tierra. Y os
aspergeré con aguas puras y os purificaré de todas
vuestras impurezas e idolatrías. Os daré un corazón
nuevo y pondré en vosotros un Espíritu nuevo; os
arrancaré el corazón de piedra y os daré un corazón
de carne. Pondré dentro de vosotros mi Espíritu y os
haré ir por mis mandamientos y observar mis
preceptos…y seréis mi pueblo y yo seré vuestro Dios”
( vv,23-28)
Todo este proyecto anunciado por el pro,
desarrollado y comprendido con la mentalidad de Jesús es lo que se está pidiendo cuando le
rogamos que santifique su nombre. No se trata de nuestras alabanzas, nuestras loas o las de todo el
mundo. Estas vendrán como consecuencia
El creyente que ora con esta petición se une a Jesús que busca la realización de este
proyecto tan completo, pero en su desarrollo de etapa final, escatológica, como el propio Jesús
anunciaba que estaba irrumpiendo. Jn 12, 28ª nos ha puesto esta petición activa:”Padre, glorifica tu
nombre”. Su gloria es salvar, mostrar su gloria es mostrarse al mundo con su espíritu. No vale
rezar esta petición remisamente. No se pueden recitar estas palabras de forma mecánica. Es
un contrasentido tener en la boca el ABBA que nos dejó Jesús y no anhelar en esta primera
petición todo esto. Eso es tenerle en los labios, pero lejos del corazón
Fr. Leandro Córdoba

¡TENEMOS CALENDARIOS!
Esta Navidad nuestra Parroquia recibió un regalo inesperado: la
imprenta VELFER, la que cada mes imprime esta revista, nos obsequió
con calendarios “personalizados”.
En ellos aparece el nombre de nuestra parroquia y la foto de
nuestro patrón, el que, después de la restauración del año pasado, luce en
el centro del retablo de nuestra iglesia parroquial.
Tenemos almanaques grandes (nos gustaría que en cada hogar
hubiese uno, pero no sabemos si llegarán) y otros pequeños, de esos de
llevar en la cartera. Sea como sea, esperamos que todos y todas podáis
tener alguno, si así lo deseáis.
Desde aquí nuestro agradecimiento a VELFER, que con su
generosidad nos ayuda a empezar el nuevo año bajo la mirada de San
Cristovo. ¡Gracias!
LUME ABERTO
QUE APODREZAN NO CÁRCERE
Teño a sorte de coñecer un pouquiño o cárcere po dentro. Só un pouquiño. E cando
digo coñecer, estou a falar só das persoas. Principalmente da persoa concreta que está
sufrindo condena por algo. Esa persoa da que dicimos rotundamente:“Que apodreza no
cárcere”. A vida no cárcere é difícil. Moi difícil e por moitas cousas. Pola vida en si, polas
relacións humanas, polo sentido de culpabilidade, etc.
Énchesenos a boca falando de reeducación,
rehabilitación, reinserción, reconciliación,
resocialización, rehumanización, e un sen fin de re-
. Os Centros Penitenciarios, tal como están, non
son medio adecuado para conseguir eses
obxectivos. Abonda só co sobreateigamento no
hábitat para facer inviábel a meirande parte dos
programas. Logo están todos os outros problemas
de fondo. O sistema en si mesmo. Non son eu o
indicado para analizalo. É moi complexo.
E, porén, hai moitas realizacións aí dentro que valen a pena. É de xustiza recoñecer
o labor dos que poñen alma, vida e corazón por faceren o que poden e o mellor que poden.
Acendamos luces en troques de maldicir as tebras. Mais son parches.
Non serei eu quen non teña sensibilidade para todas as vítimas. As das sen razóns e
delitos que están a pasar na nosa sociedade. Con elas convivo a cotío, coas súas desfeitas
físicas e psíquicas. Sei das amarguras e das tristezas e sobre todos dos tremendos medos
que se meten na alma para sempre. E das perdas irreparábeis. Para todos eles a miña
solidariedade e, no que saiba e poida, o meu acompañamento sincero.
Mais volvamos ao tema: “Que noches tan tristes las de la prisión, suenan los
candados, late el corazón”, dicía aquela canción dos meus tempo mozos.
Cando entras no cárcere e non preguntas a ninguén por qué está alí, comezas
facendo un acto de sanación esencial de ti mesmo: Non etiquetar a ninguén. Só así
encontras, de entrada, á persoa con toda a súa dignidade. Con alguén que sabe que contigo
está empezando de novo. Que logo che vai abrir plenamente a súa vida da que non está
contento, nin fachendoso. Que está doído e recomido por dentro pola culpabilidade, que
tanto nos desestabiliza no esencial do propio ser e pola autoimaxe negativa. Se cadra,
mesmo atopa aí unha pequeniña oportunidade, por máis que sexa insignificante, para
recomezar un novo proceso de refacer el mesmo a súa propia vida.
O voluntario, fóra do trato persoal e personalizante, da relación de axuda e do
acompañamento, non lle pode ofrecer moito máis. Lembrades o papel da Sister Helen
Prejean no film “Pena de Muerte”? Pois iso mesmo. Mas iso, alí, é moito. Unha das
dificultades máis serias, que senten na propia carne, cómo recomenzar ao saír, ben sexa
con permisos temporais, co terceiro grao ou coa condena cumprida.
A reprobación, a sospeita, o rexeitamento están aí, no novo cárcere: Na sociedade.
Entras outra volta no círculo da miseria e segues na dinámica da auto destrución ou rompes
co teu pasado, comezando unha vida totalmente outra.
Que fácil é falar. U-las esas oportunidades?
A nosa sociedade, nós, ti, eu, estamos moi preparados para acusar, culpar,
incriminar, denunciar, reprobar, maldicir, proscribir, desprezar. E para estimar, querer,
valorar, apreciar, acoller, albergar, aloxar, hospedar, recibir, aceptar, amparar, guarecer,
reeducar, rehabilitar, reinsertar, resocializar, rehumanizar, perdoar, .....?
Empeza a haber experiencias de pisos tutelados e de reinsercións laborais. Dicíame
Darío: Saes de permiso. Danche 50 €. Só o taxi ata o primeiro pobo, custa 40. E neses catro
días, que fas? Perdido polas rúas, sospeitoso para todos. Tes que comer. Vas a un Super e
roubas unha barra de pan e un cartón de leite. Xa endexamais ergues cabeza! Ladrón de
por vida! Peor ca os da trama Gürtel. Eses teñen defensores.
Que razón tiña Sartre cando na obra de teatro, A porta pechada, termina dicindo:
"L'enfer, c'est les autres": O inferno son os outros.
Quero esperar que coas mans de todos faremos un camiño na noite e dime o
corazón que algún día venceremos. Xaquín Campo Freire.
AGENDA ENERO 2011

INTENCIONES MISAS

Semana del 3 al 9: Sábado 22:


Jueves 6: 18,30 h.: Intención particular.
13 h.: Por Francisco Fraga y Familia Domingo 23:
Ríos Pampín. 9,30 h.: Intención particular.
Sábado 8: 13 h.: Por Difuntos de Consuelo Galán.
18,30 h.: Por Antonio Rego, Antonio Semana del 24 de diciembre al 30 de enero::
Couto y Pilar Ousinde. Sábado 29:
Domingo 9: 18,30 h: Por Difuntos de la Parroquia.
9,30 h.: Por Difuntos de Josefa Juncal. Domingo 30:
13 h.: Por Daniel Manteiga Lodeiro y 9,30 h.: Por Dominga Landeira y esposo.
bisabuelos. 13 h.: Por Manuela Couceiro García.
Semana del 10 al 16: Semana del 31 de enero al 6 de febrero:
Sábado 15: Sábado 5:
18,30 h.: Intenciones de Pilar. 18,30 h.: Intenciones de la familia Loureiro
Domingo 16: Andrade.
9,30 h.: Por Ramiro Suárez García. Domingo 6:
13 h.: Por Enrique y José Juncal Bello. 9,30 h.: Por Manuel Noya Becerra y esposa.
Semana del 17 al 23: 13 h.: Por Manuel Vázquez Pan y Olga
Martes 18: Prego.
19,30 h.: Intención de Alicia Sexto
Vázquez.

Se incorporaron a la comunidad cristiana por el bautismo ¡Bienvenid@s!:


 Sara Bouza Martínez  Edurne Pena Lobelos MESA DE REDACCIÓN E
COORDINACIÓN
Miguel Loureiro Hernández
Yago Peón Alvilares
José Juan Videla Rodríguez
HORARIO ATENCIÓN: Miguel Carneiro Mosquera
Despacho Parroquial: martes y viernes, de 17,30 h. a 20 h. DIRECCIÓN
“Centro Parroquial”
Despacho Cáritas: todos los miércoles de 19 h a 20 h R/ Birloque, 52 B
15. 008 A Coruña
Tlf.: 981 132 700 / 630 023 519
REUNIONES PARROQUIALES 981 283 945
Viernes, 14: CATEQUISTAS (21 h) CORRECCIÓN LINGÜÍSTICA
Miércoles, 26: CÁRITAS (20,30 h) Loli Mantiñán Loureiro

Jueves, 27: LITURGIA(16 h) E-MAIL


sancristovodasvinas@gmail.com
AVISO IMPORTANTE: BLOG:
El día de Reyes se SUPRIME la MISA DE 9, 30 H. sancristovodasvinas.blogspot.com

TIRADA
BLOG PARROQUIAL: 500 Exemplares.

Os recordamos que podéis consultar lo relacionado con nuestra parroquia DISTRIBUCIÓN


Primeiro domingo de mes na
en internet, donde tenemos nuestro blog parroquial. Por supuesto, podéis hacernos parroquia e no barrio.
llegar también aquellos comentarios que consideréis oportunos. Nuestra dirección IMPRIME
es: www. sancristovodasvinas.blogspot.com Velfer

S-ar putea să vă placă și