|


›


A particular stress of utterance, or force of voice, given in reading and

speaking to one or more words whose signification the speaker intends to
impress specially upon his audience .
When you emphasis spoken words, the sound of the sentence changes.
Typical characteristics of an emphasized spoken word include:
- The first syllable is pronounced louder than other syllables.
- The pitch goes down from the previous word.
- The word is spoken more slowly.
- What this is doing is causing the emphasized word to be highlighted as
particularly important, signaling to the other person that when they infer
meaning from your sentence, they should take particular care with
understanding the meaning you have given to this word.
- Emphasis may also be created or increased by pausing just before the
word or phrase to emphasize. This can be more subtle than heavy
accentuation of the word itself.
 ¦
 
The passive voice is used when focusing on the person or thing affected by an
action. Generally, more emphasis is given to the beginning of a sentence. By
using a passive sentence, we emphasize by showing what happens to
something rather than who or what does something.

‡ eports are expected by the end of the week.

Gn this example, attention is called to what is expected of students (reports).

 G 

Gnvert the word order by placing a prepositional phrase or other expression (at
no time, suddenly into, little, seldom, never, etc.) at the beginning of the
sentence followed by inverted word order.

‡ |

t no time did I say you couldn't come.
Hardly had I arrived when he started complaining.
Little did I understand what was happening.
Seldom have I felt so alone.
èote that the auxiliary verb is placed before the subject which is followed by the main verb.
 |


 
¦se the continuous form modified by 'always', 'forever', etc. to express
annoyance at another person's action. This form is considered an exception as
it used to express a routine rather than an action occurring at a particular
moment in time.

‡ ÿartha is V
V getting into trouble.

Peter is  asking tricky questions.
George was V
V being reprimanded by his
teachers.
‡ èote that this form is generally used with the
present or past continuous (he is always doing,
they were always doing).
‡ D  G
‡ Sentences introduced by 'Gt is' or 'Gt was' are often used to emphasize a
specific subject or object. The introductory clause is then followed by a
relative pronoun.

‡ G

V I who received the promotion.

G
 the awful weather that drives him crazy.

‡ D  ›

‡ Sentences introduced by a clause beginning with 'What' are also used to
emphasize a specific subject or object. The clause introduced by 'What' is
employed as the subject of the sentence as is followed by the verb 'to be'.
‡ › V we need is a good long shower.
› V
he thinks isn't necessarily true.
 |


 
|
 

  
  


  
 
  
   
  

  
         

       

 
  
 
        
  

 
   

       
 
 

 
   
           


           
  

 ‰

 
  
  !!   
 "# # "    !

 
!  !!

# $  %"#  # 

  %  $ !

&   !!
'    
' (#  
‡ D
|¦¦¦
‡ Türkçede cümlenin temel öğesi, yani en önemli öğesi yüklemdir.
Yüklemden sonra en önemli öğe hangisi ise o öğe cümlede vurgu ile
belirtilir. Vurgulu söylenmek istenen öğe yükleme yaklaştırılır. Vurgu,
yüklemden önceki öğede bulunur demek yanlış olmaz.
‡ Bu kitabı bana, doğum günümde   almıştı.
‡ (Özne vurgulanmıştır.)
‡ Bu kitabı, annem, bana 
 
   almıştı.
‡ (Zarf tümleci vurgulanmıştır.)
‡
‡ Bu kitabı, doğum günümde annem,   almıştı.
‡ (Dolaylı tümleç vurgulanmıştır.)
‡ Annem, bana doğum günümde  almıştı.
‡ (èesne vurgulanmıştır.)
‡   

‡  Tek heceli kelimelerde vurgu aranmaz.
‡  İki heceli kelimelerde vurgu genellikle son hecede olur.
‡ Osman , Okul , Kapı
‡  Pekiştirme ekleri alan sıfatlardaki pekiştirme ekleri vurguludur.
‡ Dümdüz, Sapsarı, Masmavi
‡  Birleşik sözcüklerde vurgu birimi sözcük üzerindedir.
‡ Anayasa, Hanımeli
‡ ! İki heceli yer adlarında vurgu ilk hecededir. Sinop, ¦rfa
‡ " (de) bağlacı vurgu olmaz. ³De´ bağlacının bulunduğu cümlelerde ³de´ den
önceki sözcüğün son hecesi vurguludur.
‡ Halk şiirinden koşmayı da öğrendik.
‡ Gecede sizi de bekliyoruz.
‡ Ú (ki) bağlacı vurgusuz ilgi zamiri olan ve sıfat türeten ±ki vurguludur.
Vurgu, ki bağlacından önceki sözcüğün son hecesidir.
‡ # Üç veya daha çok heceli yer adlarında vurgu ya harf sayısı çok olan
hecededir, yada
‡ Sessiz harf ile biten hece üzerindedir.
‡ Kastamonu, Pütürge
‡ $ Köklere eklenen ( ile, iken, ise, idi, imiş) ekleri vurgu almazlar. Bu
ekleri alan Sözcüklerde vurgu bu eklerden bir önceki hece üzerindedir.
‡ Okurken sevgiyle yaşarmış.
‡ % Ek fiilin geniş zaman ekleri (im, sın,dir,iz,sinir,dirler) ekleri vurgu
almazlar.
‡ bu ekleri alan sözcüklerde vurgu bu eklerden önceki hece üzerindedir.
‡ Kardeşimdir. Kardesiz.
‡  ( - leyin) eki zaman anlamında kullanılmışsa vurguludur.
‡ geceleyin kırmızıleyin
)*  +,- ./|/0
 1 
2345