Formele ese, esa, esos, esas desemneaz lucruri mai ndeprtate de cel care vorbete i, n
cazul unui dialog, aproape de cel cruia i se vorbete: Ese es tu coche. Formele aquel,
aquella, aquellos, aquellas desemneaz lucruri i mai ndeprtate de cel care vorbete sau
de interlocutori. Gradaia privitoare la ndeprtarea unui obiect n spaiu este valabil i
pentru dimensiunea timpului: este se folosete pentru prezent, ese pentru un trecut mai
mult sau mai puin apropiat i pentru un viitor, aquel pentru un trecut ndeprtat i,
uneori, pentru un viitor ndeprtat: en estos tiempos, en esos tiempos, en aquellos
tiempos. 4. Demonstrativele, cu excepia lui ese, pot ndeplini i funcie anaforic. n
astfel de cazuri, este reproduce ultimul obiect, iar aquel, pe cel anterior: Mara y Juana
estn leyendo; esta (Juana) est leyendo una novela, y aquella (Mara) un cuento. 5.
Construcii n care apar demonstrativele neutre: esto, eso, aquello esto es - adic, va s
zic; en esto - n vremea asta, ntre timp; con esto - cu asta, cu toate acestea; a eso de cam, n jur de (n construcii ca: a eso de las ocho - n jur de ora opt); eso s que no - asta
nu, asta nu se poate; y eso que - deosebit de faptul c, unde mai pui c; por eso - de
aceea; en eso de - ct despre, n ce privete; eso es - asta este, exact .
[modific] Verbul
[modific] Modurile verbului (Los modos del verbo)
n gramatica spaniol actual figureaz trei moduri verbale: indicativul (indicativo),
conjunctivul (subjuntivo) i imperativul (imperativo). Infinitivul, gerunziul i participiul
sunt considerate forme nepersonale (fomas no personales) ale verbului. Formele modale
ale conjunctivului i ale indicativului exprim opoziia non realitate/realitate. Imperativul
nu exprim nici realitate, nici irealitate, Exprim un ordin, un ndemn, o rugminte.
avea loc simultan cu aciunea unui alt verb la imperfect, la perfectul simplu sau cu un
adverb de timp: Los hombres iban al trabajo. Mai mult ca perfectul (Pretrito
pluscuamperfecto) exprim o aciune terminat n trecut naintea altei aciuni de
asemenea trecute (la perfectul simplu, la imperfect). Perfectul simplu (Pretrito perfecto
simple sau Pretrito indefinido) exprim de regul o aciune realizat n trecut, ntr-o
perioad de timp complet scurs: Jose Mart naci en Cuba. Anteayer escrib una carta.
La semana pasada visit un museo. Este un timp folosit mult n vorbirea curent.
Perfectul anterior (Pretrito anterior) exprim o aciune trecut, imediat anterioar fa de
o alt aciune trecut ( redat prin perfectul simplu): Cuando los muchachos hubieron
terminado el trabajo, volvieron a sus casas. n limba spaniol actual, acest timp este
destul de puin folosit. Viitorul (Futuro) poate exprima, printre altele: a) o posibilitate, o
ndoial, o aproximaie: Estar en la oficina a esta hora, Sern las dos de la tarde; b) un
ordin, o interzicere: Luchars por el bien de tu pueblo. No desears mal a tus amigos.
Viitorul anterior (Futuro perfecto) denot o aciune terminat naintea alteia care se va
efectua tot n viitor:, Cuando yo llegue, habrs resuelto ya el asunto. Condiionalul
prezent (Condicional, optativo / potencial) exprim o aciune viitoare n raport cu o
aciune realizat n trecut: Dijiste que Pedro regresara (ayer, hoy, maana). Han dicho
que Pablo no regresara. Aciunea pe care o exprim este eventual, ipotetic.
Condiionalul poate fi folosit i ca form de exprimare politicoas n cazul unei
rugmini, a unei dorine, ntocmai ca formele indicativului imperfect: Querra pedirte un
favor (A vrea s-i cer o favoare). Condiionalul perfect (Condicional optativo/ potencial
perfecto) exprim un fapt deja terminat sau posibil nainte de a avea loc un alt fapt cu
care este n relaie: Pensaba que habran cumplido lo prometido. Modul M odul imperativ
(Modo imperativo) n limba spaniol imperativul are numai dou forme proprii (persoana
a II-a singular i plural): canta - cantad; come - comed; escribe - escribid. Pentru celelalte
persoane se folosesc formele prezentului conjunctiv: Escrbame (usted) una carta.
Trigame (usted) un libro. Que canten ellos! Cantemos nosotros. n spaniol exist opt
verbe (plus compusele lor) care au neregulat persoana a II-a singular: hacer - haz; decir di; poner - pon; ir - ve; salir - sal; venir - ven; ser s; tener - ten. La plural persoana a IIa este regulat la toate verbele. Atunci ns cnd aceast form este aglutinat cu
pronumele personal os, d final din desinen se pierde: levantaos ( = levantad + os),
lavaos (= lavad + os); (excepie: id + os idos). n propoziiile negative toate persoanele
sunt nlocuite cu formele respective ale conjunctivului prezent (precedate de no): No
vengas aqu. No comis tanto. No me digas mentiras. Atunci cnd verbul la imperativ
este nsoit de un pronume personal neaccentuat, acesta are poziie enclitic: Dime la
verdad. n propoziii negative pronumele personal neaccentuat este proclitic: No me lo
digas.
han regresado (Poate s-au ntors). Tal vez han regresado (Se prea poate s se fi ntors).
Quiz(s) escribir la carta (Se prea poate s se scrie scrisoarea). Dac adverbele quiz(s),
acaso, tal vez sunt aezate dup verb, acestea, de regul, se construiesc cu indicativul: Tu
amigo te ha invitado tal vez a esta reunin. n propoziiile independente optative, verbul
se construiete cu conjunctivul: Ojal venga a tiempo! (Mcar s vin la timp; s dea
Dumnezeu s vin la timp). Viva la libertad! Seas bienvenido! b) Conjunctivul n
propoziii subordonate Cu verbele care exprim ndoiala, necunoaterea (dudar, hesitar,
vacilar, ignorar, desconocer, etc.) se tinde, de regul, s se foloseasc conjunctivul: Dudo
de que Mara llegue maana. Ignoro que haya trabajado tanto. n astfel de cazuri este
posibil i folosirea indicativului. Incertitudinea poate fi mai categoric sau mai atenuat.
De exemplu, n propoziia Creo que Mara no vuelve ntrim elementul negativ, iar n
No creo que Mara vuelva elementul negativ este mai atenuat. n propoziiile atributive
verbul cere modul indicativ dac antecedentul este cunoscut. Dac este necunoscut sau
ndoielnic, verbul se construiete cu conjunctivul: El hombre que viene es un amigo. Las
personas que asistan a la fiesta debern presentar la invitacin. Escribir lo que Ud. diga.
Cu verbele care exprim team, o stare afectiv (temer, sentir, recelar, alegrarse, deplorar,
lamentar, etc.) se folosete, de regul, conjunctivul: Lamento que no hayas venido. Siento
que se vaya. O aciune viitoare (mai rar o aciune trecut) dependent de un verb care
exprim teama poate fi redat i cu modul indicativ: Temo que llgar tarde. n acest caz
verbul temer are accepia de a bnui, a crede. Cnd se exprim o stare afectiv fa de un
fapt real sau care se enun ca efectiv, folosirea conjunctivului este necesar: Me alegro
de que hayas venido. Siento que no hayas escrito la carta. Expresiile i verbele care arat
o posibilitate, o probabilitate cer totdeauna conjunctivul: Es posible que venga maana.
Es probable que llueva. Expresiile i verbele care indic aciuni considerate ca necesare
(ordin, permisiune, rugminte, sfat, dorin etc.) cer, de obicei, un verb subordonat la
modul conjunctiv: Quiero que vuelvas 1o ms pronto posible. Deseo que te vayas. Es
necesario que estudies. Unele expresii i verbe impersonale (ser til, ser bueno, ser malo,
estar bien, estar mal, convenir, importar, etc. impun i ele folosirea modului conjunctiv n
subordonat: Me conviene que no escribas tal carta. Me importa que hables t que no l.
Est bien que hayas acabado el trabajo.
Pedro llegara (llegase,) a tiempo. Formele n -ra i cele n se sunt substituibile ntre ele.
Conjunctivul mai mult ca perfect (Pretrito pluscuamperfecto) Exprim o aciune trecut,
terminat naintea altei aciuni de asemenea trecute: No sospechaba ayer que hubieses ya
estudiado el proyecto. n propoziia introdus prin si ntr-o fraza condiional, mai mult
ca perfectul conjunctivului arat c ntr-un moment din trecut un fapt a fost considerat
unul eventual, improbabil: Si te hubiese (hubiera) visto, te habra (hubiera) saludado.
Viitorul perfect al conjunctivului (Futuro perfecto de subjuntivo). Indic o aciune
eventual terminat naintea alteia din prezent sau viitor: Si para entonces (maana por la
tarde) no hubiere llegado, volveremos a casa.
partido.. Ser + participiul variabil n gen i numr formeaz diateza pasiv: Pedro es
mimado por sus padres. Mara es mimada por sus padres.
3. Participiul poate avea valoare de adjectiv; n acest caz se acord cu substantivul la care
se refer n gen i numr: un campo quemado - unos campos quemados, un pas
adelantado - unos pases adelantados.
4. Unele participii pot avea i sens activ. Contextul ne ajut s determinm sensul
respectiv: una persona leda o persoan care a citit mult (sens activ) fa de un libro
ledo - o carte citit mult (sens pasiv)
Alte exemple: Agradecida o persoan recunosctoare) Una persona atrevid ( ndrznea)
porfiada ( capricioas) presumida ( ncrezut) preciada ( nfumurat) arrepentida ( care sa cit) resuelta ( hotrt) cansada ( plictisitoare, obositoare) esforzada ( curajoas,
viteaz) Participiile mai sus menionate, cnd funcioneaz ca adjective i au sens activ se
construiesc cu ser: Pedro es atrevido (Petre este ndrzne); Pedro es cansado (Petre este
plictisitor) fa de: Pedro est cansado (Petre este obosit).
Haber Formas simples Infinitivo haber Gerundio habiendo Participio habido Formas
compuestas Infinitivo haber habido Gerundio habiendo habido Modo indicativo Presente:
he, has, hay, hemos o habemos, habis, han Pretrito imperfecto: he habido, has habido,
ha habido, hemos habido, habis habido, han habido Pretrito imperfecto: haba, habas,
haba, habamos, habais, haban Pretrito imperfecto: haba habido, habas habido, haba
habido, habamos habido habais habido, haban habido Pretrito perfecto simple: hube,
hubiste, hubo, hubimos, hubisteis, hubieron Pretrito anterior: hube habido, hubiste
habido, hubo habido, hubimos habido hubisteis habido, hubieron habido Futuro: habr,
habrs, habr, habremos, habris, habrn Futuro perfecto: habr habido, habrs habido,
habr habido, habremos habido, habris habido, habrn habido Condicional: habra,
habras, habra, habramos, habrais, habran Condicional perfecto: habra habido, habras
habido, habra habido, habramos habido, habrais habido, habran habido Modo
subjuntivo Presente: haya, hayas, haya, hayamos, hayis, hayan Pretrito imperfecto:
haya habido, hayas habido, haya habido, hayamos habido, hayis habido, hayan habido
Pretrito imperfecto: hubiera o hubiese, hubieras o hubieses, hubiera o hubiese,
hubiramos o hubisemos, huberais o hubieseis, hubieran o hubiesen Pretrito
pluscuamperfecto: hubiera o hubiese habido, hubieras o hubieses habido, hubiera o
hubiese habido, habiramos o hubisemos habido, hubierais o hubieseis habido, hubieran
o hubiesen habido Futuro:hubiere, hubieres, hubiere, hubiremos, hubiereis, hubieren
Futuro perfecto: hubiere habido, hubieres habido, hubiere habido, hubiremos habido,
hubiereis habido, hubieren habido Modo imperativo (poco empleado) He (t); Haya (l);
Hayamos (nosotros); Habed (vosotros); Hayan (ellos) Conjugarea verbului ser Formas
simples Infinitivo: ser Gerundio: siendo Participio : sido Formas compuestas Infinitivo:
haber sido Gerundio: habiendo sido Modo indicativo Presente: soy, eres, es, somos, sois,
son Pretrito perfecto compuesto: he sido, has sido, ha sido, hemos sido, habis sido, han
sido Pretrito imperfecto: era, eras, era, ramos, erais, eran Pretrito pluscuamperfecto:
haba sido, habas sido, haba sido, habamos sido, habais sido, haban sido Pretrito
perfecto simple: fui, fuiste, fue, fuimos, fuisteis, fueron Pretrito anterior: hube sido,
hubiste sido, hubo sido, hubimos sido, hubisteis sido, hubieron sido Futuro: ser, sers,
ser, seremos, seris, sern Futuro perfecto: habr sido, habrs sido, habr sido, habremos
sido, habris sido, habrn sido Condicional: sera, seras, sera, seramos, serais, seran
Condicional perfecto: habra sido, habras sido, habra sido, habramos sido, habrais sido,
habran sido Modo subjuntivo Presente: sea, seas, sea, seamos, seis, sean Pretrito
perfecto: haya sido, hayas sido, haya sido, hayamos sido, hayis sido, hayan sido
Pretrito imperfecto: fuera o fuese, fueras o fueses, fuera o fuese, furamos o fusemos,
fuerais o fueseis, fueran o fuesen, Pretrito pluscuamperfecto: hubiera o hubiese sido,
hubieras o hubieses sido, hubiera o hubiese sido, hubiramos o hubisemos sido,
hubierais o hubieseis sido, hubieran o hubiesen sido Futuro: fuere, fueres, fuere,
furemos, fuereis, fueren Futuro perfecto: hubiere sido, hubieres sido, hubiere sido,
hubiremos sido, hubiereis sido, hubieren sido Modo imperativo (afirmativo) S (t); Sea
(l); Seamos (nosotros); Sed (vosotros); Sean (ellos)
comido, hubimos comido, hubisteis comido, hubieron comido Futuro: comer, comers,
comer, comeremos, comeris, comern Futuro perfecto: habr comido, habrs comido,
habr comido, habremos comido, habrn comido, Condicional: comera, comeras,
comera, comeramos, comerais, comeran Condicional perfecto: habra comido, habras
comido, habra comido, habramos comido, habrais comido, habran comido
imperfecto: Fuera o fuese invitado, Fueras o fueses invitado, Fuera o fuese invitado,
Furemos o fusemos invitados, Fuerais o fueseis invitados, Fueran o fuesen invitados
Pretrito pluscuamperfecto: Hubiera o hubiese sido invitado, Hubieras o hubieses sido
invitado, Hubiera o hubiese sido invitado, Hubiramos o hubisemos sido invitados,
Hubierais o hubieseis sido invitados, Hubieran o hubiesen sido invitados Futuro: Fuere
invitado, Fueres invitado, Fuere invitado, Furemos invitados, Fuereis invitados, Fueren
invitados Futuro perfecto: Hubiere sido invitado, Hubieres sido invitado, Hubiere sido
invitado, Hubiremos sido invitados, Hubiereis sido invitados, Hubieren sido invitados
subjuntivo: Diga, digas, diga, digamos, digis, digan Pretrito imperfecto de subjuntivo:
Dijera sau dijese, dijeras sau dijeses, dijera sau dijese, dijramos sau dijsemos, dijerais
sau dijeseis, dijeran sau dijesen Futuro de subjuntivo: Dijere, dijeres, dijere, dijremos,
dijereis, dijeren Imperativo: Di, diga, digamos, digan Estar Presente de indicativo: Estoy,
ests, est, estn Pretrito perfecto simple: E stuve, estuviste, estuvo, estuvimos,
estuvisteis, estuvieron Presente de subjuntivo: Est, ests, est, estn Pretrito
impertecto de subjuntivo: Estuviera sau estuviese, estuvieras sau estuvieses, estuviera sau
estuviese, estuviramos sau estuvisemos, estuvierais sau estuvieseis, estuvieran sau
estuviesen Futuro de subjuntivo: Estuviere, estuvieres, estuviere, estuviremos,
estuviereis, estuvieren Imperativo: est, est, estn Hacer Participio: Hecho Presente de
indicativo: Hago (haces, hace, hacemos, hacis, hacen) Pretrito perfecto simple: Hice,
hiciste, hizo, hicimos, hicisteis, hicieron Pretrito perfecto compuesto: He hecho, has
hecho, Futuro de indicativo:Har, hars, har, haremos, haris, harn Condicional:
Hara, haras, hara, haramos, harais, haran Presente de subjuntivo: Haga, hagas, haga,
hagamos, hagis, hagan Pretrito imperfecto de subjuntivo: Hiciera sau hiciese, hicieras
sau hicieses, hiciera sau hiciese, hiciramos sau hicisemos, hicierais sau hicieseis,
hicieran sau hiciesen Futuro de subjuntivo: Hiciere, hicieres, hiciere, hiciremos,
hiciereis, hicieren Imperativo: Haz, haga, hagamos, hagan Ir Gerundio: Yendo Participio:
Ido Presente de indicativo: Voy, vas, va, vamos, vais, van Pretrito imperfecto de
indicativo: Iba, ibas, iba, bamos, ibais, iban Pretrito perfecto simple: Fui, fuiste, fue,
fuimos, fuisteis, fueron Pretrito perfecto compuesto:He ido, has ido,.. Presente de
subjuntivo:Vaya, vayas, vava, vayamos, vayis, vayan Pretrito imperfecto de subjuntivo:
Fuera sau fuese, fueras sau fueses, fuera sau fuese, furamos sau fusemos, fuerais sau
fueseis, fueran sau fuesen Futuro de subjuntivo: Fuere, fueres, fuere, furemos, fuereis,
fueren Imperativo: Ve, vaya, vayamos, id, vayan Poder Gerundio: Pudiendo Presente de
indicativo: Puedo, puedes, puede, pueden Pretrito perfecto simple :Pude, pudiste,
pudo, pudimos, pudisteis, pudieron Futuro de indicativo: Podr, podrs, podr, podremos,
podris, podrn Condicional: Podra, podras, podra, podramos, podrais, podran
Presente de subjuntivo: Pueda, puedas, pueda, puedan Pretrito impefecto de
subjuntivo: Pudiera sau pudiese, pudieras sau pudieses, pudiera sau pudiese, pudiramos
sau pudisemos, pudierais sau pudieseis, pudieran sau pudiesen Futuro de subjuntivo:
Pudiere, pudieres, pudiere, pudiremos, pudiereis, pudieren Imperativo: Puede, pueda,
puedan Poner Participio: Puesto Presente de indicativo: Pongo (pones, pone, ponemos,
ponis, ponen) Pretrito perfecto simple: Puse, pusiste, puso, pusimos, pusisteis, pusieron
Pretrito perfecto compuesto: He puesto, has puesto Futuro de indicativo: Pondr,
pondrs, pondr, pondremos, pondris, pondrn Condicional: Pondra, pondras, pondra,
pondramos, pondrais, pondran Presente de subjuntivo: Ponga, pongas, ponga,
pongamos, pongis, pongan Pretrito imperfecto de subjuntivo: Pusiera sau pusiese,
pusieras sau pusieses, pusiera sau pusiese, pusiramos sau pusisemos, pusierais sau
pusieseis, pusieran sau pusiesen Futuro de subjuntivo: Pusiere, pusieres, pusiere,
pusiremos, pusiereis, pusieren Imperativo: Pon, ponga, pongamos, poned, pongan
Querer Presente de indicativo: Quiero, quieres, quiere, quieren Pretrito perfecto
simple: Quise, quisiste, quiso, quisimos, quisisteis, quisieron Futuro de indicativo:
Querr, querrs, querr, querremos, querris, querrn Condicional: Querra, querras,
querra, querramos, querrais,querran Presente de subjuntivo: Quiera, quieras, quiera,
quieran Pretrito imperfecto de subjuntivo: Quisiera sau quisiese, quisieras sau quisieses,
quisiera sau quisiese, quisiramos sau quisisemos, quisierais sau quisieseis, quisieran
sau quisiesen Futuro de subjuntivo: Quisiere, quisieres, quisiere, quisiremos, quisiereis,
quisieren Imperativo: quiera, quieran Saber Presente de indicativo: S (sabes, sabe,
sabemos, sabis, saben) Pretrito perfecto simple: Supe, supiste, supo, supimos, supisteis,
supieron Futuro de indicativo: Sabr, sabrs, sabr, sabremos, sabris, sabrn
Condicional: Sabra, sabras, sabra, sabramos, sabrais, sabran Presente de subjuntivo:
Sepa, sepas, sepa, sepamos, sepis, sepan Pretrito imperfecto de subjuntivo: Supiera sau
supiese, supieras sau supieses, supiera sau supiese, supiramos sau supisemos, supierais
sau supieseis, supieran sau supiesen Futuro de subjuntivo: Supiere, supieres, supiere,
supiremos, supiereis, supieren Imperativo: Sepa, sepamos, sabed, sepan Tener Presente
de indicativo: Tengo, tienes, tiene, tienen Pretrito perfecto simple: Tuve, tuviste,
tuvo, tuvimos, tuvisteis, tuvieron Futuro de indicativo: Tendr, tendrs, tendr,
tendremos, tendris, tendrn Condicional: Tendra, tendras, tendra, tendramos,
tendrais,tendran Presente de subjuntivo: tenga, tengas, tenga, tengamos, tengis, tengan
Pretrito imperfecto de subjuntivo: Tuviera sau tuviese, tuvieras sau tuvieses, tuviera sau
tuviese, tuviramos sau tuvisemos, tuvierais sau tuvieseis, tuvieran sau tuviesen Futuro
de subjuntivo: Tuviere, tuvieres, tuviere, tuviremos, tuviereis, tuvieren Imperativo: Ten,
tenga, tengamos, tened, tengan Venir Gerundio: Viniendo Presente de indicativo: Vengo,
vienes, viene, vienen Pretrito perfecto simple: Vine, viniste, vino, vinimos, vinisteis,
vinieron Futuro de indicativo: Vendr, vendrs, vendr, vendremos, vendris, vendrn
Condicoinal: Vendra, vendras, vendra, vendramos, vendrais,vendran Presente de
subjuntivo: Venga, vengas, venga, vengamos, vengis, vengan Pretrito imperfecto de
subjuntivo: Viniera sau viniese, vinieras sau vinieses, viniera sau viniese, viniramos sau
vinisemos, vinierais sau vinieseis, vinieran sau viniesen Futuro de subjuntivo: Viniere,
vinieres, viniere, viniremos, viniereis, vinieren Imperativo: Ven, venga, vengamos,
venid, vengan ntrebuinri ale verbului ser (Algunos usos del verbo ser)
1. Funcia sintactic principal a verbului ser este aceea de copul. Leag numele
predicativ de subiect. Numele predicativ poate fi exprimat printr-un substantiv, adjectiv,
pronume, numeral, infinitiv, adverb, o propoziie etc.: Mi to es profesor. Soy de
Bucarest. Pedro es alto. Mara es joven. Este libro es mo. Somos tres. Soy el primero de
la clase. Querer es poder. Tu amigo es as. l es quien grita. Lo que te ruego es que no
salgas tan pronto. Adjectivele construite cu ser exprim caliti eseniale, primordia1e
uneori indiferent de durata lor (adjective care denot materia, profesiunea, culoarea,
dimensiunea, forma etc.): Eres/ moreno/ alto/ generoso/obrero Adjectivele urmtoare
admit, de obicei, construcia cu ser: feliz - infeliz; dichoso - desdichado; venturoso desventurado; desgraciado, cierto, indudable, notorio, evidente, posible - imposible;
probable - improbable; preciso, necesario: Somos felices, dichosos infelice desdichados,
cierto, posible Es probable, necesario 2. Verbul ser mpreun cu participiul altui verb
formeaz diateza pasiv: Mi padre fue festejado por sus amigos. 3. n unele contexte,
verbul ser i pierde valoarea de copulativ. Devine verb intranzitiv cu sensul de a exista, a
se ntmpla, a servi, a avea loc, a conveni: La semana prxima ser la fiesta. l no es para
esto (...no sirve para...). Este cuadro no es para l (no conviene para l). La funcin fue
en una sala (tuvo lugar...). 4. Cu verbul ser se formeaz unele locuiuni idiomatice; es
verdad - este adevrat; es lstima - este pcat; es lo mismo - este acelai lucru; es decir
(esto es)- adic; sea o no sea - n orice caz; sea que sea (fuere) - orice s-ar ntmpla etc. 5.
corespunde: La casa ha sido construida. La casa estaba construida - La casa haba sido
construida.
are sens perfectiv. Exprim o aciune care s-a terminat recent (n raport cu timpul la care
se afl verbul auxiliar): Acabo de comer (Tocmai am terminat de mncat). Acabbamos
de comer (Tocmai terminam de mncat). Aceast perifraz se folosete, n special, n
propoziii afirmative. Forma negativ a acestei perifraze nu are, de multe ori sens negativ;
No acaba de trabajar (Nu termin de lucrat - lucreaz mereu). Nu se recomand s fie
folosit cu verbul auxiliar la timpul viitor dect numai atunci cnd prin acest viitor voim
s exprimm o aciune probabil n prezent: Pedro acabar de Ilegar ahora mismo (Este
probabil ca Petre s soseasc chiar acum). Volver a + infinitivo exprim repetarea unei
aciuni. Deci are caracter iterativ: Vuelvo a leer esta novela (Recitesc acest roman). Un
grup de perifraze cu infinitivul exprim ideea general de obligaie: Haber de + infinitivo
exprim o obligaie atenuat, uneori o intenie de a face ceva: He de estudiar (Trebuie s
studiez. Am de gnd s studiez...). Tener que + infinitivo semnific o obligaie mai
intens, uneori impus din afar: Tengo que escribir el deber de casa (Trebuie s scriu
tema pentru acas). Haber que + infinitivul este o perifraz obligativ impersonal: Hay
que trabajar (Trebuie s lucrm... s se lucreze). Perifraza verbal deber de + infinitivo
denot o presupunere, o bnuial n sens de presupunere: Jorge debi de asistir a aquella
fiesta (Gheorghe trebuie s fi fost la serbarea aceea). Perifraze verbale formate cu Verbo
auxiliar + gerundio Perifrazele formate cu gerunziul implic o aciune n desfurare, un
proces de durat, de repetare. Estar + gerundio arat c aciunea este n curs de
desurare n momentul indicat de timpul verbului auxiliar: Estaba leyendo en su cuarto.
n cazul verbelor cu valoarea momentan (abrir, cerrar, saltar etc.) aceast perifraz
exprim repetarea aciunii: el muchacho estaba saltando el arroyo (Biatul srea peste
pru - aciune repetat). n acelai enun, verbul estar poate fi subneles i deci nu e
cazul s fie repetat, dac a fost exprimat mai nainte: Estaba el nio jugando en el patio y
dando gritos (Copilul se juca n curte scond strigte).
Ir + gerundio. Aceast perifraz o folosim pentru a sublinia caracterul progresiv al unei
aciuni sau pentru a exprima succesiunea unor aciuni identice. Pentru redarea acestor
nuane, limba romn poate folosi expresii ca: ncetul cu ncetul, n mod progresiv,
unul dup altul etc.: Los rboles se van deshojando (Copacii se desfrunzesc - n mod
progresiv). El obrero iba llenando los sacos (Muncitorul umplea sacii - unul dup altul).
Andar + gerundio arat c cel ce execut aciunea se deplaseaz pentru a o realiza sau c
o orienteaz spre obiecte diferite: Pedro andaba buscando sus libros (Petre i cuta
crile - ici i colo, ntr-o parte i n alta). Pedro andaba contando que... (Petre povestea c
- adic povestea la unul i la a1tul).
Venir + gerundio arat c aciunea este progresiv. Spre deosebire de ir + gerundio,
aciunea exprimat de perifraz venir + gerundio este orientat din trecut spre prezent, ne
arat de cnd dureaz o aciune: Desde hace muchos aos Pedro vena acariciando vanas
esperanzas (De muli ani Petre nutrea sperane zadarnice). Perifraze verbale formate cu
Verbo auxiliar + participio Perifrazele verbale formate cu participiul au caracter perfectiv.
Verbele care intr, ca auxiliare, n aceste perifraze sunt tener, estar, ser, llevar i uneori,
dejar, quedar, traer. Una din caracteristicile acestor perifraze este c participiul se acord
n gen i numr cu complementul sau cu subiectul la care se refer. Construcia tener +
participio se poate folosi numai dac verbul la participiu este tranzitiv sau folosit cu
aceast accepiune: Tengo ledas muchas novelas (Am citit multe romane). Tengo
comidas dos manzanas (Am mncat dou mere). Dar n-ar fi corect un enun ca acesta:
*Tengo comido con gusto. Dejar + participio implic faptul c agentul este absent: En su
testamento dej mandado que ... (n testamentul su a dispus ca...) Dej arruinada a su
familia (i-a lsat familia ruinat). Quedar + participio se substituie verbului estar +
participio pentru a exprima sub form pasiv nuanele exprimate de tener + participio i
dejar + participio. Queda arruinada su familia (Familia i rmne ruinat, familia lui este
ruinat). Llevar + participio ne arat ceea ce s-a realizat dintr-o aciune nceput i
neterminat: Llevo andados unos cinco kilmetros (Am parcurs deja cinci kilometri).