Intaiul om, fugind din rai. La urma s-a intors, 1-a lins, Sa-si piarda urma, dinadins. Acum il cauta, slab, stramb, El, fabricantul de porumb. Ah, raiul de odinioara! Nu-l mai gaseste, doar il ara. Erau pe-aici, intr-un coclaur, Un om, un pom si un balaur. Si-un sarpe subtirel: femeia, Balaur mare-a fost aceea! Caci numai ea, zice, m-a-mpins, Fugind din rai, de l-am si lins. A dracu limba, m-a pierdut! De-as fi stiut! De-as fi stiut!